Το ενδιαφέρον για την υπόθεση των οικονομικών του ΠΑΣΟΚ είναι ότι στα περίπου 10 χρόνια μάζεψε 20 εκατ. από τα μέλη του, 120 από το κράτος και 140 από δάνεια. Υποθέτω ότι και για τα άλλα κόμματα θα ισχύουν πάνω-κάτω τα ίδια. Ετσι και τα κόμματα είναι κρατικοδίαιτα! Το επόμενο ενδιαφέρον δεν είναι το αν ξόδεψε τα λεφτά αυτά σε διάφορες δραστηριότητες που φαίνονται σπάταλες. Είναι το αν τα έξοδα που αναφέρονται στην κρατική χρηματοδότηση έγιναν όπως προβλέπεται για κάθε θεσμό. Δηλαδή, αν όσοι πληρώνονταν από το ΠΑΣΟΚ δήλωναν όσα πήραν στην Εφορία, αν οι προμηθευτές του πλήρωναν ΦΠΑ, αν ακολουθούσε κάποιου είδους διαφανείς διαδικασίες για τα έξοδά του. Ο,τι περίπου απαιτούμε να κάνει κάθε δημόσιος οργανισμός που χρηματοδοτείται από το κράτος! Τα άλλα, τα 20 εκατ. των μελών του, αποτελούν χρήματα για το ξόδεμα των οποίων πρέπει να ασχοληθούν τα μέλη του. Και αυτά δικαιούνται να ρωτήσουν, πού και γιατί καταναλώθηκαν αυτά τα λεφτά, ποιος αποφάσισε και άλλες αντίστοιχες ερωτήσεις.
Επειδή η αναζήτηση γαργαλιστικών λεπτομερειών δεν έχει καμιά σημασία, ίσως το μάθημα που θα πάρουμε να είναι ότι τα λεφτά των φορολογουμένων που δίνονται σαν κρατική ενίσχυση στα κόμματα πρέπει να ξοδεύονται όπως ξοδεύεται το κάθε κρατικό ευρώ.
Ισως αντί να κατατίθενται χρήματα να αποδίδονται εκ των υστέρων με βάση πραγματικά παραστατικά δαπανών ή εντολές αμοιβών. Ισως να βρεθεί κάποια άλλη διαδικασία. Αλλά πρέπει ο κανόνας να είναι αυτός: κάθε ευρώ να ξοδεύεται όπως σε όλο τον δημόσιο τομέα!
Αν θέλουμε να εγγυηθούμε συλλογικά τη δημοκρατία πρέπει να υποστηρίξουμε τους θεσμούς που είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία της.
Η δημοκρατία κοστίζει. Η παρακολούθηση των δαπανών πρέπει να γίνεται διαρκώς, να γίνεται από κάποιον αμερόληπτο (δηλ. όχι τη Βουλή ή τα κόμματα), να καλύπτει το σύνολο των χρηματοδοτήσεων ή προσφορών, ακόμη και την εθελοντική εργασία. Πολύ δύσκολο για μια κοινωνία μεγαλωμένη και μαθημένη στην ανταλλακτική λειτουργία του σταυρού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου