Ο λαϊκισμός, ακόμα και ο ακραίος, δεν αποτελεί καινούργιο φρούτο για την ελληνική κοινωνία. Αποτελεί διαχρονικό και διακομματικό φαινόμενο, που ροκάνισε επί δεκαετίες τα θεμέλια της πολιτικής ζωής και μας βύθισε στη χειρότερη κρίση της μεταπολεμικής ιστορίας. Μπορεί η κρίση αυτή να ανάγκασε σε πρόσκαιρη αναδίπλωση πολιτικές δυνάμεις και πολιτικούς, όσο όμως πλησιάζουν οι επόμενες εκλογές τόσο περισσότερο ξαναγυρνάμε στις παλιές... καλές εποχές. Υποσχέσεις στους... πελάτες, τάματα στην εκκλησία, μαγκιά στην επικοινωνία!
Σαν να μην πέρασε μια μέρα!
Αυτή τη φορά όμως η λαϊκίστικη έξαρση απειλεί, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να «πειράξει» στοιχεία περασμένα από χρόνια στον σκληρό δίσκο της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι τα βρήκαν ο Τσίπρας με τον Καμμένο όσο το ερώτημα που σου θέτουν πλέον ανοιχτά άνθρωποι που επί χρόνια υπηρέτησαν τις αξίες της Αριστεράς, που πολέμησαν τον εθνικισμό και τον ρατσισμό: «Τι πρόβλημα έχεις δηλαδή με τον Καμμένο;». Κι ενώ ο Καμμένος εξαγνίζεται στην αντιμνημονιακή κολυμπήθρα, οι προοδευτικές δυνάμεις εξοβελίζονται με φανατισμό στο πυρ το εξώτερον...Η Δημοκρατική παράταξη γιατί «εκπροσωπεί το κακό παρελθόν», τη στιγμή που μεγάλο μέρος του «κακού» πολιτικού προσωπικού και το σύνολο σχεδόν των ψηφοφόρων του έχει στρογγυλοκαθίσει ήδη στα αντιμνημονιακά στασίδια!
Ο Θεοδωράκης γιατί είναι «απολίτικος», λες και δεν ήταν βαθιά πολιτική η στάση της ακύρωσης της συνάντησής του με τον Τσίπρα, αλλά και η δήλωσή του ότι «η συνάντηση Καμμένου - Τσίπρα προσβάλλει την ιστορία της Αριστεράς»!
Ο Λυκούδης γιατί τολμάει να μιλήσει για ριζικές μεταρρυθμίσεις και να ανοίξει, για πρώτη φορά, ουσιαστικούς διαύλους συνεργασίας της Αριστεράς με άλλους ιδεολογικούς και πολιτικούς χώρους για την από κοινού υλοποίησή τους! Η σύμπηξη ενός ισχυρού μεταρρυθμιστικού μετώπου είναι η μόνη ικανή να φράξει τον δρόμο στην ανεξέλεγκτη επίθεση που έχουν εξαπολύσει δεξιός και αριστερός λαϊκισμός. Αυτός είναι άλλωστε και ο στόχος της πολιτικής πρωτοβουλίας που εξήγγειλε την περασμένη Τρίτη ο Σπύρος Λυκούδης.
«Οι μεταρρυθμιστές -όπως και συμβολικά ονομάστηκε ο χώρος- δεν είμαστε ούτε μόνοι, ούτε αυθεντικοί. Συγκάτοικοι είμαστε και θέλουμε να συμβάλουμε στον κοινό κορβανά», είπε χαρακτηριστικά. Οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, με τις διαφορετικές αφετηρίες, διαδρομές και ιδεολογίες τους δεν μπορούν να γίνουν ΕΝΑ. Μπορούν όμως να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε ΕΝΑ κοινό μέτωπο κατά του λαϊκισμού και να υπηρετήσουν ΕΝΑΝ μεγάλο στόχο: Να μπει η Ελλάδα στον δρόμο της προόδου και της ανάπτυξης!
Δημοσιεύτηκε στο «Εθνος» στις 23/10/2014
Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης της «Μεταρρύθμισης»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
O διάλογος προϋποθέτει τον σεβασμό της διαφορετικής άποψης. Γι' αυτό κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή χυδαίο σχόλιο θα διαγράφεται.