Αντισημιτισμός, SOS

 

Του Ηλία Κανέλλη, NEA

Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί. Οι 2 στους 3 Ελληνες, το 69% του πληθυσμού, 6.300.000 από συνολικά 9.168.164 ενηλίκους πολίτες, ασπάζονται αντισημιτικά στερεότυπα. Τι πιστεύουν ακριβώς; Ποσοστό 69% θεωρεί ότι οι Εβραίοι ελέγχουν την αμερικανική κυβέρνηση, ενώ 74% πιστεύει ότι είναι πίσω από τις μεγάλες παγκόσμιες υποθέσεις. Το 68% πιστεύει ότι Εβραίοι κατέχουν το σύνολο των μεγάλων παγκόσμιων ΜΜΕ, ενώ το 38% θεωρεί ότι οι Εβραίοι είναι υπεύθυνοι για τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Απαντήσεις για την υποτιθέμενη εβραϊκή καταγωγή του Σημίτη ή ορισμένων στενών συνεργατών του δεν υπάρχουν. Ωστόσο, τα ευρήματα της μεγάλης παγκόσμιας έρευνας για τον αντισημιτισμό που διεξήγαγε η Anti-Defamation League, ευρήματα τα οποία ανακοινώθηκαν προχθές το βράδυ, είναι εξευτελιστικά για τη χώρα μας (πληροφορίες στο global100.adl.org). Είναι πολύ αυτό το ποσοστό σε σχέση με ό,τι πιστεύουν στον υπόλοιπο κόσμο; Αν σας παρηγορεί ότι περίπου τα ίδια πιστεύουν στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική (όπου μπααθικά καθεστώτα ενός πρόσφατου παρελθόντος ίσως και να δημιούργησαν το υπόστρωμα για την ανάπτυξη ενός φανατικού Ισλάμ) και στην Τουρκία, τότε κανένα πρόβλημα. Αν, όμως, θέλετε η Ελλάδα να συγκρίνεται με την Ευρώπη (όπου το 24% στη Δύση και το 34% στην Ανατολή, απαντά με τον ίδιο τρόπο), τότε η ντροπή μεγαλώνει. Και μεγαλώνει ακόμα περισσότερο αν υπολογίσει κανείς ότι, π.χ., στην Ασία το ποσοστό πέφτει στο 22% για να πέσει ακόμα περισσότερο, στο 19%, στην αμερικανική ήπειρο και πιο πολύ, 14% στην Ωκεανία.

Ούτε η ενδοευρωπαϊκή σύγκριση ευνοεί την Ελλάδα. Ακόμα και οι χώρες με τον μεγαλύτερο αντισημιτισμό, ύστερα από μας, είναι πολύ χαμηλά: η Πολωνία με 45%, η Βουλγαρία με 44%, η Σερβία με 42%. Οσο για τις προηγμένες βόρειες χώρες, οι αντισημίτες της Σουηδίας είναι το 4% του πληθυσμού, της Ολλανδίας επίσης 4% κ.ο.κ.

Κάποιος επιεικής θα μπορούσε να παρατηρήσει ότι τα αντισημιτικά στερεότυπα δεν σημαίνουν αυτομάτως και αντισημιτισμό. Δυστυχώς, σε αυτό το επιχείρημα απαντά η ίδια η κοινωνία με τις επιλογές της. Η ελληνική κοινωνία αποδείχθηκε επιρρεπής σε συμπλέγματα ανωτερότητας και σε θεωρίες συνωμοσίας, που συνδυαστικά διαμόρφωσαν ένα ιδεολογικό κράμα εσωστρέφειας, υποτιθέμενης υπεροχής του ελληνικού πολιτισμού, απέχθειας και μίσους για τον άλλον. Και ο διάχυτος αντισημιτισμός, σκόρπιος μέσα στα υφιστάμενα κόμματα, εμπλουτισμένος με ρατσιστικές συμπεριφορές και ενισχυμένος από την πρώτη και μεγαλύτερη χρεοκοπία, της εκπαίδευσης, βρήκε μετά τη χρεοκοπία και την κρίση διέξοδο στη διαμαρτυρία και, κάπως έτσι, μεταξύ άλλων, απέκτησε και επιθετική μορφή, στη Χρυσή Αυγή.