Οι δύο μαύρες συμπληγάδες

Του Παύλου Αθανασόπουλου, Μεταρρύθμιση, 21.9.12

Δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Η χώρα βρίσκεται ανάμεσα στις δύο μαύρες συμπληγάδες, που λέει ο ποιητής. Από τη μια, πρέπει πάση θυσία να αποφύγει την καταστροφική χρεοκοπία και να παραμείνει στην Ευρώπη, ειδικά τώρα που διαμορφώνονται ελπιδοφόρες προοπτικές σε αυτήν. Κι από την άλλη, πρέπει να αντιμετωπίσει τον ορατό κίνδυνο της κοινωνικής διάλυσης, της βίας και του εκφασισμού. Δύσκολη η ισορροπία ανάμεσα στα δύο. Αλλά δεν υπάρχει και άλλος δρόμος. Μέσα σε μικρό διάστημα πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν μέσα σε δεκαετίες. Και να αντιμετωπισθούν οι παθογένειες μιας άρρωστης οικονομίας και κοινωνίας, που έχουν, με την πάροδο του χρόνου, γίνει ένα κουβάρι που δεν ξεμπλέκεται εύκολα. Σε αυτό το δύσκολο έργο, δεν βοηθά η τρόικα. Είναι κλεισμένη σε μια ανάλγητη, στενοκέφαλη λογική, που βλέπει μόνο αριθμούς και δεν παίρνει υπόψη της τις κοινωνικές και πολιτικές παραμέτρους και παρενέργειες. Δεν βοηθούν βέβαια και οι υπουργοί, που δεν φαίνεται να έχουν μελετημένες και επεξεργασμένες προτάσεις διαρθρωτικών μέτρων που θα αντικαθιστούσαν τις οριζόντιες περικοπές.

Η πρόταση της ΔΗΜΑΡ για πολιτική διαπραγμάτευση σε επίπεδο υψηλότερο από τους υπαλλήλους της τρόικας, δεν αξιοποιήθηκε. Όπως δεν αξιοποιήθηκε και η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για συγκρότηση εθνικής διαπραγματευτικής ομάδας. Από την άλλη, μεγάλα τμήματα της κοινωνίας έχουν φθάσει στα όριά τους. Ο κίνδυνος κοινωνικών εκρήξεων είναι ορατός. Η ανομία, η αποσάθρωση της στοιχειώδους κοινωνικής συνοχής, η βία, ο αριστερόμορφος λαϊκιστικός τυχοδιωκτισμός, ο ναζισμός, εξαπλώνονται.

Παρ’ όλα αυτά, μέσα σε αυτές τις λίγες μέρες, η κυβέρνηση και τα κόμματα που τηνστηρίζουν, πρέπει να φουλάρουν τις μηχανές τους. Πρέπει να βρεθούν ισοδύναμα που θα ελαφρύνουν την επιβάρυνση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Οι θυσίες πρέπει να είναι κλιμακωτές και αναλογικές και να μην οδηγούν σε εξαθλίωση ήδη εξαθλιωμένους ανθρώπους. Δεν πρέπει να υπάρξει αύξηση των ορίων ηλικίας για ανθρώπους που είναι κοντά στην σύνταξη. Γιατί υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι, άνθρωποι που έχουν χάσει την δουλειά τους και επαγγελματίες που έχουν κλείσει οι επιχειρήσεις τους, αρκετά μεγάλοι για νέο ξεκίνημα, που περιμένουν τη σύνταξη για να επιβιώσουν. Αλλά και όσοι έχουν δουλειά, παραμένοντας, θα φράξουν το δρόμο σε άνεργους νέους. Και οπωσδήποτε, το όποιο πακέτο μέτρων πρέπει να συνοδεύεται από ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό νόμο και να γίνει ενεργοποίηση με σύγχρονες μεθόδους ηλεκτρονικής διασταύρωσης του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Όπως επίσης πρέπει να επιταχυνθούν άμεσα, αναπτυξιακές διαδικασίες. Χωρίς την πάταξη της φοροδιαφυγής και χωρίς ανάπτυξη, τα όποια μέτρα θα είναι ένα πιθάρι χωρίς πάτο.

Αδιαπραγμάτευτη, βέβαια, είναι η παραμονή μας στην ευρωζώνη και η κυβερνητική σταθερότητα. Με όλες τις αδυναμίες της, αυτή η κυβέρνηση είναι η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα. Αν αποτύχει, ακολουθεί ο τυχοδιωκτισμός του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα μας οδηγήσει μόνο στην Αργεντινή, όπως ονειρεύεται ο πρόεδρός του, αλλά κατευθείαν στην Αφρική. Στην απόλυτη φτώχεια, στη διάλυση του κράτους και των κοινωνικών υποδομών, στην κυριαρχία των ολιγαρχιών και των ένοπλων συμμοριών. Και στο βάθος αυτού του δρόμου, φαίνεται το αποκρουστικό πρόσωπο του ναζισμού της Χρυσής Αυγής.