Η "Πολιτική Επιθεώρηση" σας εύχεται "Καλή Χρονιά"

"Καθὼς περνοῦν τὰ χρόνια
πληθαίνουν οἱ κριτὲς ποὺ σὲ καταδικάζουν-
καθὼς περνοῦν τὰ χρόνια καὶ κουβεντιάζεις μὲ λιγότερες
  φωνές,
βλέπεις τὸν ἥλιο μ᾿ ἄλλα μάτια-
ξέρεις πὼς ἐκεῖνοι ποὺ ἔμειναν, σὲ γελοῦσαν,
τὸ παραμίλημα τῆς σάρκας, ὁ ὄμορφος χορὸς
ποὺ τελειώνει στὴ γύμνια.
Ὅπως, τὴ νύχτα στρίβοντας στὴν ἔρμη δημοσιά,
ἄξαφνα βλέπεις νὰ γυαλίζουν τὰ μάτια ἑνὸς ζώου
ποὺ ἔφυγαν κιόλας, ἔτσι νιώθεις τὰ μάτια σου
τὸν ἥλιο τὸν κοιτᾶς, ἔπειτα χάνεσαι μὲς στὸ σκοτάδι-
ὁ δωρικὸς χιτώνας
ποὺ ἀγγίξανε τὰ δάχτυλά σου καὶ λύγισε σὰν τὰ βουνά,
εἶναι ἕνα μάρμαρο στὸ φῶς, μὰ τὸ κεφάλι του εἶναι στὸ
  σκοτάδι."

Γιώργος Σεφέρης, "Κίχλη" 

Με αφορμή τον Σοφιανό Χρυσοστομίδη που μας το θύμισε σήμερα στην Αυγή

Πιο δύσκολο το 2011 για την Ευρωζώνη

Της Ελίζας Παπαδάκη, Αυγή, 31.12.10

Αβέβαιες διαγράφονται οι προοπτικές της Ευρωζώνης τον νέο χρόνο που έρχεται. Όχι πως διακρίνονται κίνδυνοι η νομισματική ένωση να διαλυθεί. Αυτό ούτε οι πιο ορκισμένοι εχθροί του ευρώ δεν το προβλέπουν. Αλλά η πιστωτική κρίση που έχει πλήξει τις ασθενέστερες οικονομίες μπορεί να οξυνθεί και να επεκταθεί, όσο οι ευρωπαϊκές πολιτικές παραμένουν συντηρητικές, διστακτικές και ανεπαρκείς. Παραδόξως οι ΗΠΑ, ενώ γέννησαν τη μεγάλη κρίση το 2008 και διατηρούν πάντα τα μεγαλύτερα ελλείμματα και χρέη, δείχνουν σημάδια πιο δυναμικής ανάκαμψης.

Πρόκειται για ασαφείς ακόμη ενδείξεις, που δεν θα έπρεπε όμως να αγνοηθούν: Μετά την προς τα πάνω αναθεώρηση των μεγεθών του τρίτου τριμήνου του 2010 στις ΗΠΑ, οικονομολόγοι αρχίζουν να διατυπώνουν όλο και πιο συχνά υποθέσεις ότι η μεγέθυνση θα μπορούσε να κινηθεί πάνω από 4% το 2011 (γίνεται λόγος ακόμα και για 7%!), εφόσον ξεφοβηθούν οι καταναλωτές (όσοι έχουν εισοδήματα, εννοείται) και αρχίσουν πάλι να αγοράζουν.

Φαήλος Κρανιδιώτης: Η "μεγαλοπρέπεια" της επερχόμενης εθνικοφροσύνης

Αν  ξύσεις την επιφάνεια του πολιτικού λόγου του Σαμαρά θα βρείς όλη την "μεγαλοπρέπεια" της εθνικοφροσύνης  του "Δικτύου 21" του υποίου υπήρξε ο πνευματικός πατέρας. Μόνο που δεν μοιάζουν με θεωρίες αλλά με εφιαλτική απειλή όπως φαίνεται από τις δηλώσεις του εξ απορρήτων του Αντώνη Σαμαρά Φαήλου Κρανιδιώτη, τέταρτου στη λίστα των υποψήφιων ευρωβουλευτών της Πολιτικής Άνοιξης: "Μήπως να βρούμε τρόπο να διώξουμε κλωτσηδόν από τα πανεπιστήμια όλο αυτό το ανθελληνικό κηφηναριό και να ξαναμορφώσουμε τους Έλληνες ως Έλληνες και όχι ως κοσμοπολίτικα ανδράποδα;"

Το χρέος στο μικροσκόπιο

Της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΣΙΟΥΤΗ, Ελυθεροτυπία, 31.12.10

Την εξέταση με διαφάνεια κάθε κρατικής σύμβασης που οδήγησε στη διόγκωση του χρέους, για να μάθει η ελληνική κοινωνία την αλήθεια, ζητούν με πρωτοβουλία που θα ανακοινωθεί σύντομα, οικονομολόγοι, συνδικαλιστές και προσωπικότητες από την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό.

Στόχος της επιτροπής είναι να ακυρώσει τα επιχειρήματα της τρόικας (εδώ) και να αποδείξει ότι για το χρέος δεν φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά οι τερατώδεις συμβάσεις των υπερχρεωμένων Ολυμπιακών Αγώνων, της Siemens και των εξοπλιστικών. Με αίτημα το άνοιγμα των βιβλίων του υπουργείου Οικονομικών και της Κεντρικής Τράπεζας στην ελληνική κοινωνία για να αποκαλυφθεί πώς και από ποιους δημιουργήθηκε το δυσβάσταχτο χρέος που καλούνται να πληρώσουν όλοι οι Ελληνες, μία ομάδα οικονομολόγων κι επιστημόνων πήρε την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) του ελληνικού δημοσίου χρέους.

Στον πυρήνα της πρωτοβουλίας, που τώρα ξεκινά, συμμετέχουν προσωπικότητες, σωματεία, οργανώσεις και κινήσεις πολιτών, που κάθε μέρα πληθαίνουν, καθώς υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση. Μεταξύ αυτών που συμμετέχουν είναι η ΑΔΕΔΥ, η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα, ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας, ο ιστορικός, πολιτικός επιστήμονας και πρόεδρος της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου, Ερίκ Τουσέν κ.ά.

Ένας Ταλιμπάν στον Πειραιά

 Μ. Αντωνιάδου, ΒΗΜΑ, 31.12.10

ΕΒΡΑΙΟΙ, σιωνιστές, μουσουλμάνοι, μασόνοι, Τούρκοι, αριστεροί και ομοφυλόφιλοι, Ροκφέλερ, Κίσινγκερ, Ρότσιλντ, Μωάμεθ και άλλοι «εχθροί της πατρίδας», ων ουκ έστιν αριθμός, αποτελούν τους δαίμονες του κατά «Πειραιώς Σεραφείμ ευαγγελίου», ο οποίος έγινε πριν ωαπό μερικές ημέρες παγκοσμίως γνωστός. Με όσα είπε για το Ολοκαύτωμα των εβραίων προκάλεσε την μήνιν Ελλήνων, Αμερικανών και Ευρωπαίων, χριστιανών και εβραίων, πιστών και απίστων. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Το «κατά Σεραφείμ ευαγγέλιον» βρίθει αποφθεγμάτων για κάθε... κακό (και καλό): μύδροι για τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και ύμνοι στο ομόδοξο ρωσικό γένος.

Φ. Κουβέλης: Όχι στην πολιτική των δανειστών, ούτε στη δικαίωση των ενόχων της δημοσιονομικής κατάρρευσης.

Εθνος, 31.12.10
Η χώρα μας βρίσκεται στη δίνη της πολύπλευρης κρίσης. Η χώρα αντιμετωπίζει έκρηξη ύφεσης, ανεργίας, πληθωρισμού, συρρίκνωσης και τεχνολογικής οπισθοδρόμησης της παραγωγικής βάσης. Eχει εμπλακεί, με ευθύνη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, σε έναν φαύλο κύκλο αλληλοδιαδόχων μέτρων, χωρίς να διαφαίνεται δρόμος εξόδου από την κρίση και προ πάντων με μια κοινωνία όρθια. Η πολιτική που εφαρμόζεται δεν είναι μονόδρομος. Η χώρα περνάει δύσκολες στιγμές. Eχει όμως ανάγκη από την αισιοδοξία ότι μπορεί να υπάρξει διαφορετική πολιτική για τη διέξοδο από την κρίση.

Η δασκάλα που διχάζει

Του Ηλία Κανέλλη, Τα Νέα, 29 Δεκεμβρίου 2010

Η βράβευση της δασκάλας Χαράς Νικοπούλου από την Ακαδηµία Αθηνών «για τηναυταπάρνηση και την εθνοπρεπή της στάση κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της ως δασκάλας στο Μεγάλο Δέρειο του Νοµού Εβρου τα έτη 2004-08» είναι, επιεικώς, ατυχής. Πιθανόν, τα µέλη της Ακαδηµίας να πείσθηκαν ότι η στάση τής άλλοτε «δασκάλας του Εβρου» ήταν εθνοπρεπής από τους επαίνους που της απονεµήθηκαν σε τηλεοπτικές εκποµπές µε ροπή προς τη συνωµοσιολογία και τα ΟΥΦΟ.

Επανεκκίνηση της κοινωνίας

Tου Νίκου Γ. Ξυδάκη, Καθημερινή, 30.12.10

Η χρονιά που φεύγει μάς αφήνει πιο αδύναμους, ζαρωμένους, τρομαγμένους. Αλλά και πιο πλούσιους. Η ανατροπή των στερεότυπων είναι κέρδος, η αφύπνιση είναι πλούτος, η ανανοηματοδότηση κέρδος κι αυτή. Εφόσον ασφαλώς μπορέσουμε να αντιληφθούμε την κρίση ως ρήγμα στο παλαιό σώμα και ως τρόπο νέας συνέχισης, εφόσον αντιληφθούμε το ρήγμα ως ευκαιρία αναγέννησης. Και εφόσον νιώσουμε βαθιά μέσα μας την ανάγκη για ανανεωμένη επαναφορά σε βασικές αξίες: αλληλεγγύη, συλλογικότητα, προάσπιση του κοινού καλού.

Μια επανεκκίνηση της κοινωνίας, λοιπόν. Που θα είναι οδυνηρή όμως: η επανεκκίνηση θα τελεσθεί επί των ερειπίων του παλαιού. Ακριβώς αυτά τα ερείπια πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα: πώς θα είναι λιγότερα, αφενός, πώς θα τα αξιοποιήσουμε, αφετέρου.

Τα φάγαμε όλοι μαζί;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, 30.12.10

Πασίγνωστη η τάση και η ικανότητα του αντιπρόεδρου της κυβέρνησης να ταράζει τα νερά. Κι επειδή ο κ. Πάγκαλος είναι και ευφυής και έμπειρος, έχω την εντύπωση ότι ξέρει πώς θα εκληφθούν τα λόγια του και μάλλον επιδιώκει την κόντρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πρόσφατη δήλωσή του ότι «τα λεφτά τα φάγαμε όλοι μαζί». Τι σημαίνει ακριβώς η περιβόητη αυτή φράση;Αν κρίνουμε από τις  ράσεις, τα λόγια του διαβάστηκαν κυριολεκτικά. Δηλαδή, ότι όλοι μας παρανομούσαμε (όσο μας έπαιρνε) και συνεπώς δεν υπάρχουν αθώοι που διαθέτουν το απαραίτητο ηθικό ανάστημα για να καταγγείλουν τους υπόλοιπους. Ή, για να χρησιμοποιήσω ένα άλλο απόσταγμα της λαϊκής σοφίας, όλοι έχουμε τη φωλιά μας λερωμένη.

Μικρό µάθηµα Ιστορίας

Του Παύλου Τσίμα, ΝΕΑ, 30.12.10

Μικρό, πολυσυζητηµένο,αλλά κατά κάποιο τρόπο πολύ επίκαιρο, ιστορικό κουίζ:

Αν το µεγάλο κραχ της Γουόλ Στριτ, το 1929, δεν είχε πυροδοτήσει µια διεθνή οικονοµική κρίση και δεν είχε βυθίσει τον κόσµο (τη Γερµανία προπάντων) σε σκοτεινή ύφεση, θα είχε ανέβει ποτέ ο Χίτλερ στην εξουσία; 

Οι δάσκαλοι µας έµαθαν να µη θέτουµε ποτέ υποθετικές ερωτήσεις στην Ιστορία, αλλά εδώ την απάντηση τη δίνουν οι αριθµοί. Οσο η Γερµανία απολάµβανε ραγδαίους ρυθµούς ανάπτυξης χάρη στον υπερδανεισµό της, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόµµα ήταν µια γραφική γελοιότητα στο περιθώριο της πολιτικής ζωής. Στις εκλογές του 1928 συγκέντρωσε κάτι λιγότερο από 3%. Μα καθώς ηδιεθνής κρίσηαπέκοπτε τη Γερµανίααπό τα κανάλια δανεισµού και την οδηγούσε σε µια κρίση χρέους που νέκρωσε την οικονοµική δραστηριότητα στη χώρα, οι ναζιστές έγιναν υπολογίσιµη δύναµη. Μόλις 2 χρόνια αργότερα, το 1930, µε τους ανέργους να ξεπερνούν τα 3 εκατ., οι εθνικοσοσιαλιστές πήραν 18%. Και σε άλλα 2 χρόνια, το 1932, µε τη γερµανική οικονοµία νεκρή και τους επίσηµα καταγεγραµµένους ανέργους να ξεπερνούν τα 6 εκατ., ο Χίτλερ πήρε στις εκλογές 37%!

Οι άλλοι πολιτικοί

Του Ριχάρδου Σωμερίτη, ΒΗΜΑ30.12.10

Ενα από τα πιο απεχθή χαρακτηριστικά της χρονιάς που τελειώνει είναι η υστερική απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών. Ενα βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα (Νίκος Μπίστης, «Προχωρώντας και Αναθεωρώντας», Εκδόσεις Πόλις) υπενθυμίζει σε όσους τόσο εύκολα το ξεχνούν ότι η πολιτική είναι και υπόθεση ζωής, αγώνων, προσφοράς και θυσιών. Συχνά χωρίς «ανταπόδοση».

Ο Νίκος Μπίστης, ο οποίος έκρυβε ως τώρα το αναμφισβήτητο αφηγηματικό του ταλέντο, προσφέρει με το βιβλίο την εξιστόρηση της πορείας του από την ένταξη, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, στην παράνομη κομμουνιστική νεολαία και την αντίσταση ως τη συμμετοχή του στην τελευταία κυβέρνηση Σημίτη. Και ταυτόχρονα μάς προσφέρει την ιστορία των ανθρώπων μιας γενιάς που, πεισματικά, σε δύσκολες ώρες, με θυσίες, θέλησαν να προσφέρουν στα κοινά πιστεύοντας σε αρχές περισσότερο απ' ό,τι σε κόμματα.

Μονομερής απόφαση

Του Κώστα Κάρη, Αυγή.30.12.10

Αρνούνται οι εκπρόσωποι των προμηθευτών ιατρικού υλικού του ΕΣΥ να δώσουν την έκπτωση, έως και 30%, επί του συνόλου των χρεών του υπουργείου Υγείας που φτάνουν τα 1,450 εκατ. ευρώ.

Και το υπουργείο μένει αναποφάσιστο... Δίδει αναξιόπιστες διαβεβαιώσεις ότι το ποσό των 1,150 εκατ. ευρώ θα εξοφληθεί με ομόλογα, όπως έχει συμφωνηθεί, το αργότερο μέσα στο πρώτο 15νθήμερο του Ιανουαρίου. Και ότι έχει τη ρητή δέσμευση του υπουργού Οικονομικών για άμεση εξόφληση των προμηθειών σε πραγματικό χρόνο, δηλαδή μέσα σε 45 ημέρες, από το νέο έτος... Ποιος τους πιστεύει;

Αρχιτεκτονική και πόλη:Κουβεντιάζοντας με τον Αθεμπίγιο

@Από το "Πόλεις και Πολιτικές"

Τον Μάϊο του 2006 το ΙΣΤΑΜΕ οργάνωσε συζήτηση με τίτλο "Αρχιτεκτονική και νέα πόλη" στην οποία ήταν καλεσμένος ο Ισπανός Αρχιτέκτονας Josep Anton Acebillo.Τελευταία στη χώρα μας προσέχουμε πολύ τις απόψεις του Αθεμπίγιο.Ας διαβάσουμε λοιπόν, τι λέει ο ίδιος για την σχέση Αρχιτεκτονικής και πόλης. 
"Το πρώτο ζήτηµα είναι το εξής: Οι αλλαγές που πρέπει να επέλθουν στηνπόλη δυστυχώς δεν έχουν γίνει κατανοητές καλύτερα απ’ οποιονδήποτε άλλο από τους αρχιτέκτονες. Θα έλεγα ότι η αλλαγή είναι ένα θέµα το οποίο το καταλαβαίνουν πιο καλά απ’  όλους µας οι πολίτες,  το καταλαβαίνουν αυτοί που είναι στο δρόµο, όχι εµείς οι αρχιτέκτονες. Βλέπουν πόσο  έχουν αλλάξει οι ζωές µέσα στο σπίτι για τους 50άρηδες, τους 60άρηδες. Οι συνθήκες είναι διαφορετικές.  Ίσως το σπίτι των 50άρηδων – 60άρηδων να µην έχει αλλάξει καθόλου σε σχέση  µε τη νεότερη γενιά.  Μπορεί να υπάρχουν κάποια τεχνολογικά επιτεύγµατα,  κάποιο κοµπιούτερ,  ή κάτι άλλο,  αλλά ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει τίποτα και η οικιστική δραστηριότητα,  η πολεοδοµία τελικά δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Εκεί έγκειται το µεγάλο πρόβληµα.     

Οι αυτόδουλοι του ψέματος

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΑΡΑΚΛΑ*, Αυγή, 29.12.10

Ο Σκαρίμπας θεωρούσε τους σύγχρονούς του το 1933 «αυτόδουλους του ψέματος»: «Η συμφωνία τους είναι ν' αλληλοκλέβονται έντιμα» (Το θείο τραγί, Νεφέλη 1993, σ. 64-65). Αυτό ίσχυε τότε όπως σήμερα. Αλλά μάλλον ίσχυε από αρχαιοτάτων χρόνων, όπως λέει ο Ξενοφών στην Κύρου ανάβασι. Λέει στον Χειρίσοφο ότι οι Σπαρτιάτες σαν αυτόν ξέρουν από κλεψιά, γιατί θεωρούν αξιέπαινο να κλέβεις κι αξιόποινο μόνο να σε πιάνουν. Αυτός απαντά ότι από κλεψιά ξέρουν οι Αθηναίοι σαν τον Ξενοφώντα γιατί επιλέγουν άρχοντες που κλέβουν το Δημόσιο (Δ', 6, 14-16). Όλοι κλέβουν λοιπόν. Αριστοκράτες και δημοκράτες διαφέρουν μόνο στο είδος κλεψιάς. Όντως, πέραν των σπαρτιατικών εθίμων και των αθηναϊκών πρακτικών, το να κλέβει ο ιδιώτης τον ιδιώτη είναι αριστοκρατικό, το να κλέβει το δημόσιο πρόσωπο δημόσιο χρήμα είναι δημοκρατικό. Η ολιγαρχία κλέβει τους ασθενέστερους, ο δημαγωγός το δημόσιο ταμείο. Ο πλούσιος γδέρνει τον φτωχό, ο πολιτικός γδύνει το κράτος. Η κλοπή διατρέχει έτσι τους αιώνες. Μήπως χαρακτηρίζει τον άνθρωπο καθαυτό;

Επιστροφή στο μέλλον…

Μακεδονία, 28-12-2010
Της Μαριάνας Πυργιώτη

To ευρωπαϊκό όνειρο έγινε για κάποιες χώρες εφιάλτης

Από την 1η Ιανουαρίου η Εσθονία, μια μικρή χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ, θα γίνει η 17η χώρα του ευρώ, την ώρα που οι συζητήσεις για την τύχη του νομίσματος ή τη μορφή που θα πάρει τελικά το “υβρίδιο” της ευρωζώνης είναι κυριολεκτικά καθημερινές.Πόσοι από εμάς θυμόμαστε όσα λέγονταν στα ’90s για τον μεγάλο, τον κορυφαίο στόχο της δημιουργίας του ευρώ και της ζώνης των χωρών που σε πρώτη φάση θα συμμετείχαν; Για το όραμα της Ευρώπης μετά την καθιέρωση του νέου νομίσματος και τα όσα θετικά θα προέκυπταν για τους λαούς; Και ειδικά για εμάς του Έλληνες, που είχαμε “ταλαιπωρηθεί” πολλές φορές με την αδύναμη δραχμή, πόσο ελκυστική μας φαινόταν η προοπτική “να τα καταφέρουμε” ώστε να ακολουθήσουμε τις πρώτες 11 χώρες της ευρωζώνης του 1999;

Δεν πληρώνουν φόρο 2 στους 3 Έλληνες

Μακεδονία,29-12-2010
Του Γιώργου Παλαιτσάκη

Κάτω από το αφορολόγητο όριο δήλωσαν 8 στους 10 επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες και εισοδηματίες!

Στοιχεία-σοκ για την έκταση της φοροδιαφυγής.

Εισοδήματα χαμηλότερα από τα αφορολόγητα όρια εμφάνισαν το 2009 στην εφορία 5.348.005 άτομα επί συνόλου 8.342.160 που υπέβαλαν δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος στις ΔΥΟ. Σχεδόν δύο στους τρεις πολίτες (ποσοστό 64,1% επί του συνόλου) δήλωσαν, δηλαδή, ετήσιο εισόδημα στο οποίο δεν αναλογεί φόρος και φυσικά δεν πλήρωσαν ούτε ένα ευρώ στην εφορία! Από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, περίπου οι μισοί δήλωσαν κάτω από το αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ, ενώ, από τους υπόλοιπους φορολογούμενους, περίπου το 80% δήλωσε κάτω από 10.000 ευρώ!

Η διαδημοτική συνεργασία στο επίκεντρο

Μακεδονία, 29/12/2010
Γεύμα Μπουτάρη στους νέους δημάρχους του νομού Θεσσαλονίκης.

Η συνάντηση συμφωνήθηκε να γίνεται ανά δύο μήνες. Η επόμενη θα πραγματοποιηθεί στον δήμο Βόλβης.

Η συνεργασία μεταξύ των δημάρχων των καλλικρατικών δήμων του νομού Θεσσαλονίκης βρέθηκε στο επίκεντρο του γεύματος που είχαν χθες το μεσημέρι, με πρωτοβουλία του νέου δημάρχου Θεσσαλονίκης. Ο Γιάννης Μπουτάρης δήλωσε πως αντικείμενο της συνάντησης ήταν μια πρώτη επαφή και γνωριμία, καθώς πολλά θέματα απαιτούν διαδημοτική συνεργασία, όπως ο καθαρισμός του Θερμαϊκού, οι αστικές συγκοινωνίες, η προστασία του Σέιχ Σου, ακόμη και η λειτουργία της δημοτικής τηλεόρασης.

Εβραιοφαγίας το ανάγνωσμα

Του Παντελή Μπουκάλα, καθημερινή, 29.12.10

Είναι πολύ βολικά τα σενάρια που καταφέρνουν να συνοψίσουν αιώνων ή και χιλιετιών ιστορία με ελάχιστα λόγια και σε λίγες σκηνές. Σου δίνουν έτοιμη την απάντηση, καλά λειασμένη, ώστε να μην κινδυνέψεις αν την καταπιείς, και σε βγάζουν από τη στενοχώρια της αμφιβολίας και από τον κόπο της αμφισβήτησης. Γι’ αυτό και θριαμβεύουν εμπορικά όσα μυθιστορήματα ή κινηματογραφικές ταινίες προσφέρουν μια εύληπτη ολική ερμηνεία του σύμπαντος κόσμου. Αλλοι σεναριογράφοι λοιπόν, της αντισυμβατικής τάχα ιστοριογραφίας, διατείνονται ότι η ανθρωπότητα διοικείται από τους εξωγήινους πλάστες μας, που παίρνουν ανθρώπινη μορφή για να μας ξεγελούν και να μην μπορούν να τους αποκαλύπτουν οι άντρες με τα μαύρα, σπεσιαλίστες εξωγηινοθηρευτές.

