Το φάντασμα της κανονικότητας

Του Ηλία Κανέλλη, NEA, 20.12.12

Οποιος χθες το βράδυ γύρω στις 8.30 βρισκόταν στην περιοχή γύρω από το Μουσείο της Ακρόπολης θα έπεφτε σε ένα θέαμα ιδιαιτέρως συνηθισμένο για την Ελλάδα και απολύτως ασυνήθιστο για οποιαδήποτε κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Στο κέντρο του τουριστικού ενδιαφέροντος για τη χώρα μας, στο πιο προβεβλημένο σημείο του μεγάλου αρχαιολογικού περίπατου της πρωτεύουσας, στην αρχή του πεζοδρόμου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, δηλαδή, υπήρχαν παρκαρισμένα μερικές δεκάδες μεγάλα μαύρα γυαλιστερά πολυτελή αυτοκίνητα. Διπλωματικά και κυβερνητικά. Παρκαρισμένα παράνομα! Δίπλα και ανάμεσα στα αυτοκίνητα αυτά έχει νόημα να σημειωθεί ότι ήταν και πολλοί εκπρόσωποι της τάξης, άνθρωποι της Τροχαίας και της Δημοτικής Αστυνομίας. Εκοβαν κλήσεις; Οχι βεβαίως. Εκοβαν βόλτες και μάλλον τα φύλαγαν - φύλαγαν, δηλαδή, τα αυτοκίνητα που είχαν παρκάρει παράνομα. Τι ζητούσαν τόσα αυτοκίνητα πάνω στον πεζόδρομο που είναι φτιαγμένος με ακριβούς κυβόλιθους ακριβώς για να περπατούν οι πεζοί; Το γερμανικό Ιδρυμα Κόνραντ Αντενάουερ είχε εγκαίνια της αντιπροσωπείας του που θα λειτουργήσει στην Ελλάδα στο Μουσείο της Ακρόπολης - μάλιστα κεντρικός ομιλητής στην τελετή των εγκαινίων ήταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Ηταν μια εκδήλωση στόχος της οποίας, μεταξύ άλλων, ήταν να συμβολίσει την κοινή ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας με τη Γερμανία.

Στην πολιτική οι συμβολισμοί συχνά παίζουν μεγάλο ρόλο. Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, η εκδήλωση, και η παρουσία του Πρωθυπουργού επιδίωκαν να στείλουν το μήνυμα ότι η Ελλάδα θα αναταχθεί και, κυρίως, θα προχωρήσει, χάρη και στις δρομολογημένες μεταρρυθμίσεις, όχι ως ευρωπαϊκή εξαίρεση αλλά ως κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Γι' αυτό, άλλωστε, μεταξύ άλλων, αναφερόμενος στον Αντενάουερ, τον γερμανό καγκελάριο της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης της χώρας του, τόνισε ότι «έδινε προτεραιότητα στην εξωτερική αξιοπιστία της [Γερμανίας] και στην εσωτερική συνοχή».

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, που ο Πρωθυπουργός μέσα στο Μουσείο επικαλούνταν το ευρωπαϊκό παράδειγμα, έξω από το Μουσείο δέσποζε μια βαθιά βαλκανική εικόνα: τα αυτοκίνητα των αξιωματούχων παρανομούσαν επιδεικτικά, εκπέμποντας τον ακριβώς αντίθετο συμβολισμό: οι πολιτικοί ηγέτες στην Ελλάδα δεν έχουν την υποχρέωση να τηρούν τους κανόνες που έχουν θεσπιστεί για όλους, γι' αυτό και τους παραβιάζουν επιδεικτικά. Την ίδια στιγμή που μέσα ο Πρωθυπουργός αποκήρυσσε τον ελληναράδικο εξαιρετισμό, τα κρατικά αυτοκίνητα έξω, αραδιασμένα στον πεζόδρομο, τον διατυμπάνιζαν. Διατυμπάνιζαν, δηλαδή, ότι στο ελληνικό κράτος δεν έχουν ακόμα καταλάβει ότι η διεκδίκηση της κανονικότητας αφορά και τους πολίτες και τους πολιτικούς. Ολους. Μια κανονική χώρα χρειάζεται κανονικούς πολίτες, κανονικούς πολιτικούς - και νόμους που θα τους τηρούν όλοι σε κάθε περίπτωση. Στοιχειώδες; Για κανονικές κοινωνίες, ασφαλώς. Για τις άλλες...