Τον καλεί για να τον... ανατρέψει;

Του Γιώργου Καρελιά, www.protagon.gr

Είναι παλιό το κόλπο: κάθε φορά που μια κυβέρνηση ζορίζεται, έχει την εύκολη λύση. Φτιάχνει μια-δυο συνωμοσίες, με ή χωρίς συγκεκριμένους συνωμότες, εσωτερικούς ή (και) εξωτερικούς, για να στρέψει αλλού τα φώτα. Στη δεκαετία του ’80, ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακάλυψε στην αρχή «αμερικανικό δάκτυλο». Και αργότερα, όταν άρχισε να τα βρίσκει με τους Αμερικανούς, άρχισε να ψάχνει εσωτερικούς εχθρούς: πότε τη Δεξιά, πότε τα συγκροτήματα του Τύπου κ.ά. Στη δεκαετία του ’90 ο  Κ. Μητσοτάκης ανακάλυψε τη «διαπλοκή», με την υποστήριξη της οποίας, όμως, είχε έρθει στην εξουσία. Πέρασαν κάμποσα χρόνια, ώσπου ο Κώστας Καραμανλής να ανακαλύψει τους «νταβατζήδες», οι οποίοι, πάντως, δεν τον εμπόδισαν να κυβερνήσει επί πέντε και πλέον χρόνια. Και τώρα το έργο επαναλαμβάνεται με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η οποία δεν έχει, βεβαίως, πρόβλημα με κάποιον εσωτερικό εχθρό (όλα τα συγκροτήματα μέσων ενημέρωσης, που μέχρι χτες υποστήριζαν τον Σαμαρά, έχουν κάνει την κωλοτούμπα τους και είναι στο πλευρό της), άρα πρέπει ο όποιος εχθρός να είναι εισαγόμενος. Το μοτίβο της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι «θέλουν να μας ρίξουν», γι’ αυτό «μας βάζουν τη θηλιά τη ρευστότητας». Ποιοι το κάνουν; Είναι ο Σόιμπλε μεταξύ αυτών; Εκατό τοις εκατό. Την ώρα, λοιπόν, που ο Σόιμπλε ετοιμαζόταν να σφίξει τη θηλιά, να ΄σου η Μέρκελ να τηλεφωνεί στον Τσίπρα και να τον καλεί στο Βερολίνο! Λίγες ώρες νωρίτερα, επιφανή κυβερνητικά στελέχη συνέχιζαν να λένε τα ίδια (εδώ), μη φανταζόμενα, προφανώς, αυτό που θα ακολουθούσε.
Οπότε, ανακύπτουν τα εξής δύο ερωτήματα:
1. Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας θέλει να «πνίξει» την κυβέρνηση Τσίπρα και την ίδια ώρα η καγκελάριος καλεί τον  πρωθυπουργό στο Βερολίνο; Γιατί, άραγε; Για να του πει ότι θα του σφίξει κι άλλο τη θηλιά; Ή μήπως για να του πει ότι διαφωνεί με τον υπουργό της; Αστειότητες.

2. Μήπως ο Τσίπρας θα τη ρωτήσει αν η Γερμανία θέλει να ρίξει την κυβέρνησή του, όπως λένε κάποιοι δικοί του; Πάλι αστειότητες.
Προφανώς οι Γερμανοί και οι περισσότεροι λοιποί Ευρωπαίοι δεν αγαπάνε τη νέα ελληνική κυβέρνηση. Αλλά μήπως αγαπούσαν εσχάτως την κυβέρνηση Σαμαρά, όταν έβλεπαν ότι αρνιόταν να ολοκληρώσει το Πρόγραμμα, για καθαρά εσωτερικούς λόγους (εκλογές κλπ); Δεν αρνήθηκαν Μέρκελ και Σόιμπλε να διευκολύνουν τον ομοϊδεάτη τους Σαμαρά;
Οι Γερμανοί έχουν πάγια πολιτική. Θέλουν να τηρούνται οι κανόνες. Το έλεγαν και με τους προηγούμενους, το επαναλαμβάνουν  και με τους σημερινούς. Και αυτό δεν αλλάζει με τις «απειλές» του ανεκδιήγητου Καμμένου πότε ότι «θα το κάνει Κούγκι» και πότε ότι θα στείλει στο Βερολίνο παράνομους μετανάστες (με ολίγους τζιχαντιστές μέσα).
Αν οι Γερμανοί ήθελαν να «πνίξουν» την ελληνική οικονομία και να οδηγήσουν την Ελλάδα εκτός ευρώ, δεν θα καλούσε η Μέρκελ τον Τσίπρα στο Βερολίνο. Θα άφηνε τον Σόιμπλε να κάνει τη βρώμικη δουλειά.
Καιρός είναι στην κυβέρνηση να σοβαρευτούν. Να κάνουν μια σοβαρή ανάλυση για τη στάση των Ευρωπαίων -και ειδικά των Γερμανών- να μαζέψουν κάποιους δικούς τους που λένε ό,τι τους κατέβει, να πουν σε κάποιους άλλους να αφήσουν τις φιγούρες και  όλοι μαζί να δουλέψουν σοβαρά, μπας και ξεφύγουμε από την ασφυξία και η χώρα μπει σε μια σειρά.
Τα υπόλοιπα, η αναζήτηση εσωτερικών και εξωτερικών «συνωμοτών» και «υπονομευτών», είναι για εσωτερική κατανάλωση και δεν κρατάνε πολύ. Η προπαγάνδα δεν μπορεί ποτέ να διαγράψει την πραγματικότητα.