Τα εν οίκω και τα εν δήμω

 Του Απόστολου Λακασά, Καθημερινή, 29.12.10

Στα ελληνικά πανεπιστήμια παρατηρείται το εξής οξύμωρο: οι περισσότεροι πρυτάνεις και οι πανεπιστημιακοί με κάθε ευκαιρία διαμαρτύρονται για την ισχύ των φοιτητικών παρατάξεων στη συνδιοίκηση του πανεπιστημίου. Ομως, όταν έλθει η ώρα της επίσημης, δημόσιας τοποθέτησής τους, ουδείς τολμά να διαμαρτυρηθεί ευθέως, ζητώντας να περιορισθεί ο ρόλος των παρατάξεων. Του λόγου το αληθές αποδεικνύουν περιστατικά που μένουν στις παρυφές της δημοσιότητας, όπως αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια πρόσφατης ημερίδας του ΙΣΤΑΜΕ. Μέλος της ΠΑΣΠ πήρε τον λόγο και με στεντόρεια φωνή και χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι κατηγόρησε την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ότι με την πρότασή της για το νέο μοντέλο διοίκησης των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ (συγκροτούν την ανώτατη εκπαίδευση, δηλαδή τα ΑΕΙ) αποκλείει από τη συνδιοίκηση των ιδρυμάτων τις φοιτητικές παρατάξεις. «Δεν θα το επιτρέψουμε»,

Φωνή λογικής

Του Κώστα Κάρη, Αυγή, 29.12.10

"Είναι δυσβάστακτο το ελληνικό πρόγραμμα λιτότητας, το πρόγραμμα είναι περισσότερο αυστηρό από όσο αντέχει η χώρα και με αποτελέσματα πολύ μακροπρόθεσμα. Ακόμη κι αν όλα έχουν τελικά καλή έκβαση, τα επόμενα δύο χρόνια η ανεργία θα ανέβει αισθητά, όπως και το χρέος, γιατί με αυτό το σχέδιο πρέπει να περιοριστούν καταρχήν τα επιπλέον χρέη, αλλά το ύψος του χρέους, δηλαδή το χρέος σε σχέση με τον ρυθμό ανάπτυξης θα ανέβει αισθητά. Και με όλα αυτά, οι Έλληνες θα αναρωτηθούν σε ένα - δύο χρόνια αν άξιζε τον κόπο η θυσία και, εφόσον το χρέος και η ανεργία ανεβαίνουν, αν είναι σκόπιμη η παραμονή στη ζώνη του ευρώ.

Το 2011 της νέας φτώχειας

 Της Ελίζας Παπαδάκη, ΝΕΑ, 29.12.10

Τι φέρνει στον κόσµο, στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, το 2011; Λόγους για να ανησυχούµε συναντάµε άφθονους στο διεθνή Τύπο. Μια πρώτη αφορµή είναι οι τιµές: ξεπέρασε πάλι τα 90 δολάρια το βαρέλι πετρέλαιο, στα ύψη το βαµβάκι, το στάρι, το καλαµπόκι, βασικές πρώτες ύλες ανατιµήθηκαν κάπου 25% µέσα στο τελευταίο εξάµηνο, διαπίστωνε προχθές ο γνωστός οικονοµολόγος Πολ Κρούγκµαν από τη στήλη του στους New York Times. Τη µεγάλη αυτή άνοδο αποδίδει αισιόδοξα στην ισχυρή ανάκαµψη των αναπτυσσόµενων χωρών, θέλοντας να αντικρούσει τους συντηρητικούς οµολόγους του που ψέγουν την οικονοµική πολιτική των ΗΠΑ ότι προκαλεί πληθωρισµό. Εφόσον οι έντονα αναπτυσσόµενες χώρες αυξάνουν τη ζήτησή τους για πόρους πεπερασµένους, επόµενο είναι να ανεβαίνουν οι τιµές, εξηγεί ο Κρούγκµαν, χωρίς να αποκλείει πάντως τον ρόλο που παίζουν οι κερδοσκόποι στα χρηµατιστήρια των πρώτων υλών. Και ενώ δεν αµφισβητεί την ανάγκη προσαρµογής του τρόπου ζωής µας σε έναν κόσµο όπου οι πρώτες ύλες θα ακριβαίνουν, την αφήνει για αργότερα, για «το µέλλον».

Επαφές Κουβέλη με Δημαρά - Οικονόμου

Ελευθεροτυπία, 28,12,10

Με στόχο τη συσπείρωση δυνάμεων που προέρχονται από το λεγόμενο δημοκρατικό σοσιαλισμό θα κινηθεί η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη το επόμενο χρονικό διάστημα. Στο πλαίσιο αυτό ήδη έχει ξεκινήσει επαφές και συζητήσεις με τους ανεξάρτητους βουλευτές Γιάννη Δημαρά και Βασίλη Οικονόμου. Ο πρώτος, όπως είναι γνωστό, ήταν υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής και ο δεύτερος υποψήφιος δήμαρχος Ωρωπού ενώ συμμετείχε στη «Δημοκρατική Συνεννόηση» μαζί με τον Αλέξη Μητρόπουλο. Τα στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς ευελπιστούν ότι μπορούν μαζί (και) με τους δύο ανεξάρτητους βουλευτές που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, σεβόμενοι όμως οι μεν την αυτοτέλεια των δε, να οργανώσουν μια ευρύτερη συμμαχία στο πλαίσιο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς.

Το σκάνδαλο της Θεσσαλονίκης

Ελευθεροτυπία, Κύριο άρθρο

ΠΟΙΟ από τα υπό κατασκευή δημόσια έργα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν; Χωρίς δεύτερη συζήτηση, το μετρό της Θεσσαλονίκης. Ενα έργο που έχει εξαγγελθεί πολλές φορές και τώρα που έχει έρθει η ώρα της υλοποίησης αποκαλύπτονται οι πολλές αμαρτίες του. ΟΛΕΣ στηρίζονται στον εξ αρχής κακό σχεδιασμό. Ο οποίος δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα κακών εκτιμήσεων και προβλέψεων των σχεδιαστών. Προέκυψε και ως αποτέλεσμα πολυποίκιλων πιέσεων. Οι διοικούντες τον δήμο, ακόμη και η τοπική Εκκλησία, ήθελαν να έχουν λόγο για το έργο (πού θα κατασκευάζονταν οι σταθμοί κ.λπ.)! ΦΑΙΝΕΤΑΙ παράλογο πώς άσχετοι άνθρωποι και φορείς είχαν λόγο και μάλιστα αποφασιστικό στο σχεδιασμό ενός μεγάλου και πολύπλοκου έργου, που απαιτεί επιστημονικές μελέτες και τεχνικές γνώσεις. Αλλά στην Ελλάδα της πελατειακής λογικής και της προχειροδουλειάς τίποτα δεν εκπλήσσει πλέον.

Ομάδα ανεξάρτητων στη Βουλή προωθούν Μπακογιάννη και Κουβέλης

Του Π. Γαλιατσάτου, Καθημερινή, 28.12.10

Μια μάλλον ανορθόδοξη κοινοβουλευτική σύμπραξη βρίσκεται στα σκαριά και αναμένεται να εκδηλωθεί μετά τις γιορτές. Η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη και η Δημοκρατική Αριστερά του Φ. Κουβέλη βρίσκονται σε προχωρημένες συζητήσεις ώστε να συγκροτήσουν την Κ.Ο. των ανεξάρτητων. Το πρώτο βήμα έγινε στις αρχές του καλοκαιριού, όταν, με πρωτοβουλία της κ. Μπακογιάννη, οι ανεξάρτητοι εκμεταλλεύθηκαν τo άρθρο 13 του κανονισμού της Βουλής και εξέλεξαν τον Φ. Κουβέλη ως εκπρόσωπό τους στη διάσκεψη των προέδρων. Διασφάλισαν έτσι ότι θα προωθούνται οι ερωτήσεις τους, στις οποίες δεν έδιναν καμία προτεραιότητα -όπως ήταν επόμενο άλλωστε- οι επικεφαλής των Κ.Ο. από τις οποίες ανεξαρτητοποιήθηκαν. Τόσο για τον κ. Κουβέλη όμως όσο και για την κ. Μπακογιάννη, οι οποίοι ενδιαμέσως συγκρότησαν νέα κόμματα, αυτό δεν ήταν αρκετό.

Αλληλεγγύη

 Του Κώστα Κάρη, 28.12.10

Είκοσι μετανάστες, Ιρανοί, Παλαιστινίοι και Αφγανοί, ζούσαν επί ενάμιση μήνα μέσα σε αντίσκηνα, σε πεζοδρόμιο παράδρομου της λεωφ. Κηφισίας, στο ύψος του Ψυχικού, κοντά στα γραφεία της 'Υπατης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Ζητούσαν το στοιχειώδες γι' αυτούς. Να τους παρασχεθεί άσυλο, γιατί δεν μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα. Αντί οι αρχές να δώσουν άσυλο -ας συμφωνήσουμε, για όσους είναι ανάγκη-, αποφάσισαν να τους διώξουν διά της βίας. Μάλιστα, η εισαγγελέας διέταξε τη ακούσια μεταφορά όσων προσφύγων έχουν ράψει τα στόματά τους στο νοσοκομείο.

