ΣΥΡΙΖΑ των ψευδαισθήσεων

 Του Κώστα Καρακώτια, Έθνος

Εσχάτως αναπτύσσεται το επιχείρημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την υπογραφή του δικού του Μνημονίου, θα μετατραπεί σε ένα σοβαρό αριστερό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και γι' αυτό πρέπει να υποστηριχθεί. Στο προχθεσινό «Βήμα της Κυριακής» ο καθηγητής Γιάννης Ζ. Δρόσος προσπαθεί να διατυπώσει ένα παρόμοιο επιχείρημα. Ενώ ξεκινά με αναφορές στη χυδαία πολεμική που εξαπέλυαν οι αντιμνημονιακοί «αγωνιστές» εις βάρος όσων είχαν διαφορετική άποψη, ξαφνικά θεωρεί ότι «καθοριστικό στοιχείο για την εδραίωση της ευρωπαϊκής κατεύθυνσης της χώρας είναι η εκλογική αναγνώριση της αξίας της τομής που έκαναν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας», ξεχωρίζοντας όμως την τομή από εκείνα που οδήγησαν σ' αυτήν. Τα όσα εκθέτει όμως ο κ. καθηγητής μάλλον δεν υπακούουν σε καμιά λογική. Ζητά να επιβραβευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αν και με την εξωφρενική πολιτική του έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και στην έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση, την τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη και συμφώνησε με τους εταίρους. Τα περίεργα όμως δεν σταματούν εδώ. Ο κ. Δρόσος γράφει για την αλλαγή της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ ότι «πρόκειται για μια σοβαρότατη συμβολή στην εδραίωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας της ελληνικής κοινωνίας. Μέσα από μια δραματική στροφή βοηθά αποφασιστικά στο να τεθεί τέλος στην εικόνα της ευρωπαϊκής αμφισβήτησης που έτεινε, σχεδόν πλειοψηφικά, να επικρατήσει μέσα στην οργή, ενθουσιασμούς και βεβαιότητες πριν από τις εκλογές και πριν από τη συμφωνία».

Ο αρθρογράφος μάλλον δεν μένει στην Ελλάδα. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι δεν άκουσε και δεν αναφέρει τίποτα για το πώς παρουσίασε ο κ. Τσίπρας τη συμφωνία στον λαό. Ως πραξικόπημα και ως ωμό εκβιασμό. Σοβαρά πιστεύει ο κ. Δρόσος ότι η, με τέτοιον τρόπο, εμφάνιση της συμφωνίας συμβάλλει στην εδραίωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας της Ελλάδας και όχι στην ανάπτυξη ενός γενικευμένου αντιευρωπαϊσμού;

Ο κ. καθηγητής, επεκτείνεται, το ίδιο αστόχαστα και σε άλλα ζητήματα. Διερωτάται, για παράδειγμα, αναφερόμενος στην Κεντροαριστερά, πώς, ενώ «δεν κατάφεραν να συντονιστούν μεταξύ τους άνθρωποι με τις ίδιες, γενικά, πολιτικές και ιδεολογικές αναφορές θα μπορέσουν να συντονίσουν το κράτος;». Προφανώς είναι ενθουσιασμένος με το πώς συντόνισε το κράτος ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την μπουφονική διακυβέρνησή του. Ο κ. Δρόσος με το άρθρο του αποσκοπεί να δικαιολογήσει τη στροφή στον ΣΥΡΙΖΑ μιας μερίδας της πάλαι ποτέ ανανεωτικής αριστεράς. Δεν πείθει όμως γιατί δεν θέλει να δει ότι ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει δημαγωγικός, ανορθολογικός και καθόλου αυτοκριτικός, παρά τη διαπιστωμένη πλέον ασυμβατότητή του με την πραγματικότητα.