Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Η προπαγάνδα του φόβου

Του Πάσχου Μανδραβέλη, καθημερινή, 8..8.13
Αν βρεθεί κάποιος στο λιμάνι του Πειραιά θα δει μεγάλη κίνηση. Οχι μόνο των ακτοπλοϊκών προς τα ελληνικά νησιά, αλλά και τεράστιων κρουαζιερόπλοιων που αποβιβάζουν χιλιάδες τουρίστες, έστω για μια βόλτα στην Αθήνα. Αυτό αφήνει κέρδη. Ακόμη κι αν πιστέψουμε ότι ουδείς από τους χιλιάδες που αποβιβάζονται καθημερινά στα ελληνικά λιμάνια πίνει καφέ ή γεύεται τυρόπιτα, κάποια λεωφορεία δουλεύουν, κάποιοι οδηγοί βγάζουν μεροκάματο. Το φαινόμενο αυτό (που είναι πλέον μέρος της καθημερινότητάς μας και γι’ αυτό περνά απαρατήρητο) δεν υπήρχε στον δημόσιο διάλογο τα προηγούμενα χρόνια, τότε που οι προπαγανδιστές του φόβου μάς είχαν ζαλίσει για τα κακά που θα έφερνε η άρση του καμποτάζ. Με μύρια βάσανα η αγορά απελευθερώθηκε και τα λιμάνια της χώρας άρχισαν να δέχονται τουρίστες. Απαρατήρητο περνά και το γεγονός ότι καθημερινά δεκάδες πλοία μεταφέρουν χιλιάδες κοντέινερ στις προβλήτες της Cosco και του ΟΛΠ. Η κίνηση στο λιμάνι του Πειραιά υπερτριπλασιάστηκε τα τρία τελευταία χρόνια. Εγιναν επενδύσεις και δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας. Ουδείς θυμάται τις Κασσάνδρες που, με βάση την αναφορά ενός ιταλικού βιβλίου, ισχυριζόταν ότι το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας θα γινόταν «τσάιναταουν», «χωράφι της κινεζικής μαφίας», «ζώνη ελευθέρου εμπορίου στην οποία σκλάβοι θα δούλευαν για ένα πιάτο φαΐ».


Υπήρξαν και οι κινδυνολογίες για τα αεροπλάνα που θα έπεφταν αν ιδιωτικοποιείτο η «Ολυμπιακή», για τους έξι κύκλους και τα «πολύτιμα slots» στα ξένα αεροδρόμια που θα χάναμε. Τότε ακούστηκε και το επιχείρημα ότι η «Ολυμπιακή» θα έπρεπε να παραμείνει κρατική διότι θα χρειαζόταν τα αεροπλάνα της σε καιρό πολέμου να μεταφέρουν στρατιώτες στα νησιά, λες και σε τέτοιες καταστάσεις δεν επιτάσσονται τα πάντα για να συμβάλουν στην εθνική προσπάθεια.

Για άλλους εθνικούς κινδύνους ακούγαμε όταν ανακοινώθηκε η απελευθέρωση της αγοράς τηλεπικοινωνιών και η αποκρατικοποίηση του ΟΤΕ. Τότε μάς τρομοκρατούσαν για τα μυστικά που θα μάθαιναν οι ξένοι. Μην αναφερθούμε στη ζώσα κινδυνολογία για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, τώρα που διάσημα αμερικανικά ΑΕΙ ανοίγουν παραρτήματα στην Κύπρο.

Γενικώς δεν υπήρξε ούτε μία αποκρατικοποίηση, ούτε μία αλλαγή στη χώρα που να μην αντιμετωπίστηκε με φόβο. Το άλλο πρόβλημα ήταν ότι αυτή η κινδυνολογία -ακόμη και η εθνική- προήλθε κυρίως από την Αριστερά.

Εκεί ίσως βρίσκεται και η μεγάλη της ήττα και το βασικό πρόβλημα της χώρας. Οταν η Αριστερά ενός τόπου καταφεύγει στον συντηρητισμό για να διατηρήσει την κατεστημένη τάξη, αυτός ο τόπος δεν μπορεί να πάει μακριά. Θα περίμενε κανείς από αυτούς που θεωρούν εαυτούς «Προοδευτικούς» να βλέπουν τα αδιέξοδα και να προτείνουν νέες λύσεις· όχι συντήρησης του υπάρχοντος, αλλά αλλαγής του. Αντιθέτως, στην Ελλάδα κάθε μεγάλος πολιτικός χώρος ήταν συντηρητικός για τους δικούς του λόγους. Ο δικομματισμός για να νέμεται το υπάρχον σύστημα και η Αριστερά για ψυχολογικούς λόγους που είχαν με την πιστοποίηση της αποτυχίας του κομμουνιστικού πειράματος το 1989.

Το μεροκάματο της κινδυνολογίας επέφερε πολλές τακτικές νίκες στην Αριστερά και μια μεγάλη ήττα στη χώρα. Ο συντηρητισμός που καλλιεργήθηκε πανταχόθεν μπόλιασε βαθιά στην κοσμοθεωρία των Ελλήνων. Τώρα, απλώς, αλλάζει πρόσημο...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Με αφορμη τον θανατο του 19χρονου που εγινε ακομη μια αφορμη για λεκτικες απειλες,...

1.Δεν ειδα να θρηνουμε τους χιλιαδες θανατους βρεφων, παιδιων και νεων στον τριτο κοσμο απο διαφορες αιτιες. Ο θρηνος μας ειναι -σχεδον- εθνικιστικος, προπαγανδιστικος.

Τι ειναι η ζωη; Τι ειναι ο θανατος για τον “γυμνο πιθηκο”΄;

Μηπως, δινοντας τοσο μεγαλη σημασια στον φοβο της απωλειας των “κεκτημενων” της χρυσης εποχης της νεωτερης ελλαδας (1954-2004) και του φοβου του θανατου, αγομεθα και φερομαστε απο τσαρλατανους της πολιτικης που καλλιεργουν τον φοβο, ωστε και αυτοι να συνεχιζουν να ….φοβουνται εξουσιαζοντας μας;

Μια ηττοπαθης χωρα, χωρις οραμα, σχεδιο για το μελλον, φοβαται συλλογικα και δεν θα πολεμησει για τιποτα (μεταφορικα ή πραγματικα)

2.Συμπερασμα :

H τιιτιβιζουσα (ή θορυβουσα) ευπορη μεσηλικη αριστερα κινειται σε δυο κατευθυνσεις :

η πρωτη κινειται στην κατευθυνση της επαναστασης (μαλιστα θελοντας να ηγηθει ως “ειδικος” της εξουσιας)
η δευτερη (θα λεγαμε η ‘σημιτικη” ) θελει -σχεδον με καθε κοστος- τον υστερο ευρωπαϊκο εκσυγχρονισμο της χωρας

3.Παρατηρω οτι , απο την μεταπολιτευση και εντευθεν , αντι να αναπτυσσεται η – καλως εννοουμενη- ατομικη πνευματικη κια συναισθηματικη βελτιωσις ακολουθειται η αγελαια-μιμητικη κατηφορικη οδος της συλλογικοτητας στην εμφανιση, την συμπεριφορα και λιγοτερη στην σκεψη, η οποια βεβαιως εχει αποδειχθει-παγκοσμιως- οτι ευνοει και μονον την συλλογικοτητα των καθε λογης ηγετισκων, ηγετων και εξουσιαστων. Ακομη και σε ελευθεριακα ή αλλου τυπου κοινοβια, παντοτε ο αρχηγος ειχε διαφορα προνομοια πλεον το χαρεμι του (Charles Manson,…)

Πλειστα οσα παραδειγματα μπορω να αναφερω, οπως
τα μπααθικα μαρξιζοντα επαρχιωτακια πασποπουλα, τα κνιτοπουλα, ….
τα πανκια, τα σκινχεντοπουλα-χουλιγκανους
τους ‘κουρσαρους” με τα σκουλαρικια και τα tattoo
του γιαπηδες και τους μεταγιαπηδες του Πασοκ, του Ρηγα και της ΚΝΕ
τους νεοφασιστες και προσφατως τους χρυσαυγιτες
[......]

Το κοινο στοιχειο της συλλογικοτητας ειναι οτι ενω το ατομο εχει αταβιστικα τον φοβο της επαφης (μην με πλησιαζεις, προσωπικη αποσταση κ.λπ.)
οταν αποτελει ομαδα, ακομη καλυτερο μαζα παθυει να φοβαται κια αισθανεται τεραστια δυναμη, αλλα φευ αυτη ειναι προσωριον και fake

Μετα την καταστροφη, ακολουθουν τα ασθενοφορα με τους τραυματιες και τους νεκρους, οι μανικες και τα σαρωθρα του δημου που θα πλυνουν τα αιματα απο τις πλατειες και τους δρομους και θα σαρωσουν τα καμμενα σκουπιδαι, τα σπασμενα τζαμια, τα εμπορευματα απο τις βιτρινες των καταστηματων,……και καθε μελος της επαναστασης θα παει σχεδον οπως ηταν και πρν (χωρις καμμια ουσιαστικη βελτιωση) να ξαποστασει στο τσαρδι του, ενω δημοσιολογουντες, ηγετισκοι και ηγετες θα βγαζουν πυρινους λογους υπερ ή κατα, συνεχιζοντας την αεναη διανωνιση της συλλογικοτητας τους :-) .

Δεν γνωριζω πως ολο αυτο μου ηλθε αυτοματα απο τον στιχο των Ανιμαλς
“Oh Lord! Please don’t let me be misunderstood …”

Προφανως, σκεφτηκα υποσυνειδητα, οτι αν επαπειλειται βια μεγαλης εντασης, θα προκειται για μια πολλη μεγαλη παρεξηγηση, αφου πριν δεν εχει προηγηθει η μεγαλη διαβουλευση αναμεσα στους πολλους.

Γνωριζετε βεβαια οτι η γλωσσα δημιουργηθηκε για την εκφραση νοηματων, προτασεων, επιθυμιων, διαφωνιων, συμφωνιων, συναισθηματων,….
και εν τελει οι ανθρωποι πρεπει να ομιλουν μεταξυ τους για να συννενοουνται.

Και ας μην λησμονουμε οτι το καλυτερο οπλο ειναι ο εξασκημενος ανθρωπινος νους σε λειτουργια, ας μην δισταζουμε να τον χρησιμοποιησουμε.

Baby, do you understand me now?
Sometimes I feel a little mad.
But don’t you know that no one alive can always be an angel?
When things go wrong, I seem to be bad.
(group unison) But I’m just a soul whose intentions are good:
(just Burdon) Oh Lord! Please don’t let me be misunderstood …

Αφωτιστος Φιλελλην

http://www.metarithmisi.gr/imgAds/epikentro_1.gif

Αναγνώστες