Φαρμακεία

Του Δημήτρη Δανίκα, ΒΗΜΑ, 28.12.10

Η αγκύλωση πάει σύννεφο. Η καθυστέρηση σπρώχνει τη χώρα στον τριτοκοσμικό βάλτο. Ο εαυτουλισμός εντελώς τυφλός. Πτώχευση επικών διαστάσεων. Δηλαδή εγώ, ύστερα από τόσα χρόνια δημοσιογραφικής θητείας, απαιτώ στον γιο μου να κληροδοτηθούν η πένα μου, η στήλη μου, ο μισθός μου. Μιλάμε για μακακία 24ωρης αδιάκοπης λειτουργίας. Το καλύτερο επιχείρημα κάθε κυβερνητικής προπαγάνδας είναι οι τάχα μου επαναστατικές κραυγές όλων των ιδιοκτητών και όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Με πρώτους και καλύτερους τους φαρμακοποιούς. Οι πρώην πελάτες του δικομματισμού, οι σημερινοί επαναστάτες εναντίον του ξένου εχθρού. Τώρα, ως απλός πολίτης, σ΄ αυτές τις άθλιες οικονομικές συγκυρίες, όταν στο χείλος του γκρεμού τραμπαλίζεται η ύπαρξή σου και των παιδιών σου, με ποιου το μέρος είσαι;

Η κρίση ήρθε για να... μείνει

 Του Αντώνη Δαλίπη, Ημερησία

"Ετσι θύτες και θύματα κραυγάζουν τα ίδια συνθήματα, άβουλοι μάρτυρες μιας καταρρέουσας οικονομίας, διατείνονται τώρα πως «δεν είδαν τίποτε» όλα αυτά τα χρόνια, βολεμένοι φωνασκούν παρέα με τους κατατρεγμένους, αριστεροί και δεξιοί δίνουν τη μεγάλη μάχη από το ίδιο πάντα μετερίζι."

Ολοι καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν τίποτε για τη χειρότερη κρίση που χτύπησε την οικονομία από την εποχή της γερμανικής κατοχής και εντεύθεν. Αλλοι, απαίδευτοι, γιατί θεωρούν ότι η κρίση είναι σαν μία γρίπη που θα περάσει γρήγορα, και άλλοι γιατί νομίζουν πως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να πιάσουν «στασίδι» για την επόμενη ημέρα. Και όσο τα σκληρά μέτρα διαδέχονται σαν κύματα το ένα το άλλο και αρχίζουν να «δαγκώνουν» -όπως έλεγε παλαιότερα ο πρώην διοικητής της ΤτΕ Δημ. Χαλικιάς- τόσο όλοι αυτοί σπεύδουν να «αντιπροσωπεύσουν» το λαϊκό αίσθημα και τη δικαιολογημένη οργή του κόσμου.

Φ. Κουβέλης: Η ΔΗΜ.ΑΡ. θα κατέλθει αυτόνομα στις επόμενες εθνικές εκλογές

 Συνέντευξη στο Θ. Πυλιώτη

ΕΡ.: Τι καινούργιο φέρνει η Δημοκρατική Αριστερά;

ΑΠ.: Συγκροτήθηκε πριν από 5 περίπου μήνες, από δυνάμεις που προέρχονται από το Συνασπισμό και αποχώρησαν και από άλλους ανένταχτους πολίτες που προέρχονται από το χώρο της αριστεράς. Αριστεροί σοσιαλιστές σοσιαλδημοκράτες αριστεροί, προοδευτικοί πολίτες αλλά και πολίτες που δρουν στο χώρο της πολιτικής οικολογίας

Θέλει να υπηρετήσει τη σύγχρονη, ανανεωτική αριστερά που έχει σταθερά στον πυρήνα της, τον αριστερό ευρωπαϊσμό, το ριζοσπαστικό μεταρρυθμισμό και επίσης την πολιτική οικολογία.

Ευρώπη: Καταδικασµένη να ζήσει

 Του Μιχάλη Μητσού, ΝΕΑ, 27.12.10

Αλλά όποιος ετοιµάζεται να γιορτάσει τον θάνατο της ευρωπαϊκής ιδέας θα απογοητευτεί. Πρώτον, επειδή η ιδέα αυτή αντιστοιχεί σε ένα ιστορικό κίνηµα παλιό, ισχυρό και ακατανίκητο. ∆εύτερον, επειδή ανταποκρίνεται στη βούληση των λαών. Τρίτον, επειδή δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Η Ευρώπη είναι καταδικασµένη να ζήσει και να αναπτυχθεί.

Ο χρόνος τελειώνει µε την Ευρώπη βυθισµένη σε πολλαπλή κρίση: κρίση ταυτότητας, κρίση ηγεσίας, κρίση αξιοπιστίας. Για να χρησιµοποιήσουµε όµως το κλισέ των ηµερών, «είναι πολύ µεγάλη για να πεθάνει».  Το 1994, δύο εξέχοντες γερµανοί Χριστιανοδηµοκράτες, ο Καρλ Λάµερς και ο (σηµερινός υπουργός Οικονοµικών) Βόλφγκανγκ Σόιµπλεζήτησαντη δηµιουργία µιας οµόσπονδης Ευρώπης σεγαλλογερµανικά θεµέλια.Την ίδια έκκληση απηύθυνε έξι χρόνια αργότερα ένας Πράσινος, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ, µε τη συµφωνία του σοσιαλδηµοκράτη καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ.

Καλά Φτωχού-γεννα;

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010
Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Αχρηστο κάθε σου ξίφος θα 'ταν

γιατί 'μαι χωρίς ασπίδα

                          Κ. Μπεβεράτος, Ποιήματα

Το 'χουμε ξαναγράψει. Ο φτωχός δεν είναι ένας «πλούσιος» με λιγότερα λεφτά. Σιγά σιγά και σταθερά γίνεται ένας άλλος άνθρωπος με χαμηλή αυτοεκτίμηση, με τσακισμένη αξιοπρέπεια (αφού ζει «χωρίς», δηλαδή χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, χωρίς υγεία, χωρίς ασφάλιση κ.ο.κ.) και με χαλαρούς πλέον δεσμούς όχι μόνο με την υπόλοιπη κοινωνία αλλά και με τους άλλους φτωχούς.

Οι έχοντες και κατέχοντες ή (κάνουν πως) δεν τα βλέπουν αυτά ή τα βλέπουν αλλά αδιαφορούν γιατί δεν τους αφορούν. Κι αναρωτιέμαι: Πώς είναι δυνατόν μια χώρα να πάει μπροστά όταν οι μεν πάσχουν και οι δε καταγγέλλουν την αλληλεγγύη ως αντιπαραγωγική; Πώς είναι δυνατόν οι κυβερνώντες να εξαγγέλλουν ανάπτυξη (και ευημερία;) παραβλέποντας τις μη αναστρέψιμες ανισότητες και την έλλειψη κοινών προσδοκιών και προοπτικής;

Τα μαθηματικά των διαρθρωτικών αλλαγών

Μια αλήθεια και δυο μύθοι

Σχολιάζει ο "Gustave Flaubert"

Δυστυχώς σταθήκαμε ανάξιοι να κάνουμε τις αλλαγές που είχε επί δεκαετίες ανάγκη η ελληνική κοινωνία και τώρα έρχεται ο οδοστρωτήρας της τρόικας να τις επιβάλλει επί δικαίων και αδίκων. Είναι το τίμημα της ανικανότητάς μας. Εδώ όμως είναι ο πρώτος μύθος. Στο όνομα του ΔΝΤ φτάνουμε στο σημείο να αρνούμαστε την πραγματικότητα. Ακούω συχνά, κυρίως από την αριστερά, ότι δεν υπάρχει ανάγκη των διαρθρωτικών αλλαγών. Αυτά, μας λένε, είναι επιταγές και στόχοι του Μνημονίου, του ΔΝΤ και των ξένων κέντρων του ιμπεριαλισμού.

