Του Γιώργου Καρελιά, www.protagon.gr
Αν υπήρχε ακόμη κάποια αμφιβολία, τις τελευταίες ημέρες εξαλείφθηκε. Μέγας χορηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας και μοναδικός και ακούει στο όνομα Αντώνης Σαμαράς.
Ο σημερινός πρωθυπουργός έχει παίξει και λίγο παλιότερα τον ρόλο του χορηγού προς άλλα κόμματα. Μέγας αντιμνημονιακός την περίοδο 2010-2011, έκανε τη γνωστή κωλοτούμπα τον Φεβρουάριο του 2012, πριμοδότησε τον Πάνο Καμμένο και τους απανταχού ψεκασμένους και έφερε το δικό του κόμμα στα χαμηλότερα εκλογικά ποσοστά της ιστορίας του. Σήμερα το επαναλαμβάνει από την ανάποδη. Από σκληρός εφαρμοστής του Μνημονίου (με δημοσιονομικά αποτελέσματα, είναι αλήθεια) επέλεξε να κάνει το μεγάλο άλμα της «εξόδου» από αυτό. Αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν ένα άλμα βιαστικό, απροετοίμαστο και επιπόλαιο, γι' αυτό κόντεψε να γίνει άλμα στο κενό. Έτσι, ουδείς από τους στόχους αυτής της κίνησης επιτεύχθηκε. Πρώτον, η πολυδιαφημισμένη «έξοδος από το Μνημόνιο» δεν θα γίνει. Ευτυχώς, διότι για την οικονομία θα ήταν κάτι σαν την Έξοδο του Μεσολογγίου, χωρίς να έχει τίποτα το ηρωϊκό, που είχε εκείνη. Δεύτερον, τα προσδοκώμενα -δημοσκοπικά και εκλογικά- κέρδη από αυτήν την όψιμη «αντιμνημονιακή» κυβερνητική έξαρση μπορεί να γυρίσουν σε ζημιές. Τρίτον, δεν μπορεί πλέον να κατηγορεί πειστικά τον ΣΥΡΙΖΑ για ανεύθυνη στάση, όταν ο ίδιος επέδειξε -το λιγότερο- επιπολαιότητα ασυγχώρητη για τη στιγμή. Όταν ο Σαμαράς λέει «θα βγούμε από το Μνημόνιο», τι πειράζει που ο Τσίπρας λέει ότι θα το «σκίσει» (αν και δεν το λέει πλέον);
Το μόνο θετικό από την κατάληξη αυτής της σύντομης περιπέτειας είναι η συνειδητοποίηση ότι οι μαγκιές δεν συνιστούν πολιτική. Ούτε οι επιπόλαιες μαγκιές του Σαμαρά, ούτε οι τζάμπα μαγκιές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Σαμαράς ας κοιτάξει τώρα να μαζέψει ό,τι μαζεύεται. Και ο Τσίπρας έχει χρόνο να μελετήσει το πάθημα του Σαμαρά, για να προλάβει αύριο κάποιο ανάλογο δικό του.
Αν υπήρχε ακόμη κάποια αμφιβολία, τις τελευταίες ημέρες εξαλείφθηκε. Μέγας χορηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας και μοναδικός και ακούει στο όνομα Αντώνης Σαμαράς.
Ο σημερινός πρωθυπουργός έχει παίξει και λίγο παλιότερα τον ρόλο του χορηγού προς άλλα κόμματα. Μέγας αντιμνημονιακός την περίοδο 2010-2011, έκανε τη γνωστή κωλοτούμπα τον Φεβρουάριο του 2012, πριμοδότησε τον Πάνο Καμμένο και τους απανταχού ψεκασμένους και έφερε το δικό του κόμμα στα χαμηλότερα εκλογικά ποσοστά της ιστορίας του. Σήμερα το επαναλαμβάνει από την ανάποδη. Από σκληρός εφαρμοστής του Μνημονίου (με δημοσιονομικά αποτελέσματα, είναι αλήθεια) επέλεξε να κάνει το μεγάλο άλμα της «εξόδου» από αυτό. Αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν ένα άλμα βιαστικό, απροετοίμαστο και επιπόλαιο, γι' αυτό κόντεψε να γίνει άλμα στο κενό. Έτσι, ουδείς από τους στόχους αυτής της κίνησης επιτεύχθηκε. Πρώτον, η πολυδιαφημισμένη «έξοδος από το Μνημόνιο» δεν θα γίνει. Ευτυχώς, διότι για την οικονομία θα ήταν κάτι σαν την Έξοδο του Μεσολογγίου, χωρίς να έχει τίποτα το ηρωϊκό, που είχε εκείνη. Δεύτερον, τα προσδοκώμενα -δημοσκοπικά και εκλογικά- κέρδη από αυτήν την όψιμη «αντιμνημονιακή» κυβερνητική έξαρση μπορεί να γυρίσουν σε ζημιές. Τρίτον, δεν μπορεί πλέον να κατηγορεί πειστικά τον ΣΥΡΙΖΑ για ανεύθυνη στάση, όταν ο ίδιος επέδειξε -το λιγότερο- επιπολαιότητα ασυγχώρητη για τη στιγμή. Όταν ο Σαμαράς λέει «θα βγούμε από το Μνημόνιο», τι πειράζει που ο Τσίπρας λέει ότι θα το «σκίσει» (αν και δεν το λέει πλέον);
Το μόνο θετικό από την κατάληξη αυτής της σύντομης περιπέτειας είναι η συνειδητοποίηση ότι οι μαγκιές δεν συνιστούν πολιτική. Ούτε οι επιπόλαιες μαγκιές του Σαμαρά, ούτε οι τζάμπα μαγκιές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Σαμαράς ας κοιτάξει τώρα να μαζέψει ό,τι μαζεύεται. Και ο Τσίπρας έχει χρόνο να μελετήσει το πάθημα του Σαμαρά, για να προλάβει αύριο κάποιο ανάλογο δικό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
O διάλογος προϋποθέτει τον σεβασμό της διαφορετικής άποψης. Γι' αυτό κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή χυδαίο σχόλιο θα διαγράφεται.