Ριζικές μεταρρυθμίσεις και όχι βαλκανικός επαρχιωτισμός

 Του Σπύρου Λυκούδη

Ο κ. Πρωθυπουργός ήταν χτες υποχρεωμένος να εγκαταλείψει την προεκλογική του ρητορεία και να προσαρμοστεί με ρητές δεσμεύσεις για την ευρωπαϊκή μας πορεία. Δεν το έκανε. Οι πολίτες ψήφισαν για αλλαγή πορείας, αλλά μέσα στο ευρώ. Δικαιούνται να γνωρίζουν αν η λιτότητα, στην οποία κατά κόρον και δικαίως αναφέρθηκε, θα καταπολεμηθεί με το ευρώ ή με τη δραχμή. Διότι χρειάστηκαν μόλις λίγες μέρες για να καταρρεύσει ο μύθος ότι τα Μνημόνια έφεραν την κρίση κι όχι η κρίση τα Μνημόνια, όσο σκληρά και άδικα και σε βάρος των αδυνάτων κι αν ήταν. Χρειάστηκαν λίγες μόνο μέρες για να συνειδητοποιήσουμε ότι το χρέος δεν διαγράφεται απλώς και μόνο επειδή το επιθυμούμε, ότι η κατάργηση των δεσμεύσεών μας εν όλω τουλάχιστον δεν είναι δυνατή, ότι ο λόγος των θεσμικών εταίρων μπορεί να αντιμετωπισθεί και να αλλάξει αλλά δεν μπορεί να καταργηθεί, όσους ευφημισμούς κι αν χρησιμοποιήσουμε, ότι το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» δεν είναι άμεσα εφαρμόσιμο κι ότι η κοστολόγησή του είναι στον αέρα, ότι η δημοσιονομική ισορροπία δεν μπορεί να αγνοηθεί, ότι το περίφημο εναλλακτικό Σχέδιο ήταν ανύπαρκτο – αλλιώς γιατί ζητούμε τώρα χρόνο για να το καταρτίσουμε. Η κρίση ήταν σε μεγάλο βαθμό και δική μας. Αν το αναγνωρίσουμε, έστω και την ύστατη ώρα, θα οδηγηθούμε σε καλύτερο πλαίσιο για να συζητήσουμε και να χαράξουμε το μέλλον μας. Διαφορετικά, θα διαιωνίζουμε το πρόβλημά μας.

Παρακολούθησα με προσοχή τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Όπως όλες οι προγραμματικές δηλώσεις, περιγράφουν το επιθυμητό πλαίσιο της κυβερνητικής δράσης, σε «βάθος χρόνου», αν δεχτούμε βεβαίως ότι η σύμπλευση και  σύμφυρση αριστεράς και δεξιάς που συγκροτεί το σημερινό κυβερνητικό σχήμα θα αντέξει τη δοκιμασία της σεισμικής πραγματικότητας.

Περιμέναμε τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης σε μια καταχρεωμένη χώρα την παραμονή των πιο κρίσιμων διαπραγματεύσεων της περιόδου της κρίσης και ακούσαμε έναν κατάλογο γενικών διακηρύξεων και κατευθύνσεων, με έντονο άρωμα προεκλογικής περιόδου. Ο λογαριασμός έρχεται βεβαίως όταν όλα αυτά θα αποτυπωθούν σε συγκεκριμένες νομοθετικές προτάσεις, και επί αυτών  των συγκεκριμένων θα τοποθετηθούμε στο επόμενο διάστημα στη Βουλή, με γνώμονα πάντα το κοινωνικό συμφέρον, την άμεση και αποτελεσματική προστασία των αδύναμων, των μικρο-μεσαίων στρωμάτων, των ανέργων, από τη σκοπιά των  ριζικών μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η χώρα, αλλά και της υγιούς οικονομικής ανάπτυξης, που μόνο αυτή θα διασφαλίσει το μέλλον μας. Θα τοποθετηθούμε όμως με δικές μας πρωτοβουλίες και για αυτά που ξεχάστηκαν (ή δεν ξεχάστηκαν;). Δεν άκουσα τίποτα, επί παραδείγματι, για την αλλαγή του σημερινού καλπονοθευτικού εκλογικού συστήματος, για το εξοργιστικό bonus των 50 εδρών. Για το ιστορικό αίτημα της αριστεράς για την απλή ανόθευτη αναλογική. Δεν θα το αποφύγετε. Αυτή η συζήτηση θα γίνει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το μεγαλύτερο λάθος της πρόχειρης πολιτικής είναι ότι δεν αναγνωρίζει τα λάθη της. Γι αυτό λιθοβολεί τους πάντες. Γι αυτό η πρόχειρη πολιτική οδηγείται σε αδιέξοδα κατασκευάζοντας εχθρούς και αχυράνθρωπους. Είδωλα και επικοινωνιακά θέατρα. Προσπαθεί να συγκαλύψει αντί να διαφωτίσει. Επιδιώκει να κολακεύσει αντί να παιδεύσει. Παίζει με τις λέξεις για να σώσει τα προσχήματα αντί να ενσκήψει στη λύση των προβλημάτων.

Χρειάζεται επειγόντως να ξεφύγουμε από την παγίδα αυτή. Όλοι. Κυβέρνηση και δημοκρατικά κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά κυρίως η κυβέρνηση, που καλλιέργησε υπέρμετρες προσδοκίες και άφθονες ψευδαισθήσεις. Ο κ. Πρωθυπουργός ήταν χτες υποχρεωμένος να εγκαταλείψει την προεκλογική του ρητορεία και να προσαρμοστεί με ρητές δεσμεύσεις για την ευρωπαϊκή μας πορεία. Δεν το έκανε. Οι πολίτες ψήφισαν για αλλαγή πορείας, αλλά μέσα στο ευρώ. Δικαιούνται να γνωρίζουν αν η λιτότητα, στην οποία κατά κόρον και δικαίως αναφέρθηκε, θα καταπολεμηθεί με το ευρώ ή με τη δραχμή. Διότι χρειάστηκαν μόλις λίγες μέρες για να καταρρεύσει ο μύθος ότι τα Μνημόνια έφεραν την κρίση κι όχι η κρίση τα Μνημόνια, όσο σκληρά και άδικα και σε βάρος των αδυνάτων κι αν ήταν. Χρειάστηκαν λίγες μόνο μέρες για να συνειδητοποιήσουμε ότι το χρέος δεν διαγράφεται απλώς και μόνο επειδή το επιθυμούμε, ότι η κατάργηση των δεσμεύσεών μας εν όλω τουλάχιστον δεν είναι δυνατή, ότι ο λόγος των θεσμικών εταίρων μπορεί να αντιμετωπισθεί και να αλλάξει αλλά δεν μπορεί να καταργηθεί, όσους ευφημισμούς κι αν χρησιμοποιήσουμε, ότι το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» δεν είναι άμεσα εφαρμόσιμο κι ότι η κοστολόγησή του είναι στον αέρα, ότι η δημοσιονομική ισορροπία δεν μπορεί να αγνοηθεί, ότι το περίφημο εναλλακτικό Σχέδιο ήταν ανύπαρκτο – αλλιώς γιατί ζητούμε τώρα χρόνο για να το καταρτίσουμε. Η κρίση ήταν σε μεγάλο βαθμό και δική μας. Αν το αναγνωρίσουμε, έστω και την ύστατη ώρα, θα οδηγηθούμε σε καλύτερο πλαίσιο για να συζητήσουμε και να χαράξουμε το μέλλον μας. Διαφορετικά, θα διαιωνίζουμε το πρόβλημά μας.

Οι προεκλογικές πομφόλυγες αγαπητοί συνάδερφοι σκάνε. Αλλά, έχω την εντύπωση ότι προσποιήστε ακόμα ότι δεν ακούτε τον κρότο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Δεν πιστεύω, ειλικρινά, ότι υπάρχουν μέσα σε αυτήν την αίθουσα ή σε όλη τη χώρα κάποιοι που εύχονται, φανερά ή κρυφά, η χώρα μας να αποτύχει. Διότι, τυχόν κατάρρευση αυτή τη φορά, όχι από κάποιο «ατύχημα» αλλά από πράξεις ή παραλείψεις της κυβέρνησης  θα είναι πλήρης, σε όλα τα επίπεδα. Ας ενεργήσουμε με αποφασιστικότητα αλλά και με σιγουριά. Μετρώ τα λόγια μου ένα προς ένα προσεκτικά και υπεύθυνα. Δεν είναι ώρα για στείρες πολιτικές αντιπαραθέσεις που κοστίζουν πάντα ακριβά. Εμείς της αντιπολίτευσης ας συνειδητοποιήσουμε την κρισιμότητα των στιγμών και εσείς ως κυβέρνηση σταματήστε να καταγγέλλετε και να ενοχοποιείτε όσους δεν συμφωνούν μαζί σας. Είναι το χειρότερο δείγμα ολοκληρωτικής ιδεολογίας και νοοτροπίας. Αναζητήστε συναινέσεις σε ρεαλιστικές ενέργειες και προοπτικές για να μην ζημιώσετε τη χώρα.

Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να βρεθούμε, λόγω προκαταλήψεων, ιδεοληψιών ή άμετρης και απερίσκεπτης επίδειξης άγνοιας κινδύνου, σε κατάσταση όπου η ήττα μπορεί να επέλθει είτε εκπληρώνονται οι επιθυμίες μας είτε όχι. Και αρνούμαι να κάνω την παραλυτική σκέψη ότι μπορεί να μην υπάρχει άγνοια κινδύνου αλλά αγνόηση του κινδύνου. Αντιλαμβάνεστε τι εννοώ. Ας ξεφύγουμε λοιπόν από το δόκανο του ανέφικτου κι ας επιδιώξουμε με συνεννόηση και σταθερότητα, την επιβαλλόμενη ισορροπία μεταξύ των απαιτήσεων της κοινωνίας μας, που είναι δικαιολογημένα πολλές και δίκαιες, και των διεθνών υποχρεώσεων και δεσμεύσεών μας. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Όσοι το έχουν αντιληφθεί στην Κυβέρνηση (νομίζουμε ότι είναι αρκετοί), ας πείσουν και τους υπόλοιπους.

Να γίνει ένα νέο ξεκίνημα χωρίς «αντι-μνημονιακές χίμαιρες» και χωρίς τη μεταφυσική της «εθνικής μειοδοσίας» και του καταστροφικού λαϊκισμού. Η Ευρώπη, υπό την πίεση των προβλημάτων, έχει αρχίσει να αλλάζει και θα αλλάξει κι άλλο. Ας εγκαταλείψουμε τις κομπορρημοσύνες και τις αμφιθυμίες, τις μετωπικές συγκρούσεις και την «εθνική μας τύφλωση» κι ας συμβάλλουμε στην ενίσχυση του ευρωπαϊκού δημοκρατικού ρεύματος  χωρίς να ρίχνουμε νερό στο μύλο του αντι-ευρωπαϊσμού, παραμένοντας σταθερά μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια και στον σκληρό της πυρήνα, την Ευρωζώνη, με τη δική μας δημιουργική συμβολή. Με τη σθεναρή διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας αλλά και με ρεαλισμό στην τήρηση των υποχρεώσεών μας.

Αιχμές της διεκδίκησής μας:

• Άμεση συμφωνία για να αποφύγουμε το δολοφονικό κενό μετά τον Φεβρουάριο

• Επίθεση στη λιτότητα με μικρά πλεονάσματα, διευθέτηση χρέους και μείωση τόκων.

 Ο δρόμος μακρύς, δύσβατος και δύσκολος. Ας τον πορευθούμε χωρίς έπαρση, αλλά με σύνεση και ενότητα.

Εμείς ως Κ.Ο. του Ποταμιού θα πράξουμε από κοντά το καθήκον μας, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να υποστείλουμε τη σημαία της αυστηρής κριτικής, όσο δυσάρεστη κι αν είναι, σε όσους αυτο-παγιδεύτηκαν  στις δικές τους αυταπάτες και τον καταστροφικό λαϊκισμό τους. Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε τον αγώνα μας για τις συγκεκριμένες ριζικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα για να ξεφύγει από τον βαλκανικό της επαρχιωτισμό, την ναρκισσιστική της ομφαλοσκόπηση και την φαντασιακή περιδίνησή της.

Για να χτίσουμε με νέα υλικά, όχι με τα παλιά υλικά της χρεοκοπίας, μια Ελλάδα σύγχρονη και ευρωπαϊκή.

Αυτή η Ελλάδα μας αξίζει και εμείς γι αυτήν την Ελλάδα αγωνιζόμαστε.

Σας ευχαριστώ.