Αλληλεγγύη

 Του Κώστα Κάρη, 28.12.10

Είκοσι μετανάστες, Ιρανοί, Παλαιστινίοι και Αφγανοί, ζούσαν επί ενάμιση μήνα μέσα σε αντίσκηνα, σε πεζοδρόμιο παράδρομου της λεωφ. Κηφισίας, στο ύψος του Ψυχικού, κοντά στα γραφεία της 'Υπατης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Ζητούσαν το στοιχειώδες γι' αυτούς. Να τους παρασχεθεί άσυλο, γιατί δεν μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα. Αντί οι αρχές να δώσουν άσυλο -ας συμφωνήσουμε, για όσους είναι ανάγκη-, αποφάσισαν να τους διώξουν διά της βίας. Μάλιστα, η εισαγγελέας διέταξε τη ακούσια μεταφορά όσων προσφύγων έχουν ράψει τα στόματά τους στο νοσοκομείο.

Είναι ανησυχητικό ότι η υπόθεση αυτή σέρνεται τόσο καιρό χωρίς να δίνεται λύση. Ο αριθμός των ανθρώπων που ζητούν άσυλο είναι μικρός. Όμως η αντίσταση του ελληνικού κράτους είναι πολύ μεγάλη και δεν δικαιολογείται. Ούτε έχουν δοθεί εξηγήσεις γι' αυτή την άρνηση.

Το άσυλο δεν είναι μόνον αρχαία παράδοση στον τόπο μας. Είναι συστατικό στοιχείο του σύγχρονου πολιτισμού. Το άσυλο είναι ανάγκη στις σημερινές συνθήκες είτε πολέμων είτε καθεστώτων που καταπιέζουν, διώκουν για πολιτικούς, θρησκευτικούς ή φυλετικούς λόγους.

Ας πάψει η σκόπιμη αναβολή. Ας δοθεί τώρα λύση. Και παράλληλα να ληφθούν μέτρα για την αξιοπρεπή διαβίωση των ανθρώπων αυτών στη χώρα μας. Με τα κύματα μεταναστών, αιτούντων άσυλο, με τις συνθήκες εξαθλίωσης που επικρατούν σε γειτονιές της Αθήνας, έχουν αναπτυχθεί συμπεριφορές και νοοτροπίες αδιαφορίας έως εχθρότητας. Η οικονομική κρίση και τα κυβερνητικά μέτρα μείωσης των αμοιβών ίσως να προκαλέσουν νέα κλιμάκωση της ξενοφοβίας. Μπορεί και όχι. Το βέβαιο είναι ότι οι κρατικές οικονομικές δυνατότητες περιορίζονται.

Γι' αυτό και πρέπει το δίκτυ προστασίας να απλώσει. Το κράτος οφείλει να παράσχει τη νομική στήριξη. Η κοινωνία, οι πρωτοβουλίες πολιτών, οι οργανώσεις να δράσουν εκδηλώνοντας έμπρακτη αλληλεγγύη. Εξάλλου η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά, είναι υποχρέωση όλων.