Τσάβες και Κεντροαριστερά

Του Παύλου Αθανασόπουλου, Μεταρρύθμιση, 7.3.13

«Στη δύσκολη πορεία της χώρας του προς τον εκδημοκρατισμό, την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο, η συμβολή του Ούγκο Τσάβες υπήρξε καταλυτική», τονίζει το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ. «Επί μακρόν στην ηγεσία μιας σημαντικής χώρας της Λατινικής Αμερικής, ο Τσάβες επιχείρησε με τον δικό του τρόπο και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, να αντιμετωπίσει τη φτώχεια και τις κοινωνικές ανισότητες στην χώρα του», αναφέρει το Γραφείο Τύπου της ΔΗΜΑΡ. Δεν είμαι υπέρ της σπίλωσης νεκρών, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Θα αρκούσαν τυπικές ανακοινώσεις με έκφραση συλλυπητηρίων. Ως εκεί! Η θετική αποτίμηση του Τσάβες από το ΠΑΣΟΚ -περισσότερο- και από την ΔΗΜΑΡ -λιγότερο- δεν είναι απλή φιλοφρόνηση απέναντι σε έναν νεκρό. Στη συγκεκριμένη χώρα, τη συγκεκριμένη εποχή. Με τη συγκεκριμένη κρίση, λειτουργεί σαν τοποθέτηση απέναντι στον αυταρχικό λαϊκισμό. Αυτό το κράμα εθνικισμού, θρησκευτικότητας και αριστερόστροφου λαϊκισμού, είναι η συνεκτική ύλη του ετερόκλητου αντιμνημονιακού αχταρμά των αγανακτισμένων και των ψεκασμένων.

Όταν ο αντιπρόεδρος της Βενεζουέλας δηλώνει με σοβαρότητα ότι ο καρκίνος του Τσάβες οφείλεται σε συνομωσία των ΗΠΑ, τύφλα να έχει ο Καμμένος! Και αν βέβαια, στην Βενεζουέλα αυτό το κράμα παρήγαγε κάποια αποτελέσματα λόγω πετρελαίου, υπονομεύοντας βέβαια μεσοπρόθεσμα την οικονομία της χώρας, στην Ελλάδα θα φέρει άμεσα την καταστροφή.

Είναι κρίμα που όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που υπάρχει κινητικότητα στην υπόθεση της σύγκλισης και της ανανέωσης της σύγχρονης κεντροαριστεράς. Που μετά το Συνέδριό του, το ΠΑΣΟΚ χάραξε μια πορεία μετεξέλιξής του σε σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και άνοιξε τον δρόμο για τον διάλογο και την ενότητα της κεντροαριστεράς. Όμως, δεν μπορεί να υπάρξει ευρωπαϊκή και σύγχρονη κεντροαριστερά, χωρίς σαφές και αδιάλλακτο μέτωπο απέναντι στον λαϊκισμό. Αυτή είναι η πρώτη προϋπόθεση για μια ρήξη με το αμαρτωλό παρελθόν που μας οδήγησε σε αυτή την κατάντια και για την συγκρότηση του χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με σύγχρονους και πειστικούς όρους. Οι υποκλίσεις απέναντι στο από χρόνια διαμορφωμένο κοινό αίσθημα, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ενισχύουν τον ΣΥΡΙΖΑ, τον αυθεντικό εκπρόσωπο τέτοιου είδους λαϊκισμού.

Ο Γκράμσι έλεγε ότι δεν πρέπει να υποκύπτουμε στον κοινό νου, αλλά

να αναδιαμορφώνουμε τον κοινό νου, οικοδομώντας μια νέα ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία. Και να μην ξεχνάμε ότι μέσα στα θολά εθνικολαϊκά νερά, τσιμπάει και η Χρυσή Αυγή. Το ανατριχιαστικό ντοκιμαντέρ του Channel4, μας έδειξε πόσο εύκολα ο λαϊκισμός μετατρέπεται σε αποτρόπαιο ναζισμό.