Όμως υπάρχει μια πολύ απλή αλήθεια: το έλλειμμα  του προϋπολογισμού του 2009 ήταν 36 δις. Αυτό σημαίνει ότι,  αν δεν μειωθεί, μέσα σε δέκα χρόνια θα δημιουργήσει ένα χρέος 360 δις το οποίο θα προστεθεί στα υπόλοιπα 360 των τελευταίων 40 χρόνων. Ακόμη και χωρίς τους τόκους και τα χρεολύσια ο προϋπολογισμός παράγει ελλείμματα. Αυτή την αυτονόητη αλήθεια δεν την καταλαβαίνουν μόνον οι αφελείς και οι κακόπιστοι. Τι σημαίνει όμως διαρθρωτικές αλλαγές; Είναι η ηλεκτρονική συνταγογράφηση (η εξοικονόμηση υπερβαίνει σε μέγεθος την περικοπή των μισθών του δημόσιου τομέα), η αλλαγή του συστήματος  προμηθειών στα νοσοκομεία, η αλλαγή φοροεισπρακτικού μηχανισμού, η αλλαγή του τρόπου απονομής της δικαιοσύνης για να μην υπάρχει ατιμωρησία όσων φοροδιαφεύγουν και άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Μα προπαντός είναι η επανακατάκτηση του δημόσιου χώρου από όσους τον λυμαίνονται.

Απώλεια του δικαιώματος αυτοκτονίας

Ο χρόνος που κυλάει είναι χρόνος προς όφελος των δανειστών της χώρας. 
 Του Νίκου Κοτζιά, Ελευθεροτυπία, 24.12.10

Αντίθετα, η Ελλάδα βυθίζεται σε μια όλο και πιο βαθιά ύφεση και το εξωτερικό χρέος της αυξάνει. Στους μήνες που πέρασαν μετά την υπογραφή του δεύτερου μνημονίου, η Γερμανία και οι γερμανικές τράπεζες απαλλάχθηκαν από το 15% των ομολόγων και άλλων επενδύσεων χαρτοφυλακίου που είχαν από κράτη του ευρωπαϊκού νότου και της Ιρλανδίας. Από αυτή τη σκοπιά, μπορεί κανείς να αναμένει ότι μέχρι το καλοκαίρι του 2011, έναν χρόνο μετά τη συμφωνία του φετινού Αυγούστου, η Γερμανία και οι γερμανικές τράπεζες θα έχουν τακτοποιήσει τα του οίκου τους και θα έχουν απαλλαγεί από τοξικά του νότου. Ενώ, λοιπόν οι κίνδυνοι, οι εξαρτήσεις και τα αρνητικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας θα αυξάνουν, στο ίδιο διάστημα Γάλλοι και Γερμανοί θα αυξάνουν τα τοκογλυφικά τους κέρδη από την Ελλάδα. Ταυτόχρονα θα τακτοποιούν και άλλο τα του οίκου τους ώστε να μειώσουν τις όποιες επισφάλειες και κινδύνους για τις ίδιες.

Ο Γιάννης Μπουτάρης προτείνει το όνομα “Σλαβομακεδονία” για την ΠΓΔΜ

 

Από το Zoomnews

Υπό τον τίτλο «Το Σλαβομακεδονία σάς ταιριάζει πολύ καλύτερα» η εφημερίδα της ΠΓΔΜ Utrinski Vesnik προβάλλει πρωτοσέλιδα συνέντευξη του νέου Δημάρχου της Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη. Οι ερωταπαντήσεις που αφορούν το ζήτημα της ονομασίας και τις διμερείς σχέσεις είναι οι ακόλουθες:

«Έχετε επισκεφθεί τα Σκόπια; Πολλοί θεωρούν ότι με το σχέδιο ανάπλασης και μνημειοθέτησης “Σκόπια 2014″ η πόλη θα είναι πιο ελκυστική για τους τουρίστες. Ποιά είναι η άποψή σας; Ποιά στρατηγική κατά την άποψή σας είναι αποτελεσματική για την προσέλκυση τουριστών σε μία πόλη;»

Γ. Μπουτάρης: «Η ανάπτυξη του τουρισμού μπορεί να επιτευχθεί μέσω μεγαλύτερης προβολής των ιστορικών στιγμών μιας περιοχής. Ακολούθως, σημαντικό στοιχείο είναι και τα καταστήματα, ο τοπικός χαρακτήρας, τα εστιατόρια και η γραφικότητα της πόλης. Τα Σκόπια, τουλάχιστον όσο τα γνωρίζω, έχουν τουριστικές δυνατότητες. Ενδιαφέροντα σημεία είναι το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Κάλε, η Πέτρινη Γέφυρα.

Η Αριστερά, η Κρίση και η Κοινωνική Αλληλεγγύη

 Του Τάκη Παπαθεοδωρόπουλου
Όποιος δεν βολεύεται εύκολα σε κάθε είδους ιδεολογήματα και συνθήματα καταλήγει αβίαστα νομίζω στις παρακάτω κωδικοποιημένες διαπιστώσεις. Η κρίση, που ακόμα δεν έχει δείξει τα δόντια της, αποσαθρώνει τάχιστα κάθε κοινωνική συνοχή. Τα τραγικά της αποτελέσματα δεν αφορούν αριθμούς αλλά ανθρώπους με σάρκα και αίμα, τους δικούς μας ανθρώπους. Δεν είναι «δημοσιονομική» αλλά δομική κρίση του συστήματος και αγκαλιάζει κάθε πτυχή της ζωής μας. Στον πυρήνα της βρίσκουμε τον καταναλωτισμό, την εμπορευματοποίηση κάθε αγαθού και την ανθρωπινή αλλοτρίωση. Και η όξυνση της ωθεί ακόμα περισσότερο σε λογικές «όλοι εναντίων όλων» και ο «σώζων εαυτόν σωθείτε». Με αλλά λόγια δεν είναι μπόρα και θα περάσει….

Ανήγγειλαν... πτώχευση

Του Δημήτρη Καζάκη,  “Ποντίκι”, 23.12. 2010

 "Το απλό όμως ερώτημα γιατί δεν δημοσιοποιούνται οι συμβάσεις και οι αναλυτικοί λογαριασμοί του δημόσιου χρέους, γιατί δεν ανοίγουν όλοι οι δημόσιοι λογαριασμοί για να δούμε πού πήγαν τα χρήματα και ποιος επωφελήθηκε, δεν πρόκειται να απαντηθεί ποτέ. Διότι οι κυβερνώντες τρέμουν τον δημόσιο έλεγχο και την αληθινή διαφάνεια μέσα από την κατάργηση κάθε είδους στεγανών και απορρήτων."

«Η Ελλάδα έγινε και πάλι αξιόπιστος συνομιλητής, κάτι που κατορθώσαμε με σκληρή και συστηματική δουλειά. Ξέραμε ότι η κρίση στη χώρα μας είχε βασικά αίτια και ρίζες σε αντιλήψεις και πρακτικές που χρειάζονταν να αλλάξουν. Και αυτό κάνουμε. Αλλάζουμε την Ελλάδα». Τα παραπάνω δήλωσε ο πρωθυπουργός λίγο μετά τη λήξη της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της Ε.Ε. την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή στις Βρυξέλλες.

O μηχανισμός στήριξης, τα ελλείμματα και οι ανεύθυνοι

Γράφει ο Γιώργος Καριπίδης
gkaripidis@hotmail.com

"Oι αγορές δεν σε δανείζουν πριν γίνεις φερέγγυος και η τρόικα σε δανείζει για να γίνεις φερέγγυος. Mε αυτή την έννοια, αυτό που έδωσε η τρόικα στην Eλλάδα ήταν μια πίστωση χρόνου για να αναδιαρθρώσει την οικονομία της."

Tο δίλημμα ήταν απλό, αλλά τα απλά διλήμματα είναι τα σκληρότερα. H Eλλάδα έπρεπε να δανειστεί τεράστια ποσά για να πληρώσει τοκοχρεολύσια παλιών δανείων και για να καλύψει έστω τις ανελαστικές δαπάνες της Γενικής Kυβέρνησης.

Η μεγάλη δημοτική αλλαγή

ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΣΩΜΕΡΙΤΗΣ | Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Σε λίγες ημέρες οι δύο μεγαλύτερες ελληνικές πόλεις αλλάζουν δήμαρχο. Αναλαμβάνει ο Καμίνης στην Αθήνα και ο Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη. Χωρίς υπερβολές, με την αλλαγή αυτή προσώπων αρχίζει και μια αλλαγή ουσίας: αποχωρεί η αθλιότητα και έρχεται ίσως κάποια ελπίδα. Για μια πρωτεύουσα ανθρώπινη, ασφαλή, φιλόξενη, καθαρή και, τέτοιες εποχές, πονόψυχη. Και για μια «συμπρωτεύουσα» ανοιχτή στα Βαλκάνια και στον κόσμο, χωρίς τους κούφιους αλλά επικίνδυνους εθνικοθρησκευτικούς φανατισμούς των τελευταίων δεκαετιών, προοδευτική. Και επίσης πονόψυχη.

Στην κόψη του ξυραφιού

Της Ελίζας Παπαδάκη, Αυγή, 26.12.10

Καθημερινά οι εξελίξεις στις αγορές προϊδεάζουν για άλλη μια χρονιά κρίσης της Ευρωζώνης το 2011. Ο μόνιμος Μηχανισμός που αποφάσισαν να θεσπίσουν στην τελευταία φετινή τους σύνοδο οι Ευρωπαίοι ηγέτες έως ένα βαθμό καθησυχάζει ότι κάποιας μορφής αλληλεγγύη θα λειτουργεί απέναντι σε χώρες που φθάνουν σε αδυναμία να δανειστούν από τις αγορές για να καλύψουν δημόσια ελλείμματα. Δεν αρκεί όμως για να αρθούν οι εντεινόμενες ανισορροπίες και να μπει η Ευρώπη σε πορεία συνοχής και ανάπτυξης. Την άποψη ότι υφίσταται «κρίση του ευρώ» αποκρούει κατηγορηματικά ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ, εφόσον το ευρώ παραμένει απόλυτα αξιόπιστο νόμισμα. Γι’ αυτό και θεωρεί «εξωφρενική» την υπόθεση, που προβάλλουν πάλι διάφοροι αναλυτές, κάποιες χώρες να εγκαταλείψουν το ευρώ.

Αναπτυξιακή επανεκκίνηση της Oικονομίας

Του Δημήτρη Χατζησωκράτη. Mediasoup, 23.12.10

Tην Δευτέρα (20/12/10) σε πολιτική συγκέντρωση της ΔΗΜ.ΑΡ. στο θέατρο ΓΚΛΟΡΙΑ, ο Πρόεδρός της, ο Φώτης Κουβέλης, κατέθεσε μια δέσμη άμεσων και μακροπρόθεσμων προτάσεων αναφερόμενος αφενός στο επίπεδο των μέτρων για την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και αφετέρου σε όσα επιβάλλεται να αλλάξουν στο ευρωπαϊκό και διεθνές πλαίσιο. Πέραν του γεγονότος, δηλαδή μιας επιτυχημένης πολιτικής συγκέντρωσης με θέμα τις οικονομικές προτάσεις ενός κόμματος της Αριστεράς, εν μέσω μάλιστα ακινησίας των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς, έγκυροι/ες συντάκτες και αναλυτές στάθηκαν στο γεγονός ότι παρουσιάστηκαν θέσεις και προτάσεις που αποπνέουν μια ευθύνη για την κοινωνία και τη χώρα.

Τα Χριστούγεννα ενός άτυχου μπάτσου

 Xριστουγεννιάτικο διήγημα  του Ανδρέα Μήτσου. «Βήμα» 25.12.10

Βγήκα έξω στις τριάντα τρεις μέρες. Πήρα επίσημη άδεια και βγήκα.

Κανείς δικός μας δεν δικαιούνταν έξοδο πριν συμπληρώσει εξήντα μέρες εσώκλειστος. Ετσι ήμουν ο πρώτος. Εκανα υπεύθυνη δήλωση πως είχε πεθάνει ο αδερφός μου και βγήκα. Αδερφό δεν είχα, ήξερα, κανείς δεν θα το επιβεβαίωνε. Πήγα στο Μοναστηράκι και αγόρασα μια χοντρή κόκκινη ψαλίδα μπετού. Από αυτές που κόβουν τα σίδερα, κι ένα μικρό πριόνι. Φορούσα μια δανεικιά στολή χωροφύλακα και ήμουν πανέμορφος μέσα στα πράσινα. Κούκλος. Δεκαοχτώ χρονών.

Στο Μοναστηράκι με κοίταζαν όλοι περίεργα. Ο κόσμος κι η μαστοράντζα. Σαν να μην τους γέμιζα το μάτι με κανέναν τρόπο. Ή σαν να μην πίστευαν πως εγώ ήμουνα πραγματικά ένας χωροφύλακας.

Το πνεύμα των Χριστουγέννων και η Δύση

Σχολιάζει ο Gustave Flaubert

Φώτα, έλατα, χιόνια, δώρα, διαφημίσεις προσπαθούν να μας αγγίξουν για να νιώσουμε λίγο τις γιορτές. Δεν είναι όμως αρκετά. Τα Χριστούγεννα ήταν πάντα μια οικογενειακή γιορτή και οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Η επιστροφή στην παιδική αθωότητα. Tο «Πνεύμα των Χριστουγέννων» -όχι μόνο του Κάρολου Ντίκενς το οποίο δημοσιεύτηκε το 1843- αλλά γενικότερα, ήρθε όπως λέει ο Παπαδιαμάντης από την Δύση. 

«Ολόκληρον φιλολογίαν αποτελούσι τα λεγόμενα Contes de Noël, τα Χριστούγεννιάτικα δηλ. παραμύθια, ών τινα εξόχων συγγραφέων έργα είναι ωραιότατα, βιβλιοθήκην δε ολόκληρον δύνανται να γεμίσωσι τα κατ' έτος εκδιδόμενα Christmas Numbers, τα έκτακτα δηλ. φυλλάδια των εικονογραφημένων περιοδικών τα δημοσιευόμενα επί τη εορτή των Χριστουγέννων, μετά καλών εικόνων και ποικιλωτάτης τερπνής ύλης»

Όμως, και η ίδια η γιορτή των Χριστουγέννων καθιερώθηκε εις τα καθ’ ημάς από τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο όταν «ελθόντων τινών από της Δύσεως και απαγγειλάντων, εκανόνισε την εορτήν ταύτην εν τη Ανατολική Εκκλησία.» Παραθέτω την εισαγωγή του σχετικού άρθρου του Παπαδιαμάντη από τη ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ (1941) σε επιμέλεια Γ. Βαλέτα και για όποιον θέλει να το διαβάσει ολόκληρο υπάρχει η σχετική η ηλεκτρονική παραπομπή στη «Μυριόβιβλο».

Ξέχασαν τις σπατάλες...

Του Κώστα Κάρη, Αυγή, 24.12.10

Αυτό ακριβώς δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται αριστερές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που έχουν μείνει στο μοντέλο του παρελθόντος - η μάχη πριν ήταν για το μερίδιο από μια πίτα που αύξανε, με δανεισμό βέβαια. Τώρα η μάχη είναι αλλιώτικη: το πόσοι πόροι και από ποιούς θα αφαιρεθούν και σε ποιούς θα διατεθούν. Είναι πιο σκληρή μάχη.

Έχουν αναρωτηθεί οι αποφασίζοντες τις μειώσεις μισθών εργαζομένων αν έχουν επιτελέσει το δικό τους καθήκον για τη μείωση της σπατάλης; Έχουμε αναρωτηθεί εμείς αν έχουν κάνει το καθήκον τους εκείνοι που αποφασίζουν; Η εικόνα είναι σαφής. Τα ποικίλα έξοδα επιδείξεως και “καλύτερης” εξυπηρέτησης δεν έχουν μειωθεί παρά πολύ στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα με διάφορα προσχήματα. Σε κάθε περίπτωση δεν έχουν μειωθεί κατ' αναλογία με τη μείωση των εισοδημάτων από μισθούς. Το “σύστημα” συνεχίζει να υπερδαπανά δημόσιο χρήμα, αλλά πιο κρυφά, πιο μακρυά από τα μάτια των πολιτών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στον αστερισμό του Ζίζεκ

Της Π. Μπίτσικα, ΒΗΜΑ, 24.12.10

«Οσο ουτοπικό και αν ακούγεται,το έδαφος είναι ακόμη ελεύθερο για μιαν άλλη Ευρώπη,μια εκ νέου πολιτικοποιημένη Ευρώπη,θεμελιωμένη πάνω σε ένα συλλογικό σχέδιο χειραφέτησης,την Ευρώπη που γέννησε τη Γαλλική και τη Ρωσική Επανάσταση.Να γιατί πρέπει να αποφύγουμε τον πειρασμό να αντιδράσουμε στη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση με μια αναδίπλωση στα απολύτως κυρίαρχα έθνη-κράτη,εύκολη λεία στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, που δεν γνωρίζει σύνορα και ηπείρους και μπορεί εύκολα να φέρει το ένα έθνοςκράτος σε αντιπαράθεση με το άλλο».

Ο φιλόσοφος-σταρ του μαρξισμού κάλεσε σε μια εναλλακτική ανάγνωση της «Αντιγόνης» κατά τη διάλεξή του στην Αθήνα, διακήρυξε ότι «ο καινούργιος κόσμος παλεύει να γεννηθεί» και στις απόψεις του κάθε κομμάτι της Αριστεράς βρήκε... τον εαυτό του Ο «ΓΙΓΑΝΤΑΣ της Λιουμπλιάνας», ο «σουπερστάρ των ανθρωπιστικών επιστημών», ο φιλόσοφος των αντιφάσεων ή απλώς ο Σλαβόι Ζίζεκ σταμάτησε στην Αθήνα. Στον αστερισμό του κινήθηκε όλη η Ριζοσπαστική Αριστερά, από τον ΣΥΡΙΖΑ ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και από την Κουμουνδούρου ως το Αριστερό Βήμα Διαλόγου.

Καταδικάζει η Ντ. Μπακογιάννη τις δηλώσεις του μητροπολίτη Σεραφείμ

 enet.gr

Ως «απαράδεκτες» χαρακτηρίζει η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμμαχίας, τις πρόσφατες δηλώσεις του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ ο οποίος απέδωσε την ελληνική δημοσιονομική κρίση σε σιωνιστικό σχέδιο και τόνισε ότι ο μητροπολίτης «παρέβη» τον ποινικό νόμο της Ελλάδας που απαγορεύει και τιμωρεί όσους υποκινούν φυλετικά μίση και πάθη. 

Ο μητροπολίτης Σεραφείμ, είχε δηλώσει μεταξύ άλλων στις 20 Δεκεμβρίου, ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν "όργανο του παγκοσμίου σιωνισμού", που χρηματοδοτήθηκε από το εβραϊκό κεφάλαιο για να "πείσει" τους Εβραίους της Ευρώπης να μετοικήσουν στην Παλαιστίνη, ενώ  είχε υποστηρίξει ότι "το παγκόσμιο σύστημα στηρίζεται στο τραπεζιτικό σύστημα, το οποίο έχει αλωθεί από το διεθνή σιωνισμό", που  σύμφωνα με το μητροπολίτη,  πολεμά την Ελλάδα και το χριστιανισμό.

Το ατέλειωτο γαϊτανάκι της βίας

Του Ι. Μπασκόζου, Δ. Χαραλάμπους, ΒΗΜΑ, 24.12.10

ΑΦΟΥ η Λία είναι Βίσση, άρα και η βία είναι λύση». Ηταν ευφυολόγημα και σύνθημα γραμμένο στους τοίχους της Αθήνας. Εγινε πλέον πραγματικότητα:η βία είναι εδώ, εκφράζεται με ποικίλους τρόπους, έχει τον θεσμικό χαρακτήρα της (Αστυνομία), αλλά έχει πλέον και τον εξωθεσμικό της. Στην εποχή του μνημονίου και των μεγάλων κοινωνικών εντάσεων, από τους πιτσιρικάδες των «Πυρήνων» στους κουκουλοφόρους των Εξαρχείων και από τους προπηλακισμούς ή ξυλοδαρμούς πολιτικών
στις δημόσιες διαπομπεύσεις με αφίσες (και κατά ΜΜΕ), η βία και η απειλή χρήσης της παίρνουν διαστάσεις και τείνουν να γίνουν ανεξέλεγκτες. Κι αυτό διότι, όπως αποδεικνύεται, αρκούν ελάχιστα πράγματα:ένα οργισμένο πλήθος και μια λάθος κίνηση σε εξίσου λανθασμένο χρόνο, όπως για παράδειγμα έπραξε ο βουλευτής και τέως υπουργός κ. Κωστής Χατζηδάκης, ένας κατά τεκμήριον «αθώος αίματος» πολιτικός. Αλλες φορές δεν αρκεί ένα τυχόν «αμαρτωλό» παρελθόν, μια παρεξήγηση ή η λογική της ισοπέδωσης, δεδομένα για τα οποία κατά τεκμήριον βάλλονται τα ΜΜΕ.

Οι αποσιωπήσεις της διακήρυξης

 Της Μαρίας Ρεπούση, ΒΗΜΑ, 24.12.10

"Αυτό που η Εκκλησία δεν μας είπε στη με αριθμό 44 διακήρυξή της προς τον ελληνικό λαό είναι η δική της συμβολή σ΄ αυτή την κρίση. Η Εκκλησία αποσιώπησε τη φοροασυλία της, τη δική της συμβολή στην αύξηση του δημόσιου χρέους, τη σκληρή της διαπραγμάτευση για να διατηρήσει τα οικονομικά της προνόμια, τη δική της διαπλοκή."

Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος να απευθυνθεί στον «λαό» για την κρίση καθώς και ο τρόπος με τον οποίο την πραγματοποίησε έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά πολιτικών παρεμβάσεων της Εκκλησίας που τείνουν να γίνουν συστημικό φαινόμενο της πολιτικής ζωής της χώρας. Με διάφορα προσχήματα που προσαρμόζονται στον πνευματικό ρόλο της Εκκλησίας έτσι όπως οι ίδιοι οι ιεράρχες τον αντιλαμβάνονται, η Ιερά Σύνοδος παραβιάζει συστηματικά τη σιωπή που αρμόζει στη διακηρυγμένη αποστολή της.

Veto 24.12.10: Διαδικτυακή ψηφοφορία

Το χαμένο κέντρο της «μεταρρύθμισης».

Σκέψεις για την πανεπιστημιακή πολιτική του μέλλοντός μας

Γιάννης Παπαθεοδώρου, The Books’ Journal 3 (2011), 22/12/2010

1. Διαβούλευση : συναίνεση ή διάλογος ;

Τον τελευταίο καιρό, και με αφορμή το προβληματικό κυβερνητικό «Κείμενο Διαβούλευσης» για τη μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ξεκίνησε στα Τμήματα, στους συλλόγους, στις Συγκλήτους αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο χώρο μια γόνιμη διαδικασία διαλόγου με στόχο τη συγκρότηση μιας ακαδημαϊκής πρότασης για την επιβίωση και την ανάπτυξη του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου, μέσα σε συνθήκες της οικονομικής κρίσης. Είναι ίσως η πρώτη φορά που, μετά το «νόμο-πλαίσιο» του 1982, το πανεπιστήμιο αναστοχάζεται κριτικά τον εαυτό του : τις αδράνειές του, τις συντεχνιακές εξαρτήσεις του, τις στρεβλώσεις της αυτοδιοίκητης λειτουργίας του, την ακαμψία του αλλά και τα επιτεύγματά του, τις επιδόσεις του, την επιστημονική δυναμική του. Είναι, επίσης, η πρώτη φορά που, με ευθύνη του αρμόδιου Υπουργείου, η συζήτηση αυτή διεξάγεται μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης απαξίωσης και σχεδόν καθημερινής αρνητικής προπαγάνδας προκειμένου να πληγεί το ακαδημαϊκό αλλά και το κοινωνικό κύρος του δημόσιου πανεπιστημίου.

Τι Πανεπιστήμιο θέλουμε;

Οι Ανθρωπιστικές επιστήμες στην κοινωνία της γνώσης και στη μετάβαση του πανεπιστημίου από την αυτονομία στην ετερονομία

Αντώνης Λιάκος, The Books’ Journal 3 (2011), 22/12/2010

Εισαγωγή.

Τελικά, οι προτεινόμενες αλλαγές στο Πανεπιστήμιο, ανταποκρίνονται στα πραγματικά προβλήματα που παρουσιάζει το ελληνικό πανεπιστήμιο; Το σχέδιο της διαβούλευσης δεν συνοδεύεται από μια Λευκή Βίβλο με τα προβλήματα του Πανεπιστημίου. Πορίσματα των εξωτερικών αξιολογήσεων δεν δημοσιεύτηκαν. Η συγκεντρωτική αξιολόγηση της ΑΔΙΠ για το 2009, περιστρέφεται στα διαδικαστικά, και τα συγκεντρωτικά της στοιχεία είναι ανεπεξέργαστα .[2] Ποιες ανάγκες επομένως έρχονται να συναντήσουν οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις; Ποιες αδυναμίες θέλουν να διορθώσουν; Ποιες δυνατότητες να διευρύνουν;