Χωρίς συμψηφισμούς…

Του Νικηφόρου Αντωνόπουλου, 23.01.2013

Το τελευταίο δεκαήμερο δεν πρέπει να ήταν και το καλύτερο για τον Αλέξη Τσίπρα. Ολα ξεκίνησαν στραβά με την διαβόητη πλέον «βίλα Αμαλία» και τα όσα ακολούθησαν, για να καταλήξουν στο φιάσκο που υπέστη στη Βουλή, τόσο στη διάρκεια της πολύωρης συνεδρίασης, όσο και με το αρνητικό γι’ αυτόν αποτέλεσμα στη «δική του» κάλπη… Κι όμως, υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ να πάνε τα πράγματα πολύ καλύτερα. Μόλις είχε επιστρέψει από τις πολυήμερες διακοπές σε Βραζιλία και Αργεντινή, που συνδυάστηκαν με ενδιαφέρουσες συναντήσεις δημοσίων σχέσεων και ετοιμαζόταν για ένα ακόμη ταξίδι, αυτή τη φορά στην καρδιά του «Μερκελισμού», στο άντρο του Σόιμπλε, όπου και θα επισφράγιζε την τόσο καλά προετοιμασμένη στροφή του προς τον «πραγματισμό»… Ας όψονται, όμως, ο Δένδιας και ο Βενιζέλος, που τα χάλασαν όλα… Από τη μια ο πρώτος, που πήγε κι άδειασε τη «βίλα Αμαλία» από τους «αναρχοαυτόνομους» καταληψίες κι από την άλλη ο δεύτερος, που πήγε κι άδειασε κι αυτός με τη σειρά του τον ίδιο τον Αλέξη και του χάλασε το πολιτικό σόου που με τόση επιμέλεια είχε προετοιμάσει… Και στις δύο περιπτώσεις, τόσο με όσα εκτυλίχτηκαν μετά την επιχείρηση στη βίλα Αμαλία – επιθέσεις με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε σπίτια δημοσιογράφων, καταλήψεις ραδιοφωνικών σταθμών, επίθεση με μολότοφ στο σπίτι του αδελφού του κυβερνητικού εκπροσώπου, επίθεση με καλάζνικοφ στα κεντρικά γραφεία της Ν. Δ. –

αλλά και με όσα διαδραματίστηκαν στη Βουλή, με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, ήρθε να καταδειχτεί η αδυναμία τόσο του ίδιου, όσο και των στελεχών του, να απαλλαγούν από συμπεριφορές αριστερίστικου «γκρουπούσκουλου» και να διαμορφώσουν πολιτικό λόγο και πολιτικές προτάσεις που να δικαιολογούν τη θέση που έχουν δώσει σ’ αυτό το κόμμα οι ψηφοφόροι…

Την εβδομάδα που προηγήθηκε της συζήτησης στη Βουλή, όταν τις τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των δημοσιογράφων διαδέχτηκε η επίθεση με καλάζνικοφ στα κεντρικά γραφεία της Ν. Δ., θεώρησα ότι ήταν ευκαιρία για τον κ. Τσίπρα να αντιληφθεί ότι ο δρόμος που ακολουθούσε ως τώρα και που έφερε το κόμμα του στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είχε εξαντλήσει πια τα όριά του και οδηγούσε σε αδιέξοδο. Αυτό έδειχναν άλλωστε και όλες οι δημοσκοπήσεις που έρχονταν στη δημοσιότητα και οι οποίες βεβαίωναν ότι η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο είχε ανακοπεί, αλλά και ότι δεν έχει πείσει ότι αποτελεί εναλλακτική λύση, δεν έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών - κι αυτό ανεξάρτητα από το ότι οι δημοσκοπήσεις τον εμφάνιζαν μέχρις εκείνη τη στιγμή ως «πρώτο κόμμα». Και είναι προφανές, ότι αυτό ακριβώς το γεγονός, υποχρέωσε τον κ. Τσίπρα, κυριολεκτικά την παραμονή της αναχώρησής του για το Βερολίνο, ενόψει της συνάντησής του με τον υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε, να βγει σε ραδιοφωνικό σταθμό για να εκφράσει -με πολύ προσεκτικές βέβαια διατυπώσεις- «ανησυχία και προβληματισμό για τα περιστατικά», όπως χαρακτήρισε τις επιθέσεις με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε σπίτια δημοσιογράφων και τις καταλήψεις ραδιοφωνικών σταθμών - και να δηλώσει ότι «κι εμείς – αυτός και ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή – είμαστε νοικοκυραίοι»!!

