ΕΡΤ: Ποιος πιστεύει τον κ. Σαμαρά;

Του Δημήτρη Φύσσα, Athens Voice

Mακάρι να ’λεγε την αλήθεια ο κ. Σαμαράς. Θα ’θελα να μπορούσα να επικροτήσω το κλείσιμο της ΕΡΤ. Να συμφωνήσω με όσα λένε κι αυτός κι ο κ. Κεδίκογλου και οι υποστηρικτές τους. Να πω χωρίς περιστροφές και «μα» και «μου», «ναι, ρε παιδί μου, έχουνε δίκιο». Έχουνε δίκιο για τις εστίες διαφθοράς, για τα έξι λογιστήρια που δεν συνεργάζονται, για το καρκίνωμα του «ερτικού» συνδικαλισμού, για τους άπειρους παρατρεχάμενους που εμφανίζονται μόνο για να πληρωθούνε. Να δεχτώ ότι ο πρωθυπουργός είναι ειλικρινής και ότι όλα τώρα αλλάζουνε, ότι η ΕΡΤ ήτανε πράγματι το σύμβολο των χειρότερων στοιχείων του δημόσιου τομέα κι ότι όλα πλέον θα μπούνε σε άλλη πορεία. Να πω ότι ήταν μια ενέργεια ορθολογισμού, που μειώνει το Δημόσιο, όπως πράγματι έχουμε ανάγκη. Να τα πω όλα αυτά χωρίς εκφράσεις - εξισορροπητικά βαρίδια, ξάστερα και σκέτα και σταράτα. Μακάρι να μπορούσα να γράψω, επίσης χωρίς εξισορροπητικά βαρίδια, πόσο άκυροι είναι οι αντιπολιτευόμενοι, όταν μιλάνε για «φίμωμα της δημόσιας τηλεόρασης», για «φασιστικές ενέργειες», για «οριστικό κλείσιμο», που θυμήθηκαν την ποιότητα της ΕΡΤ (την οποία ποτέ δεν έβλεπαν), ενώ απλά υπερασπίζονται την υπάρχουσα (πανάκριβη και πελατειακή) κατάσταση και τον κρατισμό που έχει μέσα το κεφάλι τους.

Που κόπτονται για δύο χιλιάδες εξακόσιους τόσους απολυμένους (από τους οποίους πολλοί θα ξαναπροσληφτούνε άνετα, έχοντας μάλιστα αποζημιωθεί), ενώ δε δίνουνε δεκάρα για τους εκτός νυμφώνος, το ενάμισι εκατομμύριο άνεργους και δεν ξέρω και γω πόσους υποαμειβόμενους ή ταλαίπωρα αυτοαπασχολούμενους στο δικό μας, τον ιδιωτικό τομέα. Πόσο άκυροι είναι οι καρεκλοκένταυροι συνδικαλιστές της ΠΟΣΠΕΡΤ και των Ομοσπονδιών Τύπου και της ΕΣΗΕΑ (και της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ), που απαντάνε με απεργίες, τη στιγμή ακριβώς που η ενημέρωση χρειάζεται περισσότερο (αυτό ξέρουν να κάνουν, αυτό κάνουν). Πόσο οι καταληψίες της ΕΡΤ και οι ποικίλοι συμπαραστάτες τους έχουν φτιάξει ένα φανταστικό κόσμο δήθεν «ελεύθερων πολιορκημένων» που, επειδή εκπέμπουν αντάρτικα στο ίντερνετ, αυτοθυματοποιούνται, με τη μελό φαντασίωση ότι έχουν γίνει ήδη ήρωες, δαρμένοι από τα ΜΑΤ.

Αλλά τίποτ’ απ’ αυτά δεν μου βγαίνει. Και δεν μου βγαίνει, γιατί ξέρω από παλιά τι είναι ο κ. Σαμαράς (δεν ξεχνάω τα εθνικιστικά - αβερωφικά παραληρήματα της Πολιτικής Άνοιξης, δεν ξεχνάω την αποστασία του πού έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη) κι έμαθα στο μεταξύ τι είναι κι ο κ. Κεδίκογλου. Και τέτοιοι άνθρωποι, στο δικό μου το μυαλό (ένας απλός ψηφοφόρος είμαι που συμβαίνει να αρθρογραφώ), μόνο αν μιλήσουνε ειλικρινά, «κάνουν αυτοκριτική» για τα δικά τους λάθη και διακόψουν την παλιά τους πρακτική, μόνο τότε μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστοι. Πράγματα, εννοείται, που δεν γίνονται. Τώρα, λοιπόν, όσο κι αν θα συμφωνούσα θεωρητικά με ριζική αναδιάρθρωση/ ιδιωτικοποίηση/ κλείσιμο της ΕΡΤ, δεν μπορώ να επικροτήσω αυτό που έγινε, όπως έγινε κι απ’ αυτούς που έγινε. Γιατί; Γιατί πολλά θυμάμαι και πολλά παρατηρώ:

