Οι (πολιτικές) ζωές των άλλων

Του Ανδρέα Παπαδόπουλου, www.protagon.gr, 20.9.11
Η χώρα βρίσκεται στο σημείο (υπό το;) μηδέν με τεράστια ευθύνη του συνόλου του πολιτικού συστήματος, των πολιτικών ελίτ(;), των διανοούμενων(;), αλλά και μιας κοινωνίας που είχε μάθει-την είχαν μάθει, αν θέλετε- να ζει με δανεικά και πολύ πάνω από τις δυνατότητες μιας βαλκανικής χώρας. Κάποτε η φούσκα θα έσκαγε, κάποτε το πάρτι θα τελείωνε. Έσκασε, τελείωσε! Όλοι συνομολογούμε ότι τα πάντα πρέπει να αλλάξουν. Στα πανεπιστήμια, στη δημόσια διοίκηση, στη δικαιοσύνη, στα επαγγέλματα, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα ΜΜΕ, στον εν γένει τρόπο συμπεριφοράς και ζωής μας. Όλοι, όμως, αντιδρούμε μόλις πάει να αλλάξει κάτι που μας αφορά. Όλοι βρίζουμε τους άλλους, αλλά όχι τους εαυτούς μας. Οι ταξιτζήδες τους φαρμακοποιούς, οι δικηγόροι τους φορτηγατζήδες, οι πανεπιστημιακοί τους δημόσιους υπαλλήλους, οι δημοσιογράφοι τους εφοριακούς, ο Ραγκούσης τους ταξιτζήδες και τούμπαλιν, οι γιατροί τους φοιτητές, οι δημόσιοι υπάλ
ληλοι τους δημοσιογράφους και εντέλει οι πολιτικοί την «κοινωνία» και η «κοινωνία» τους πολιτικούς.

Τούτες τις ώρες η χώρα έχει τη δυστυχία να διοικείται από το πολιτικό σύστημα που την οδήγησε στην ξέρα. Το ΠΑΣΟΚ καλείται να γκρεμίσει όσα «έχτιζε» όλα τα προηγούμενα χρόνια. Η σημερινή εικόνα του δημοσίου και ο τρόπος που λειτουργεί και σκέφτεται η ελληνική κοινωνία είναι καρπός της καταστροφικής δεκαετίας του 80’ και του τρόπου που πολιτευόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Δανεικά, ρουσφέτια, πελατειακό κράτος, (υπερ)διόγκωση του δημοσίου, ρητορική πλειοδοσία. «Στον αστερισμό του λαϊκισμού», που έλεγε και ο Άγγελος Ελεφάντης, εν αντιθέσει με τον Αλέξη Τσίπρα που δήλωσε νοσταλγός αυτού του ΠΑΣΟΚ!

Η κυβέρνηση, με ελάχιστες και γνωστές εξαιρέσεις, αδυνατεί να προχωρήσει την οποιαδήποτε μεταρρύθμιση. Ταυτοχρόνως όλες οι τελευταίες κινήσεις με αποκορύφωμα το τέλος στα ακίνητα θυμίζουν «ανάλγητη δεξιά». Ενδεχομένως το ζήτημα του φόρου στα ακίνητα να αποτελέσει και το τέλος αυτής της κυβέρνησης!

Από την άλλη η ΝΔ συγκροτείται από το χειρότερο πολιτικό προσωπικό που είχε ποτέ κόμμα έτοιμο να κυβερνήσει. Πρόσωπα υποτελή στον αρχηγό, ανύπαρκτα στην πραγματική κοινωνία, τρέμουν μπροστά στην παρέα του Δικτύου 21 που διοικεί τη ΝΔ. Ο κ. Σαμαράς έχει περιθωριοποιήσει κάθε σοβαρή φωνή της παράταξης, συνεχίζει το αποτυχημένο σπορ της ρητορικής πλειοδοσίας, «παίζει» με το λαϊκισμό και νοσταλγεί τον εθνικισμό της περιόδου της Πολιτικής Άνοιξης.

Το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς δυσκολεύεται να βρει βηματισμό και στρέφεται συνεχώς σε θέσεις στείρας άρνησης, καταγγελίας και ανυπακοής, κάτι που φαίνεται και από την παντελή απουσία της ευρωπαϊκής αριστεράς.

Σε αυτή τη δύσκολη πολιτική συγκυρία η Δημοκρατική Αριστερά δεν επιλέγει να κολυμπήσει στα ποτάμια του λαϊκισμού που φουσκώνουν, δεν μπαίνει στον πειρασμό να χαϊδέψει τα αυτιά των πολιτών. Ανοίγεται στον κόσμο της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας που νιώθει ανέστιος. Δίνει τη μάχη της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας, προτάσσοντας το συμφέρον της χώρας, . Είναι επιλογές με πολιτικό κόστος. Θα τις υπηρετήσει αγνοώντας τις συνέπειες, πιστεύοντας ότι η στάση αυτή θα εκτιμηθεί από τους πολίτες.