Ας αφήσουμε κατά μέρος την επισήμανση ότι η αναφορά στους «νοικοκυραίους» παραπέμπει ευθέως στον αλήστου μνήμης Ευάγγελο Αβέρωφ, όταν με αυτήν επιχειρούσε να αντιπαραθέσει την Δεξιά, που βεβαίως εκπροσωπούσε τους «νοικοκυραίους», με την Αριστερά, που εξ ορισμού, απεργάζεται την εξόντωσή τους…

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα να αλλάζει αμφιέσεις, ύφος, στιλ, ακόμη και φρασεολογία, ανάλογα με το ακροατήριο στο οποίο πρόκειται να απευθυνθεί. Τούτη τη φορά, η εσπευσμένη ανησυχία του οφειλόταν κατά κύριο λόγο στη νέα επιβεβαίωση της κάμψης του ΣΥΡΙΖΑ που αναδείκνυε νεότερη δημοσκόπηση και η οποία ενέτεινε τον προβληματισμό του και τον οδήγησε άρον - άρον στο ραδιόφωνο του “Real FM”, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ανασκευάσει τις εντυπώσεις που διαμορφώνονται στην κοινή γνώμη σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, από τις δηλώσεις και τις εκδηλώσεις στελεχών και βουλευτών του, αλλά και από την αδυναμία του ίδιου και των στελεχών του να τοποθετηθούν με σαφή και κατηγορηματικό λόγο απέναντι στη δράση της ακροαριστεράς, που αποκτά όλο και μεγαλύτερη αυτονομία, ενθαρρυμένη και από τον αμφίσημο πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ.

Σ’ αυτή τη συνέντευξη, ο κ. Τσίπρας αποδέχτηκε ότι το κόμμα του βρίσκεται σε κάμψη. Ωστόσο, το ενδιαφέρον στα όσα ανέφερε στο ραδιόφωνο του “Real FM”, δεν βρίσκεται στο ότι αναγνώριζε το αυτονόητο. Βρίσκεται στο ότι την απέδιδε στο ότι «Δεν υπάρχουν κινητοποιήσεις. Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ και οι λαϊκές κινητοποιήσεις είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Είναι αυτονόητο να υπάρχει κάμψη στη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ» – είπε . Για να προσθέσει, ότι αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι είχε δημιουργηθεί μεγάλη προσδοκία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να εμποδίσει την κυβέρνηση να ψηφίσει τα μέτρα και θα ανατρέψει την πολιτική, αλλά διαψεύστηκε!

Ώστε, λοιπόν, «είχε δημιουργηθεί μεγάλη προσδοκία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να εμποδίσει την κυβέρνηση να ψηφίσει τα μέτρα και θα την ανατρέψει»!! Αλλά ποιος είχε δημιούργησε τις «μεγάλες προσδοκίες»;

* Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν που καλούσε σε συνεχείς κινητοποιήσεις για «να ανατρέψει τη μνημονιακή κυβέρνηση των μερκελιστών»;

* Ο κ. Τσίπρας δεν ήταν που δήλωνε ότι μόλις αναλάβει την κυβέρνηση θα καταγγείλει το μνημόνιο;

* Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν που διακήρυσσε ότι θα ανατρέψει το   μνημόνιο «με ένα νόμο με μόνο ένα άρθρο»;