Πρώτο, ο κ. Σαμαράς ήταν ο αντιμνημονιακότερος των αντιμνημονιακών, και άλλαξε άποψη ενάμιση χρόνο πριν μέσα από κάτι απίθανα «Ζάππεια Ι, ΙΙ, ΙΙΙ» και κάτι «ισοδύναμα» –  από την αρχή δηλαδή στερείται της έξωθεν καλής μαρτυρίας.

Δεύτερο, δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο κ. Σαμαράς (που ως υπουργός πολιτισμού είχε διορίσει «τη μισή Μεσσηνία») και ο κ. Κεδίκογλου (που πρόσφατα διόρισε τη «μισή Εύβοια») μπορούν τώρα να μιλήσουνε για εξυγίανση της ΕΡΤ, εκτός κι αν ο καθένας τους δηλώσει μετάνοια και ξε-διορίσει όσους διόρισε, που στάνταρ ξεπερνάνε κατά πολύ το σύνολο των απολυμένων της ΕΡΤ.

Τρίτο, η κυβέρνηση αυτή ειδικά στην ΕΡΤ άλλαξε τη διοίκηση, άλλαξε τα στελέχη στις ειδήσεις, έκανε διορισμούς «δικών μας παιδιών» (με τεράστιες αποδοχές), άφησε το σχέδιο της επιτροπής Αλιβιζάτου (και έμπνευσης Μόσιαλου) ξεχασμένο ένα χρόνο τώρα, έκανε επεμβάσεις στην ενημέρωση, καλόπιασε τους συνδικαλιστές, δεν προχώρησε σε ατομική αξιολόγηση των εργαζομένων κλπ κλπ κλπ. Τώρα που πιέστηκε από την τρόικα, σχεδόν τυχαία διάλεξε την ΕΡΤ – και τους απέλυσε όλους.

Τέταρτο, δεν είχε κάνει καμιά προετοιμασία προτού ανακοινώσει το λουκέτο. Αν είχε κάνει, θα είχε καταθέσει το σχέδιο Αλιβιζάτου εξαρχής, λέγοντας μάλιστα ότι είναι το σχέδιο Αλιβιζάτου (το αποκρύψανε οι λεβέντες!) και όχι εκ των υστέρων και με προχειρότητες (π.χ. το Υπουργείο Πολιτισμού δεν υπάρχει πια). Θα είχε «ζυμώσει» το θέμα με συζητήσεις, όπως αυτές που επιδιώκει να γίνουν τώρα εκ των υστέρων στο διαδίκτυο. Θα είχε ανακοινώσει πλήρες χρονοδιάγραμμα κλπ. Αλλά σχέδιο μηδέν – και να γιατί η κυβέρνηση έχασε κατά κράτος τη μάχη της ενημέρωσης. Οι άνθρωποι αυτοί με βαριά καρδιά κάνουν ό,τι κάνουν. Παλαιοκομματικοί είναι, δεν είναι φιλελεύθεροι, στο δικό τους το μυαλό χάνουν ένα χώρο προνομιακής κυβερνητικής ενημέρωσης και προνομιακών πελατειακών διορισμών (έστω και πιο δύσκολων, λόγω τρόικας), με την ελπίδα να τον ξανακερδίσουν όταν «ανοίξουν» οι διορισμοί για τη ΝΕΡΙΤ (βάζω στοίχημα ότι αυτή την υπόσχεση δίνει ο κ. Κεδίκογλου στους εξ Ευβοίας φίλους του: «Προσωρινό είναι, μην ανησυχείτε, θα σας ξαναπάρουμε»).

