Αλαζόνες παντού

 Του Σταύρου Θεοδωράκη, www.protagon.gr, 20.9.11

Όταν ξεκινούσε η κρίση πολλοί πιστέψαμε ότι θα έχει και τα καλά της. Θα μας ξεβολέψει λίγο και θα μας κάνει πιο ταπεινούς. Όχι μόνο επειδή δεν θα έχουμε λεφτά για επιδείξεις αλλά γιατί «στο τέλος της ημέρας» όλοι θα σκεφτούμε και τα δικά μας λάθη. Που ναι, ξέρω, είναι μικρότερα από τα λάθη των άλλων – όλοι αυτό ισχυρίζονται – αλλά τέλος πάντων είναι και αυτά λάθη. Και νομίζω ότι η κρίση με τη βαρβαρότητα της τα κατάφερε. Όντως μας έκανε πιο ταπεινούς και μετρημένους. Όλους; Όχι βέβαια. Η φάρα των πολιτικών αντιστέκεται.  Αν θέλετε, τους παίρνουμε έναν έναν. Πρώτα από όλα οι κυβερνητικοί. Έχουν βγει στα κανάλια και τα ραδιόφωνα και κατηγορούν όλους τους άλλους για τις καθυστερήσεις και την επικείμενη χρεωκοπία. Τους φταίει η Νέα Δημοκρατία, τους φταίει ο Φωτόπουλος, τους φταίνε οι δημοσιογράφοι, τους φταίνε οι ταξιτζήδες. Οι μόνοι που δεν τους φταίνε είναι οι ίδιοι που παίρνουν και τις αποφάσεις! Δέκα μήνες τώρα - κάθε μήνα!- σαλπίζουν την επανεκκίνηση της πολιτικής τους. Κάθε φορά δηλαδή που βλέπουν τα σκούρα, υπόσχονται ότι από εδώ και στο εξής τα ψέματα τέλειωσαν  και … «τώρα θα δουλέψουμε»! Μόλις τους δοθεί χάρη όμως, αφήνουν το μισοκακόμοιρο ύφος και αρχίζουν τις αλαζονείες. «Το ΠΑΣΟΚ ξέρει, οι άνθρωποι του προέδρου ξέρουν, οι υπουργοί ξέρουν». Το τι ακριβώς ξέρουν το διαπιστώσαμε.

Και εκεί που θέλεις να τους αρπάξεις από το λαιμό έρχεται η αλαζονεία του Σαμαρά και δεν ξέρεις ποιον να πρωτοαρπάξεις. Από όλα όσα είπε ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη, ένα με ενόχλησε πολύ. Ότι θα κάνει συνεχώς εκλογές μέχρι να αποκτήσει αυτοδυναμία. Αυτό κατάλαβε από την κρίση ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας; Μα τα 35 χρόνια αυτοδυναμίας μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Τα πανίσχυρα κόμματα εξουσίας που μόλις αρπάξουν τις καρέκλες γίνονται συμμορίες και μοιράζονται από τις θέσεις στο δημόσιο μέχρι τις μίζες στις ένοπλες δυνάμεις σαν να είναι λάφυρα.

Δίπλα από τον Σαμαρά, ο Τσίπρας με σηκωμένο φρύδι και αυτός, διαπιστώνει ότι έχουμε την χειρότερη κυβέρνηση από την πτώση του Χούντας. Κοσκωτάς, Μιμή, ψηφιακές παροχές Siemens (για να μην ξεχνιόμαστε) όλα έχουν παραγραφεί στο μυαλό του Αλέξη. Για την αλαζονεία του ΚΚΕ, που «μόνο αυτό μπορεί» και δεν θέλει να βλέπει ζωγραφιστούς ούτε άλλους αριστερούς, είναι περιττό να μιλήσουμε. Είναι το κομμουνιστικό DNA.

Και εκεί που σηκώνεις τα χέρια ψηλά με την ελληνική αριστερά, βλέπεις και τον Χριστόφια και καταρρέεις. Θυμάστε βέβαια ότι ο πρόεδρος του ΑΚΕΛ διέφερε απο τον αείμνηστο Παπαδόπουλο σε ένα τουλάχιστον σημείο. Ο Χριστόφιας από τα χρόνια της νιότης του θεωρούσε τους Τουρκοκύπριους, Κύπριους. Τώρα που έγινε Πρόεδρος τους θεωρεί απλώς εχθρούς. Αναφέρομαι βέβαια στις γεωτρήσεις στο οικόπεδο 12, της κυπριακής ΑΟΖ που πολλοί έχουν δικαιώματα αλλά όχι οι τουρκοκύπριοι. Αντί λοιπόν ο Χριστόφιας να πει «θα ψάξουμε για πετρέλαιο και αν βρούμε, το 25% θα ανήκει στους Τουρκοκύπριους», το παίζει Σαουδάραβας. Σκεφθείτε πόσο διαφορετικό θα ήταν το κλίμα στα κατεχόμενα, αν οι ελληνοκύπριου έλεγαν ότι αυτός ο πλούτος, αν και εφόσον υπάρχει, «ανήκει και σε σας τουρκοκύπριοι αδελφοί μας». Το επιχείρημα του Ερντογάν για «άδικη απομόνωση των Τουρκοκυπρίων» θα έπεφτε στο κενό. Τώρα δεν πέφτει. Ο Παπανδρέου μάλιστα - λένε οι πληροφορίες μου - συνέστησε στον Χριστόφια να ανοίξει έστω έναν λογαριασμό όπου θα έμπαινε το μερίδιο των Τουρκοκυπρίων, μέχρι να λυθεί το Κυπριακό,  αλλά…  εκείνος δεν το τόλμησε.

Γι' αυτό σας λέω, πολύ φοβούμαι ότι η αλαζονεία είναι σύμφυτη της πολιτικής. Εκτός αν κάποιοι υποστηρίξουν ότι είναι σύμφυτη των νεοελλήνων.