* Η κ. Κωνσταντοπούλου του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν που καλούσε τους δικαστές «να ανατρέψουν το μνημόνιο» (κι αυτοί, τέσσερις μήνες     «το πάλεψαν» και μόλις τώρα επέστρεψαν στις έδρες τους, έχοντας  στο «ενεργητικό» τους απίστευτη ταλαιπωρία των πολιτών και          μεγάλη απώλεια εσόδων του κράτους, του οποίου υποτίθεται ότι     είναι λειτουργοί);

* Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και τα μεγαλοστελέχη του δεν ήταν που δήλωναν ότι θα επαναφέρουν μισθούς και συντάξεις στα επίπεδα του 2009;

* Ο κ. Τσίπρας δεν ήταν που υποσχόταν ότι όχι μόνο δεν θα κάνει απολύσεις στο Δημόσιο, αλλά κι ότι θα προσλάβει κι άλλους 100.000;

* Ο κ. Τσίπρας και τα μεγαλοστελέχη του δεν είναι που διακηρύσσουν ακόμη και τώρα ότι «θα ανατρέψουν» τις αποκρατικοποιήσεις και προειδοποιούν κάθε πιθανό επενδυτή ότ θα καταργήσουν τις συμβάσεις;

Το δυστύχημα είναι πως την ώρα που ο κ. Τσίπρας προσπαθούσε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που είχαν προκαλέσει δηλώσεις βουλευτών και στελεχών του, που έσπευσαν να προσφέρουν πολιτική κάλυψη στις «ομάδες» που είχαν βρει καταφύγιο ακόμη και σε πανεπιστημιακούς χώρους, ήρθε και η επίθεση με τα καλάζνικοφ στα γραφεία της Ν. Δ. για να γίνει έτσι σαφές ότι «το παιχνίδι χόντραινε»… Κι ενώ αυτή θα ήταν μια καλή ευκαιρία για το ΣΥΡΙΖΑ να κλείσει τους όποιους λογαριασμούς του με το χώρο της «δυναμικής παρέμβασης», υπήρξαν στελέχη του που … αναρωτήθηκαν με νόημα, μιλώντας ακόμη και από του βήματος της Βουλής, «Μήπως η επίθεση προέρχεται από παρακρατικές οργανώσεις, φίλιες προς τη Ν. Δ.»!

Να υπενθυμίσουμε εδώ στα σεβαστά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που διατύπωσαν αυτούς τους υπαινιγμούς, όπως ο Μανώλης Γλέζος, ότι επί χρόνια ολόκληρα υπήρχαν πολιτικές δυνάμεις, ακόμη και της αριστεράς, που απέδιδαν τις δολοφονίες της «17Ν» σε «κάποιο παρακράτος» , αφήνοντας υπονοούμενα που διοχετεύονταν και από αμερικανικές «υπηρεσίες», ότι πίσω από τη «17Ν» βρίσκονταν ακόμη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αν όχι και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου (!), για να έρθει «η ίδια η ζωή» -όπως συνηθίζει να λέει η αριστερά- και να κάνει καταγέλαστους αυτούς τους ισχυρισμούς…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κλιμάκωση των βιαιοτήτων αιφνιδίασε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ήρθε ακριβώς τη στιγμή που από τη μία υπήρξαν στελέχη του που πρόσφεραν πολιτική κάλυψη σε αναρχοαυτόνομες ομάδες, πρακτικές και αντιλήψεις και από την άλλη, καταγραφόταν μια σαφής κάμψη της απήχησης του κόμματος στην κοινή γνώμη. Όπως βέβαια δεν υπάρχει και αμφιβολία ότι αυτή την αμηχανία και σύγχυση που καταγράφεται κάθε φορά που ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καλούνται να τοποθετηθούν δημόσια απέναντι σε ενέργειες βίας και ανομίας, την έχει καλλιεργήσει ο ίδιος ο ηγέτης του κόμματος, Αλέξης Τσίπρας.