Πέμπτο, ο κ. Σαμαράς και η κυβέρνησή του διάλεξαν την ΕΡΤ υπό την πίεση, καθώς είπα, της τρόικας. Εδώ δεν είχαν απολύσει διεφθαρμένους και επίορκους και άχρηστους τόσον καιρό. Έπαιξαν το κρυφτούλι και προσπάθησαν να το τρενάρουν όσο μπορούν, μέχρι που κινδύνεψε η επόμενη δόση. (Όλοι τους, νεοδημοκράτες και πασόκοι και δημαρίτες αυτά, με τη συνδρομή και όλων των αντιπολιτευομένων. 300 στους 300 στη Βουλή, το μόνο θέμα όπου όλοι συμφωνούνε είναι να μην απολυθεί ποτέ και για κανένα λόγο οποιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος). Πείραξαν σε τίποτα τους ακόμα πιο προνομιούχους από την ΕΡΤ; Ακούσατε για μείωση μισθών ή απολύσεις στους υπαλλήλους της Βουλής ή της Προεδρίας της Δημοκρατίας; (Αντίθετα, στο non paper της Νέας Δημοκρατίας υπογραμμίζεται ότι το κανάλι της Βουλής διατηρείται και θα μεταδίδει αυτό τη «Θεία Λειτουργία». Τόση πολλή μείωση του δημόσιου τομέα…). Μειώθηκαν υπολογίσιμα οι μισθοί των υπουργών ή των βουλευτών; Μήπως χρειάζεται να θυμίσω τι γράφτηκε για το μισθό του προέδρου του ΤΑΪΠΕΔ και τόσων άλλων μεγαλοστελεχών; Μήπως υπήρξε αξιοκρατία στο διορισμό των διοικήσεων στις ΔΕΚΟ; Όχι βέβαια, το 4-2-1 εφαρμόστηκε (4 από ΝΔ, 2 από ΠΑΣΟΚ, 1 από ΔΗΜΑΡ. Τέτοια ερωτήματα θα μπορούσα να θέσω κι άλλα). Έναν οργανισμό κατάφεραν όλο κι όλο να πουλήσουνε (τον ΟΠΑΠ), κι αυτόν στο μοναδικό αγοραστή που εμφανίστηκε. Σάμπως πρόκειται να κλείσουν κανέναν άλλο μεγάλο οργανισμό, αν δεν τους εξαναγκάσει η τρόικα; Αν υπάρξει στη συνέχεια αποκρατικοποίηση σειράς οργανισμών, αν υπάρξουν απολύσεις αλλού (αλλά μετά από ατομική αξιολόγηση), αν μειωθεί στ΄ αλήθεια ο δημόσιος τομέας, αν μειώσουν τους μισθούς και το κόστος του Δημοσίου, τότε, ναι, θα παραδεχτώ ότι κάνω λάθος.

Έκτο, σχεδόν δυο χρόνια πριν η Νέα Δημοκρατία είχε πρωτοστατήσει στον αγώνα να μη συγχωνευτεί ένα (επαναλαμβάνω: ένα) κανάλι της ΕΡΤ, η ΕΤ 1, όπως πρότεινε ο τότε υπουργός κ, Μόσιαλος. Τότε είχαν συμπράξει με τους συνδικαλιστές της ΕΡΤ και πλαιοπασόκους τύπου κ. Απόστολου Κακλαμάνη. Επίσης, καθώς είπα, «ξέχασαν» το σχέδιο Αλιβιζάτου, που είχε κατατεθεί στη Βουλή από το Φλεβάρη του 2012. Πώς να πείσουν τώρα ότι είναι ειλικρινείς;

Έβδομο, αν όντως ήθελε εξυγίανση, μπορούσε να την κάνει: α) με την ΕΡΤ ανοιχτή, έστω κατειλημμένη από τους συνδικαλισταράδες και β) με αξιολόγηση των εργαζομένων ατομικά, όχι με τον απόλυτο «οριζόντιο» τρόπο, την απόλυση. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που δουλεύουν το ψωμί που τρώνε, δεν είναι όλοι παράσιτα. Αλλά είπαμε, το πρώτο απαιτεί σχέδιο – και ποιος έχασε σχέδιο στην Ελλάδα, για να το βρει η Νέα Δημοκρατία του κ. Σαμαρά; Το δε δεύτερο χρειάζεται φιλελεύθερη θεώρηση των πραγμάτων, κάτι άγνωστο στον κρατικιστή, παλαιοδεξιό και εξαναγκαστικά φιλοευρωπαίο πρωθυπουργό μας (που υποχρεώθηκε ν΄ αλλάξει γνώμη αφού η ΝΔ απειλήθηκε με διαγραφή από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα). Αντίθετα, υπήρξαν επίμονες φήμες ότι η ΕΡΤ επιλέχτηκε μετά από άτυπη «απογραφή φρονημάτων» των υπαλλήλων, κι αφού φάνηκε ότι οι νεοδημοκράτες (παρά τους αθρόους διορισμούς εξακολουθούν να) μειοψηφούν. Εύχομαι στ’ αλήθεια αυτές οι φήμες να μην επιβεβαιωθούν.

