Αυτογνωσία και ειλικρίνεια

Του Γώργου Καρελιά, www.aixmi.gr, 30.12.11

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας σήμερα; Το έλλειμμα και το χρέος; Η φοροδιαφυγή; Τα σκάνδαλα που μένουν ατιμώρητα; Οι πολιτικοί που «μας κορόιδεψαν»; Σίγουρα κάποιο από αυτά είναι ή και όλα μαζί. Αν το δούμε, όμως, κάπως αλλιώς, ίσως καταλήξουμε στο πρόβλημα που περιγράφεται με τις λέξεις «αυτογνωσία» και «ειλικρίνεια». Η απουσία τους, ίσως, συνιστά το μεγαλύτερο πρόβλημά μας. Διαχρονικά ναι, αλλά σήμερα, στην καρδιά της κρίσης, η σημασία τους μπορεί να αποβεί καθοριστική, κυρίως ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Κι αυτό το μέλλον δεν το καθορίζουν μόνον οι πολιτικοί. Το καθορίζουν και οι πολίτες με τη συμπεριφορά και τις αποφάσεις τους. Όλοι εμείς.

Η Ελλάδα έζησε τα τελευταία 30 χρόνια σε συνεχή ανοδική πορεία για το μεγαλύτερο  κομμάτι του πληθυσμού της. Και όταν έρχονταν στιγμές που κάποια πράγματα δυσκόλευαν, οι ψηφοφόροι ούτε που ήθελαν ν’ ακούσουν για δυσκολίες. Παραμέριζαν όσες φωνές προειδοποιούσαν και ανέτρεπαν όσες αποφάσεις θα μπορούσαν να προλάβουν τα χειρότερα. Επέλεγαν όσους τους έλεγαν τα πιο ευχάριστα λόγια. Δεν ήθελαν την ειλικρίνεια, διότι δεν την άντεχαν.

Τώρα όλοι καταφέρονται εναντίον των πολιτικών, συλλήβδην, χωρίς να θέλουν ή να μπορούν να θυμηθούν λίγο το πρόσφατο ή το απώτερο παρελθόν και να κάνουν σωστή αξιολόγηση

Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Αυτό που έχει σημασία είναι να μπορούμε από αυτά να βγάλουμε κάποια σωστά συμπεράσματα για τη συνέχεια. Η κρίση δεν είναι πρόσκαιρη. Δεν «θα τη σκαπουλάρουμε» πάλι, όπως σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν. Ούτε υπάρχουν «σωτήρες» με μαγικές λύσεις στο τσεπάκι.

Να εμπιστευόμαστε όσους μας έλεγαν όλα αυτά τα χρόνια αλήθειες ή έστω λιγότερα ψέματα. Και πάνω απ’ όλα να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, για να μπορούμε να επιλέγουμε και τους πιο κατάλληλους ηγέτες.

Η αυτογνωσία φέρνει την ειλικρίνεια. Και τα δυο μαζί είναι απαράβατος, πλέον, όρος για την όποια σωτηρία μας».

Αυτά έγραφα σ’ αυτή τη «γωνιά» πριν από μερικούς μήνες. Τα αντιγράφω σήμερα επειδή πιστεύω ότι η αξία των διαπιστώσεων αυτών έχει πολλαπλασιαστεί. Και, επιπλέον, επειδή με ικανοποίηση βλέπω ότι η αυτογνωσία και η ειλικρίνεια επανέρχονται ως κριτήρια στις επιλογές πολλών συμπολιτών, περισσότερων από κάθε άλλη φορά. Και αυτό είναι το πιο παρήγορο σημάδι εν όψει ενός νέους έτους, που μπορεί να είναι μεν πιο δύσκολο από αυτό που φεύγει, αλλά ίσως αποτελέσει και την αρχή μιας αντίστροφης πορείας.

Έτσι αισιόδοξα θέλω να κλείσω γι’ αυτή τη χρονιά ευχόμενος στους αναγνώστες ό,τι καλύτερο γι’ αυτήν που έρχεται. Με περισσότερο προβληματισμό και με το πνεύμα της αλληλεγγύης να διακρίνει τη συμπεριφορά μας. Να μην ξεχνάμε ότι πάντα υπάρχουν δίπλα μας άλλοι που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από εμάς.