Ο Διάβολος κρύβεται στην καθημερινότητα

Του Παύλου Αθανασόπουλου, Μεταρρύθμιση

Ένα χρόνο μετά τα περσινές εκλογικές περιπέτειες, φαίνεται ότι οι μεγάλοι κίνδυνοι έχουν ξεπεραστεί. Η θέση μας στην ευρωζώνη δεν αμφισβητείται πλέον σοβαρά. Και αυτή η δηλητηριώδης ομίχλη μιας επικείμενη χρεωκοπίας, δεν υπάρχει πια γύρω μας. Η έγκριση από το Γιούρογκρουπ των δόσεων Μαΐου και Ιουνίου, δείχνει ότι επικρατεί η αντίληψη ότι η χώρα έχει οικονομικά σταθεροποιηθεί. Το ίδιο μήνυμα στέλνει και η αναβάθμιση από την Fitch της ελληνικής οικονομίας κατά δύο μονάδες. Εξάλλου, οι εκθέσεις τόσο της Κομισιόν, όσο και του ΔΝΤ, δείχνουν τα μεγάλα βήματα προόδου που έχουν γίνει. Η αποδραματοποίηση όμως της κατάστασης, δεν μπορεί να οδηγεί σε εφησυχασμό. Αυτό θα ήταν ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Η πραγματικότητα συνεχίζει να είναι θλιβερή και κρύβει μέσα της τα σπέρματα που μπορεί να οδηγήσουν σε νέες δραματικές εξάρσεις. Στα καθημερινά και λιγότερο δραματικά θα κριθεί το παιχνίδι. Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να προχωρήσουν με γρήγορο ρυθμό, αλλά προς το παρόν πάνε με βήμα χελώνας. Οι συντεχνίες συνεχίζουν την ίδια αντικοινωνική, εγωιστική και αδιέξοδη πρακτική τους. Το έδειξε η αχαρακτήριστη στάση της ΟΛΜΕ. Η ανεργία παίρνει διαστάσεις που απειλούν την κοινωνική συνοχή και την πολιτική ισορροπία. Οι επενδύσεις, η δημιουργία θέσεων εργασίας, η επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας, πρέπει να γίνουν με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς. Ο μικροκομματισμός δεν έχει θέση σε τέτοιες ώρες.

Τώρα που πέρασαν οι μεγάλοι κίνδυνοι, κάποιες κινήσεις της Ν.Δ. δείχνουν ότι πολλές φορές υποκύπτει στον πειρασμό της δημιουργίας κομματικού κράτους και της επιβολής μιας δεξιάς ατζέντας. Η υπονόμευση του τρικομματικού χαρακτήρα της κυβέρνησης, θα ήταν ό,τι πιο καταστροφικό αυτή τη στιγμή. Το ίδιο και η επιστροφή στο ξεπερασμένο παλαιοδεξιό πολιτιστικό κιτς. Αλλά και στην κεντροαριστερά δεν γίνεται αντιληπτό όσο πρέπει το επικίνδυνο των στιγμών. Παλαιοαριστερές αγκυλώσεις, κομματικοί πατριωτισμοί, προσωπικές φιλοδοξίες, ανορθολογικές ξεπερασμένες προσωπολατρείες, εμποδίζουν τις διεργασίες για σύγκλιση της κεντροαριστεράς. Όμως, η πραγματικότητα είναι σκληρή. Χωρίς δυνατή κεντροαριστερά στο χώρο μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει σταθεροποίηση.

Αλλά ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την χώρα είναι ο ναζισμός. Η Χρυσή Αυγή, κάθε μέρα και περισσότερο γίνεται μια επικίνδυνη εγκληματική συμμορία που απειλεί τη Δημοκρατία. Το χειρότερο όμως είναι ότι διαχέει στην κοινωνία και ιδιαίτερα στην νεολαία, μια κουλτούρα ρατσισμού, βίας, απανθρωπιάς και φασισμού. Πολλοί, εμπνεόμενοι από αυτήν, δρουν αυτόνομα. Έχει γεμίσει η Ελλάδα ανεξέλεγκτες ακροδεξιές ρατσιστικές συμμορίες. Η περίπτωση του 14χρονου Αφγανού, είναι ανατριχιαστική.

Πρέπει άμεσα να ψηφισθεί ο αντιρατσιστικός νόμος. Πρέπει να παταχθούν με αποφασιστικότητα ο ναζισμός, ο ρατσισμός, το επιθετικό μίσος με βάση τη φυλή, την εθνότητα, τη θρησκεία, τη σεξουαλική διαφορετικότητα