Όγδοο, η οικονομική πλευρά. Η κυβέρνηση μέχρι τώρα «διακρίθηκε» αποκλειστικά στην επιβολή νέων φόρων, δηλαδή στη δημοσιονομική προσαρμογή. Μου είναι λίγο δύσκολο να πιστέψω ότι ξαφνικά άρχισε τη μεταρρύθμιση, και την άρχισε από την ΕΡΤ. Και είναι τόσο εθισμένη στο φορολογείν η κυβέρνησή μας, ώστε ακόμα και τώρα, που η ΝΕΡΙΤ θα είναι μικρότερη, δεν καταργεί το χαράτσι στην ΕΡΤ. Απλά μιλάει για «μικρότερο τέλος» που θα επιβαρύνει όλους τους καταναλωτές της ΔΕΗ, έχουν δεν έχουν τηλεόραση, βλέπουν δε βλέπουν ΝΕΡΙΤ. Η απόσταση από το φιλελευθερισμό, που λέγαμε.

Ένατο, μπορεί να μην υπήρχε ολοκληρωμένο σχέδιο, αλλά κάποιοι μεμονωμένοι σχεδιασμοί υπήρξαν. Φυσικά ήταν πολιτικάντικοι, κοντόθωροι και χαμηλής ποιότητας. Τέτοιο στοιχείο είναι η δημοσκοπική πρωτιά του κ. Σαμαρά, που αφενός δείχνει τώρα ότι δε φοβάται τις εκλογές τον Ιούλιο και αφετέρου λέει στους ταλαίπωρους και επίσης συν-κρατιστές (αλλά και από πριν ενήμερους) εταίρους του: «Αν διαφωνείτε, ρίξτε με» (που το πιθανότερο είναι να μην το κάνουν). Επίσης, ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ ανακοινώθηκε αμέσως μετά τη μη πώληση της ΔΕΠΑ, «απορροφώντας» τους μιντιακούς κραδασμούς της αποτυχίας. Τρίτο, ότι ο κ. Σαμαράς δείχνει «αποφασιστικότητα» και «πυγμή» Τέταρτο, ότι μέχρι να ’ρθει στη Βουλή η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), θα έχει λειτουργήσει η ΝΕΡΙΤ, άρα η καταψήφιση της ΠΝΠ θα είναι άνευ αντικειμένου, μιλάμε για τρεις μήνες προθεσμία. Πέμπτο, ότι (εφόσον όλα πάνε «κανονικά» και δεν γίνουν πρόωρες εκλογές) μεσολαβεί το καλοκαίρι και όλα λίγο πολύ αναστέλλονται. Έκτο και τελευταίο, όπως το πρώτο: αν το κλείσιμο της ΕΡΤ «πέρασε» στην κοινή γνώμη με απώλειες ή κέρδη για τη ΝΔ (άσχετα αν εγώ ισχυρίζομαι ότι τη μάχη της ενημέρωσης την έχασε, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, αυτό που έχει σημασία είναι τι θα δείξουν οι πρώτες δημοσκοπήσεις). Για τέτοιους «σοβαρούς» σχεδιασμούς ναι, την έχω ικανή την κυβέρνησή μας.

Κάνοντας τώρα μια σύγκριση των εννιά αυτών σημείων με τις δημόσιες τοποθετήσεις Κεδίκογλου - Σαμαρά γίνεται, νομίζω, φανερό γιατί δεν μπορεί κανείς να τους πει «μπράβο», αλλά αντίθετα, να παραμένει από επιφυλακτικός μέχρι αρνητικός. Πώς μπορώ να πει «μπράβο» σε ανθρώπους που εξαναγκάζονται να κάνουν ό,τι κάνουν, και το κάνουν και λάθος; Το καλύτερο που μπορεί κανείς να περιμένει είναι όντως να ψηφιστεί το σχέδιο της επιτροπής Αλιβιζάτου και να αποκομματικοποιηθεί η ΝΕΡΙΤ. Αυτό όμως απαιτεί σύμπραξη πολλών πολιτικών δυνάμεων στη Βουλή, τουλάχιστον των κυβερνητικών εταίρων. Θα γίνει; Ή το θέμα θα έχει την τύχη του πολλαπλού αντιρατσιστικού;

---

Υ.Γ. Εξίσου καλά θα μπορούσα να γράψω «Ποιος πιστεύει τους συνδικαλιστές της ΕΡΤ και της ΕΣΗΕΑ;» ή «Ποιος πιστεύει το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ;», αλλά αυτά είναι άλλες ιστορίες.

d.fyssas@gmail.com