Tου Παντελή Μπουκάλα, Καθημερινή, 19.3.11
Συμπάσχουμε με τον ιαπωνικό λαό, που επιστρατεύει όλο του το αξιοθαύμαστο κουράγιο για να αντιμετωπίσει τόσο τον πυρηνικό εφιάλτη, όσο και την αίσθηση ότι παραπλανήθηκε και από την εταιρεία και από την κυβέρνηση, και μοιραζόμαστε μαζί του μια απορία φαρμάκι: Μια εταιρεία δεν αποδίδει λογαριασμό παρά στους ιδιοκτήτες και τους μετόχους της, σε κανέναν λαό. Αντίθετα, μια κυβέρνηση αναφέρεται και απολογείται στον λαό της χώρας της, αλλά και στην οικουμενική κοινότητα, που την κρίνουν και την εγκαλούν. Πώς λοιπόν η ιαπωνική κυβέρνηση εκχώρησε την ευθύνη της, εθνική και οικουμενική, σε μια εταιρεία πολιτικά ανεύθυνη, και επιπλέον με βεβαρημένο μητρώο, αρκούμενη στο να την καταγγέλλει; Και, φαρμάκι στο φαρμάκι: Πότε το πάθος θα γίνει μάθος για την ανθρωπότητα;
Δυο βδομάδες πριν, με το χιόνι, ο υπουργός Υποδομών κ. Ρέππας, ως ένας ακόμα πολιτικά υπεύθυνος που διεκδικεί το δικαίωμα να φέρεται σαν ανεύθυνος άρχων, κατήγγειλε την «παραχωρησιούχο» εταιρεία για τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι οδηγοί στην εθνική Αθηνών-Λαμίας.
Αυτά στη μικρή μας Ελλάδα, όπου, καταπώς λέμε και πιστεύουμε, άρχει ο ωχαδερφισμός, η αρμοδιοαναρμοδιότητα, το «αύριο βλέπουμε» και το «δε βαριέσαι». Αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά (έτσι νομίζαμε, έτσι θέλαμε να πιστεύουμε) σε χώρες σοβαρές, με τα τεχνολογικά τους θαύματα και την πειθαρχία τους. Σε χώρες όπως η Ιαπωνία.
Εντρομοι ωστόσο είδαμε τον πρωθυπουργό της μαρτυρικής χώρας να εγκαλεί την ιδιωτική εταιρεία TEPCO που διαχειρίζεται τους πυρηνικούς σταθμούς στη Φουκουσίμα, επειδή ο ίδιος πληροφορήθηκε από την τηλεόραση το ατύχημα και όχι επίσημα, υπεύθυνα και καταλεπτώς. Και μετά την καταγγελία αυτή, μια βδομάδα τώρα παρακολουθούμε τις προσπάθειες της εταιρείας (καταγγελλόμενης και από τη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας) αφενός να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, αφετέρου να μειώσει τη σημασία τους. Θαρρείς και πρόκειται για τον ολιγόωρο αποκλεισμό μερικών χιλιάδων εποχουμένων σε κάποια Μαλακάσα και όχι για τον κίνδυνο να καταστραφεί ολόκληρη χώρα από την ατιθάσευτη πυρηνική ενέργεια.
Συμπάσχουμε με τον ιαπωνικό λαό, που επιστρατεύει όλο του το αξιοθαύμαστο κουράγιο για να αντιμετωπίσει τόσο τον πυρηνικό εφιάλτη, όσο και την αίσθηση ότι παραπλανήθηκε και από την εταιρεία και από την κυβέρνηση, και μοιραζόμαστε μαζί του μια απορία φαρμάκι: Μια εταιρεία δεν αποδίδει λογαριασμό παρά στους ιδιοκτήτες και τους μετόχους της, σε κανέναν λαό. Αντίθετα, μια κυβέρνηση αναφέρεται και απολογείται στον λαό της χώρας της, αλλά και στην οικουμενική κοινότητα, που την κρίνουν και την εγκαλούν. Πώς λοιπόν η ιαπωνική κυβέρνηση εκχώρησε την ευθύνη της, εθνική και οικουμενική, σε μια εταιρεία πολιτικά ανεύθυνη, και επιπλέον με βεβαρημένο μητρώο, αρκούμενη στο να την καταγγέλλει; Και, φαρμάκι στο φαρμάκι: Πότε το πάθος θα γίνει μάθος για την ανθρωπότητα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου