Οι πέντε μύθοι του Αλέξη Τσίπρα

Του Ηλία Κανέλλη, ΝΕΑ, 16.09.13

Η άγνοια της ελληνικής και της ευρωπαϊκής νομικής κουλτούρας και του Συντάγματος τον οδηγεί σε πλάνες.

Δεν απέφυγε, ακόμα μια φορά, την παροχολογία και τις γενικότητες ο Αλέξης Τσίπρας, χθες, απαντώντας στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, στη συνέντευξη Τύπου που είθισται να δίνουν οι πολιτικοί αρχηγοί στο πλαίσιο της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης. Εκτός από τις συνήθεις γενικεύσεις του, ωστόσο, για επιστροφή των βασικών μισθών στα προ του Μνημονίου επίπεδα ή για τη χρηματοδότηση του, ακόμα, αδιευκρίνιστου κυβερνητικού προγράμματός του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διακίνησε και ορισμένες ακόμα απόψεις, που στην πραγματικότητα είτε είναι προϊόντα αντιφάσεων είτε ζωτικές πλάνες. Στον αστερισμό του λαϊκισμού, οι μύθοι αυτοί του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που βεβαίως δεν μπορεί να είναι προϊόντα εσκεμμένης στρατηγικής παραπλάνησης, προκύπτουν από άγνοια της ελληνικής και της ευρωπαϊκής νομικής κουλτούρας και του Συντάγματος, από ελλιπή πληροφόρηση αλλά και από την περιφρόνηση των δεδομένων της πραγματικότητας που διαβάζονται υπό το πρίσμα της κομματικής πεπατημένης, της ιδεολογικής αντίληψης για τα πράγματα. Στις απαντήσεις του, ο κ. Τσίπρας φαίνεται να υποβαθμίζει τον ρόλο των θεσμών στην εναλλαγή των κυβερνήσεων, να αρνείται τη ρητορική του κόμματός του, να εκπλήσσεται από τη θέση του κόμματος «Αριστερά» της Γερμανίας για τις πολεμικές αποζημιώσεις και να υπόσχεται τιμωρητικές διαδικασίες χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις γενικές αρχές δικαίου των δυτικών δημοκρατιών που προασπίζουν τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα...

Οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν στο Κοινοβούλιο;

«Δεν θα πέσει η κυβέρνηση με συζητήσεις στο Κοινοβούλιο. [...] Η κυβέρνηση θα πέσει με συντονισμένους κοινωνικούς αγώνες», είπε ο Αλέξης Τσίπρας απαντώντας σε ερώτηση αν σχεδιάζει να καταθέσει πρόταση μομφής στην κυβέρνηση. Η απάντησή του, αν δεν είναι αποτέλεσμα αμετροέπειας και ελαφρότητας, δείχνει απέραντη περιφρόνηση προς τη δημοκρατία. Στη θεσμικά θωρακισμένη ελληνική δημοκρατία, η κυβέρνηση  πριν από την ώρα της πέφτει είτε αν αποφασίσουν ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του να πάνε σε εκλογές είτε αν πάψει να ισχύει η δεδηλωμένη, αν δηλαδή κάποιος ή κάποιοι βουλευτές αποσύρουν την υποστήριξή τους και παύσει η κυβέρνηση να έχει πλειοψηφία. Επίσης, για να κυβερνήσει οποιοδήποτε κόμμα χρειάζεται να κερδίσει τις επόμενες εκλογές και να έχει πλειοψηφία, ή να εξασφαλίσει συμμαχίες για την πλειοψηφία.

Στ’ αλήθεια, δεν έχουν πει ότι «μας κυβερνά μια χούντα»;

«Εμένα δεν με έχετε ακούσει ποτέ να μιλάω για χούντα, ούτε τα στελέχη μας μιλάνε για χούντα. [...] Δεν συγκρίνουμε εμείς μία περίοδο κατάλυσης κάθε ελευθερίας με μια περίοδο κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Δεν το κάνουμε αυτό. Και θα συμφωνήσω μαζί σας ότι είναι επικίνδυνο κάποιος να το κάνει».

 Αν και πολύ κατηγορηματικός, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διαψεύδεται εύκολα. «Αυτό το πολίτευμα δεν ονομάζεται κοινοβουλευτική δημοκρατία», δήλωνε στη Βουλή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης στις 13 του περασμένου Ιανουαρίου. «Αυτό το πολίτευμα μπορεί να ονομαστεί χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα», προσέθετε. Αλλά κι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, μιλώντας στις 26/10/2011 στον Γιώργο Αυτιά (Alter), κραύγαζε: «Δεν υπήρξε ποτέ μεγαλύτερη αναντιστοιχία της κοινής γνώμης και της βούλησης του λαού από την ασκούμενη και εφαρμοζόμενη πολιτική από την κυβέρνηση παρά μόνο στην επταετία. Αλλά βλέπουμε συμπτώματα όμοια μ’ αυτά που βλέπαμε στην επταετία...»

Πώς η «Αριστερά» συμπλέει με τη Μέρκελ για τις πολεμικές αποζημιώσεις;

Στην ερώτηση του δημοσιογράφου του «Βήματος», για το πώς σχολιάζει τη θέση του προέδρου της γερμανικής «Αριστεράς» Μπερντ Ρίξινγκερ, σχετικά με τις πολεμικές αποζημιώσεις, ο κ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι δεν λένε κάτι τέτοιο οι επίσημες θέσεις του κόμματος, που είναι «διατυπωμένες εδώ και πάρα πολλά χρόνια», πρόσθεσε δε ότι «σε συνεντεύξεις βγαίνει μια εικόνα που δεν αντιστοιχεί σε όσα πραγματικά ειπώθηκαν». Ωστόσο, ο κ. Ρίξινγκερ ήταν σαφής στις αποστάσεις του από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ανήγγειλε ότι ήρθε το τέλος της αβρότητας με τη Μέρκελ και η ώρα του λογαριασμού για τους Γερμανούς. «Κοιτάζουμε από κοινού μπροστά και όχι πίσω», είπε ο κ. Ρίξινγκερ στην ιστοσελίδα της οικονομικής εφημερίδας «Χάντελσμπλατ». Βεβαίως χρειάζεται μια άλλη πολιτική διάσωσης των χωρών της Ευρώπης, πρόσθεσε. Το κόμμα του θα καταψηφίσει και το τρίτο πακέτο όταν θα φτάσει στη Μπούντεσταγκ, ζητώντας το κόστος να πληρώσουν οι έλληνες φοροφυγάδες «που αποθηκεύουν εκατομμύρια σε χώρες της Ευρώπης». Σε γενικές γραμμές, η «Αριστερά» έχει τραβήξει σαφή διαχωριστική γραμμή από τον αντιγερμανισμό στον οποίο επενδύει ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Μπορεί να μείνει ανοιχτή μια επιχείρηση που δεν πουλάει τα προϊόντα της;

Πριν από ένα χρόνο έπειτα από συνεχείς κινητοποιήσεις (στις οποίες είχε λάβει μέρος και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ συμμετείχε και η Ναόμι Κλάιν) και δικαστική προσφυγή, το δικαστήριο υποχρέωσε τη βιομηχανία ΒΙΟΜΕ να δώσει στους εργαζομένους έναντι οφειλομένων εμπορεύματα αξίας 250.000 ευρώ. Προσπάθησαν να πουλήσουν τα προϊόντα, αλλά δεν υπήρξαν αγοραστές ακόμα και όταν η τιμή των προϊόντων έπεσε στο 1/3 της αρχικής. Οταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο να σχολιάσει αυτή την πραγματικότητα, το εγχείρημα αυτό αυτοδιαχείρισης που δεν είχε επιτυχία, ο Αλέξης Τσίπρας έριξε την ευθύνη στην κυβέρνηση που δεν έδωσε «στοιχειώδη κίνητρα» στους εργαζομένους, που δίνουν αντίξοο αγώνα σε σκληρές συνθήκες «να κρατήσουν όρθια την επιχείρηση» - και στη συνέχεια πήγε τη συζήτηση αλλού, στην αυτοδιαχείριση γενικώς. Ωστόσο στο κρίσιμο ερώτημα, «πώς μπορεί να συντηρηθεί μια βιομηχανία τα προϊόντα της οποίας δεν είναι ανταγωνιστικά;», απάντησε με γενικότητες.

Μπορεί να υπάρξει νόμος για αναδρομικές διώξεις;

Εκτός από την απόδοση ευθυνών για όσους υπέγραψαν το Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διακήρυξε ότι θα νομοθετήσει και αναδρομικά ποινικές τιμωρίες: «Αν κάποια αδικήματα έχουν παραγραφεί, εφόσον υπάρχει πολιτική βούληση, θα υπάρξει αναδρομική ισχύς». Η διακήρυξή του προφανώς είναι ευεξήγητη, απαντάει στη λαϊκή οργή, στη φράση: «Αυτοί που έφταιξαν (ή αυτοί που τα έφαγαν) να πληρώσουν». Ωστόσο, το αξιακό σύστημα του δυτικού κόσμου και ο νομικός πολιτισμός μας δεν δέχεται ότι μπορεί να υπάρξουν ένοχοι για νόμους που δεν υπάρχουν. Το άρθρο 7 του ελληνικού Συντάγματος προβλέπει: «Εγκλημα δεν υπάρχει ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόμο που να ισχύει πριν από την τέλεση της πράξης και να ορίζει τα στοιχεία της...». Είναι θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα.