Οι «παπατζήδες», το «Άγιον πνεύμα» και η ΔΗΜΑΡ

Κώστας Ντιος 2006

 Του Κώστα Κούρκουλου, Μεταρρύθμιση, 14.6.12

Για να συνεννοηθούμε, δίνουμε πρώτα το στίγμα του πολιτικού «παπατζή», με το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα: Μετά τις εκλογές της 6^ης Μαϊου, ο ΣΥΡΙΖΑ αρνιόταν να συμμετάσχει σε κυβέρνηση, προτείνοντας να σχηματιστεί αυτή από τους «άλλους». Και ως «άλλους», υποδείκνυε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Ταυτόχρονα όμως συκοφαντούσε προκαταβολικά τον Φώτη Κουβέλη ως «αριστερό Καρατζαφέρη», αν η ΔΗΜΑΡ ακολουθούσε την υπόδειξή του! … Αυτή η στάση αποτελεί τον ορισμό του πολιτικού «παπατζιδισμού». Σε αντίθεση όμως προς τον πολιτικό «παπατζιδισμό», υπάρχουν και τα πολιτικά και θεσμικά αυτονόητα, που είναι τα εξής: Αυτονόητο πρώτο: Το κόμμα που αναδεικνύεται πρώτο στις εκλογές, έχει την κύρια εντολή από τους ψηφοφόρους, για σχηματισμό κυβέρνησης. Μόνο του, αν έχει απόλυτη πλειοψηφία, και σε συνεργασία με τους υπόλοιπους, σε περίπτωση σχετικής πλειοψηφίας. Αυτονόητο δεύτερο: Η εντολή της πλειονότητας των ψηφοφόρων της  ΔΗΜΑΡ – αυτή την αίσθηση   έχουμε όλοι – είναι να συμβάλει στο σχηματισμό κυβέρνησης μετά τις εκλογές. Μάλιστα, μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων την επιλέγει, ακριβώς επειδή έχει αυτήν την πεποίθηση.

Άρα, από συνέπεια στην εντολή που θα λάβει, δεν δικαιούται η ΔΗΜΑΡ να αδιαφορήσει μπροστά στο μεγάλο ζήτημα, που είναι η ύπαρξη κυβέρνησης την επομένη των εκλογών.

Είναι αναγκαίο λοιπόν, έστω και μία ημέρα πριν από τις εκλογές, να το δηλώσει και η ΔΗΜΑΡ χωρίς περιστροφές. Ότι, δηλαδή, θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σ’ εκείνο το κόμμα, το οποίο το ίδιο το εκλογικό σώμα θα της υποδείξει.

Μία τέτοια δήλωση, μόνον αίσθημα ασφάλειας θα εμπεδώσει στην κοινωνία και ταυτόχρονα θα αφαιρέσει το πρόσχημα κάθε πολιτικού «παπατζή» να επαναλάβει τις προηγούμενες αθλιότητες. Μάλιστα, μετά από μία τέτοια προκαταβολική δήλωση, τυχόν υποτροπή του «παπατζιδισμού», θα γελοιοποιήσει τους φορείς του. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει και συμμετοχή σε αντίστοιχες κυβερνήσεις. Μάλλον το αντίθετο. Για τους εξής λόγους:

α) Η ΝΔ καθηλώνεται στην προνεωτερική της μήτρα. Το αποδεικνύει ο αρχηγός της, όταν φτάνει στο σημείο να κάνει πολιτικές δηλώσεις για το «Άγιο Πνεύμα», ωσάν να επρόκειτο για εκστρατευτικό σώμα! Ξανάρχεται έτσι στο προσκήνιο το μεγάλο έλλειμμα της χώρας μας, που είναι η απουσία μιας δυτικότροπης, ή έστω σοβαρής συντηρητικής παράταξης. (Θυμίζω το αμίμητο που έγραψε ο Δ. Ψυχογιός, για να περιγράψει τη νοοτροπία πάλι του αρχηγού της: «Ο Χριστός θα μας βοηθήσει να τους γ…. με την Παναγία.»)  Άρα, είναι πολιτισμικά απολύτως αδύνατη η συνύπαρξη σε κυβέρνηση μαζί τους.

β) Ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ: Σήμερα το πρωί τρόμαξα. Είδα έξω από το Πολυτεχνείο αφίσες με το σύνθημα: «ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ – ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΣΥΡΙΖΑ». Που σημαίνει, «ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί τα πάντα, γι’ αυτό τον ψηφίζουμε». (Σημειώνω ότι σε ατομικό επίπεδο, θεμελιώδες στοιχείο της ωριμότητας και της ψυχικής υγείας, είναι η επίγνωση των ορίων μας. Ότι δηλαδή δεν μπορούμε τα πάντα.) Προδίδουν έτσι ότι διακατέχονται από βρεφικού χαρακτήρα «φαντασίωση παντοδυναμίας». Όπου όλα συμβαίνουν μαγικά, αρκεί να τα επιθυμήσουμε.  Άρα, στο μαγικό κόσμο που ζουν, το τελευταίο βήμα στο γκρεμό θα το κάνουν. Διότι οι ιδέες μεγαλείου, δεν θα τους επιτρέψουν να αντιληφθούν ότι δεν έχουμε φτερά. Αλλά και αν ακόμη εμποδιστούν να κάνουν το τελευταίο βήμα στο γκρεμό, όταν θα αποδειχθεί για άλλη μια φορά ότι λεφτά δεν υπάρχουν, η χώρα πάλι θα σβήσει. Αυτή τη φορά, από την τυραννία των παρασιτικών συντεχνιών που συγκροτούν σήμερα την οργανωμένη κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Μας έχουν προειδοποιήσει άλλωστε σε όλες τις εποχές, ότι «η χώρα θα σβήσει», αν δεν τους τα «δίνουμε». Αρκεί να θυμηθούμε τον Φωτόπουλο της ΓΕΝΟΠ. Μαζί όμως με τη χώρα, θα σβήσει και η αριστερά στο διηνεκές, διότι θα ταυτιστεί με την καταστροφή της. Όμως, όσο υπάρχει στον κόσμο πρόβλημα δικαιοσύνης, η αριστερά είναι αναγκαία. Για να σωθεί λοιπόν, τουλάχιστον η αριστερά, ψήφο εμπιστοσύνης από τη ΔΗΜΑΡ και στον ΣΥΡΙΖΑ αν είναι πρώτο κόμμα -αφού αυτό θα θέλει ο λαός- χωρίς όμως συμμετοχή σε κυβέρνησή του.