Δεν έχουν περάσει άλλωστε παρά μόνο τέσσερις μήνες από τη συνέντευξη που είχε δώσει στη Θεσσαλονίκη και στην οποία, ο κ. Τσίπρας, απαντώντας σε ερώτηση για τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης της χώρας, είχε δηλώσει:

«Θα προστατέψουμε τη δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο και από τις  δυνάμεις του μνημονίου και από τις δυνάμεις του εκφασισμού της κοινωνίας»!...

Αυτή ακριβώς η λογική των συμψηφισμών και της εξίσωσης των πολιτικών δυνάμεων που ανέλαβαν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, με «τις δυνάμεις του εκφασισμού», είναι που έχει καταστεί κυρίαρχη πολιτική που καθοδηγεί την ηγεσία και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και που πίσω από αυτήν στοιχίζονται ακριβώς οι δυνάμεις εκείνες που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση, όχι πλέον της κυβέρνησης, αλλά της χώρας, στην πιο κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της από τη μεταπολίτευσης ως σήμερα. Η ίδια λογική είναι που καθοδήγησε το ΣΥΡΙΖΑ και στη συζήτηση στη Βουλή για τη σύσταση προανακριτής επιτροπής για τη «λίστα Λαγκάρντ» και που τον εμφάνισε να συμπλέει για ακόμη μια φορά με τον Καμμένο… Και αυτή ακριβώς τη διχαστική εντέλει λογική, εξέφραζε με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο με την ομιλία της η κ. Κωνσταντοπούλου, όταν δήλωνε από του βήματος της Βουλής πως:

«Όσοι δεν ψηφίσουν υπέρ της παραπομπής και των δύο (σημ. των κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλου) σε προανακριτική   επιτροπή, εντάσσουν τους εαυτούς τους στη λίστα όσων    συγκάλυψαν εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού λαού»!...

Ασφαλώς και δεν ευθύνεται (μόνο) η κ. Κωνσταντοπούλου για το ότι σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αναδεικνύεται για τον άκαμπτο, δογματικό και αυταρχικό λόγο και συμπεριφορά της στο Κοινοβούλιο. Γιατί είναι προφανές ότι (και) η νέα αυτή βουλευτής, δεν θα μπορούσε να εκφράζει κάτι διαφορετικό από τον δογματισμό και τον αυταρχισμό που επιδεικνύει εντός και εκτός Βουλής ο πολιτικός φορέας που την στεγάζει.

Υ. Γ. Τελικά, ποτέ δεν είναι αργά, ακόμη και για το αυτονόητο! Αναφέρομαι στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία καταδικάζει, «με απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο την εγκληματική τρομοκρατική ενέργεια στο εμπορικό κέντρο THE MALL στο Μαρούσι». Και θέλω να επισημάνω δύο νέα στοιχεία, που κατά τη γνώμη μου υπάρχουν σ’ αυτήν την ανακοίνωση:

Το πρώτο, η αναφορά του ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά με τέτοια σαφήνεια στα «κόμματα του συνταγματικού τόξου», των οποίων αποτελεί «κεκτημένο η καταδίκη των τρομοκρατικών και τυφλών πράξεων βίας»…

Και το δεύτερο, η υπογράμμιση ότι «η απομόνωση τέτοιων ενεργειών χωρίς συμψηφισμούς, πολιτικές σκοπιμότητες και επικίνδυνες ερμηνείες, αποτελεί την ενδεδειγμένη στάση»!

Δεν θα προσχωρήσω στην άποψη των κακόπιστων ότι, δύο ημέρες πριν από το ταξίδι του κ. Τσίπρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα ήταν αδιανόητο να μην καταδικαστεί με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο αυτή η νέα εγκληματική ενέργεια και θα χαιρετήσω κι εγώ τη νέα αυτή στροφή…

Αρκούμενος απλώς να σημειώσω ότι η τελευταία παράγραφος της ανακοίνωσης, για την «απομόνωση τέτοιων ενεργειών χωρίς συμψηφισμούς, πολιτικές σκοπιμότητες και επικίνδυνες ερμηνείες», δείχνει να απευθύνεται περισσότερο στο εσωτερικό του κόμματος, με εμφανείς αποδέκτες…