Μάθε παιδί μου γράμματα ή ποιος σκότωσε τον δασκαλάκο…

ΕΝΘΕΜΑΤΑ, 12.1.12

 Η φίλη μας, τουρκολόγος, Μαρίνα Δημητριάδου, ζει τους τελευταίους μήνες στο Μεξικό. Από εκεί έστειλε,  στα Ενθέματα και το RedNotebook,  το κείμενο που ακολουθεί, για την εντυπωσιακή πορεία διαμαρτυρίας, στην πόλη του Μεξικού, στις 6 του Γενάρη, για τη δολοφονία δύο φοιτητών πριν ένα περίπου μήνα. Το δημοσιεύουμε, και την ευχαριστούμε θερμά,  στέλνοντας τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς στους φοιτητές  του Μεξικού που αντιστέκονται στη βαρβαρότητα, που παλεύουν για το δίκιο, την αξιοπρέπεια και την αληθινή δημοκρατία.

ΕΝΘΕΜΑΤΑ

της Μαρίνας Δημητριάδου

Η κεφαλή της εντυπωσιακής πορείας μπροστά στην Ομοσπονδιακή Βουλή του Μεξικού

Πόλη του Μεξικού

Την Παρασκευή 6 Γενάρη το απόγευμα μια εντυπωσιακή πορεία έφτανε στην ομοσπονδιακή μεξικανική βουλή. Μεγάλες ομάδες από τις αγροτικές σχολές δασκάλων διαδήλωναν παρατεταγμένες σε κάθετες γραμμές. Κάποιες (όπως από την Τσιάπας) είχαν ταξιδέψει με ιδιωτικά πούλμαν πάνω από 10 ώρες. Άλλες, από κοντινές πολιτείες, είχαν καταλάβει δημόσια λεωφορεία για να έρθουν στην πρωτεύουσα. Η πορεία γινόταν για σοβαρό λόγο. Στις 12 Δεκεμβρίου 2011, κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας της αγροτικής σχολής δασκάλων της Αγιοτσινάπα στην πολιτεία του Γκερρέρο, που διεκδικούσε περισσότερους πόρους και βελτίωση των εγκαταστάσεων, σκοτώθηκαν δύο φοιτητές. Ήταν άραγε τυχαίο;

Τα γεγονότα

Εκείνη την ημέρα οι φοιτητές είχαν αποφασίσει μετά από άκαρπες προσπάθειες διαλόγου να αποκλείσουν τον αυτοκινητόδρομο Ακαπούλκο-Πόλη του Μεξικού, τον πιο ακριβό δρόμο της χώρας. Τρία διαφορετικά σώματα ασφαλείας κλήθηκαν να τους αντιμετωπίσουν με δακρυγόνα και ξυλοδαρμό, όπως καταγράφουν βίντεο από κάμερες κυκλοφορίας που δόθηκαν στη δημοσιότητα και βρίσκονται στο διαδίκτυο (λέξη κλειδί: Ayotzinapa). Άλλα βίντεο δείχνουν άντρες με πολιτικά να ανοίγουν το πορτμπαγκάζ ενός απλού ΙΧ και να βγάζουν όπλα, όπως επίσης και άντρες με πολιτικά να πυροβολούν κατ’ επανάληψη τους διαδηλωτές. Ως εκ τούτου δεν μπορεί να αποδειχτεί η ευθύνη κάποιου σώματος ασφαλείας για τις δολοφονίες.

Οι αγροτικές σχολές δασκάλων (Normales Rurales)

Ιδρύθηκαν στη δεκαετία του 1930 στις πολιτείες του ΝΔ Μεξικού που παρουσίαζαν τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή πυκνότητα και το μεγαλύτερο ποσοστό αναλφαβητισμού. Στόχος τους ήταν να γαλουχήσουν ηγέτες κοινοτήτων και δασκάλους που θα διέδιδαν τα ιδεώδη της Μεξικανικής Επανάστασης (1910-1921) κατά της μεγάλης γαιοκτησίας και της Εκκλησίας, υπέρ της οργάνωσης αγροτών και εργατών, και της αυτοδιοίκησης των κοινοτήτων. Σε αυτό το πλαίσιο οι φοιτητές τους έχουν συμμετάσχει σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες του 20ού αιώνα. Και πλέον είναι ενοχλητικοί. Οι σχολές συστηματικά υποχρηματοδοτούνται και κλείνουν. Τα ιδεώδη της επανάστασης δεν εξυπηρετούν πλέον της νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις του Μεξικού που ψάχνουν υπάκουους και συναινετικούς αγρότες και εργάτες.

Φοιτητές και φοιτήτριες αγροτικών σχολών δασκάλων από διάφορες περιοχές του Μεξικού παρατεταγμένοι σε γραμμές διαδηλώνουν στην πρωτεύουσα ζητώντας πολιτική δίκη του κυβερνήτη και του γραμματέα της πολιτείας τους οποίους κατονομάζουν ως ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας δύο συμφοιτητών τους

Η πολιτεία του Γκερρέρο (Guerrero)

Η περιοχή έχει να επιδείξει μια μακρά ιστορία κοινωνικών αγώνων ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα κατά τον πόλεμο για την ανεξαρτησία του Μεξικού. Όταν σε άλλα μέρη οι διεκδικητές της ανεξαρτησίας είχαν σιγάσει, εκεί αντάρτικα κράτησαν τη φλόγα της εξέγερσης, εγκαινιάζοντας μια παράδοση που κρατά μέχρι σήμερα. Τη δεκαετία του 1970, αρχηγός μιας αντάρτικης ομάδας έγινε ένας απόφοιτος αγροτικής σχολής δασκάλων, επικεφαλής της φοιτητικής ένωσης των αγροτικών σχολών και μετέπειτα δάσκαλος. Το 1995 κάποιες κοινότητες της πολιτείας αποφάσισαν να δημιουργήσουν δική τους πολιτοφυλακή. Έδιωξαν τα σώματα ασφαλείας και χρησιμοποιούν ένα ενδιαφέρον σύστημα αστυνόμευσης και αναμόρφωσης των παραβατών. Το 2006 ο υποδιοικητής Μάρκος του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού Στρατού, στη διάρκεια της Άλλης Καμπάνιας, έκανε μια στάση στην αγροτική σχολή δασκάλων της Αγιοτσινάπα, όπου οι φοιτητές εγγυούνταν την ασφάλεια της αποστολής. Το Μάη 2011, μετά από σχεδόν 10 χρόνια ακούραστου αγώνα, κοινότητες του Γκερρέρο κατάφεραν να ακυρώσουν την κατασκευή ενός τεράστιου φράγματος για την υδροδότηση του Ακαπούλκο.

Δυο τυχαίες δολοφονίες; Δυστυχώς δεν νομίζω

Οι φοιτητές έχουν καταφέρει να συμμαχήσουν με πολλές οργανώσεις του Μεξικού που βρίσκονται στο πλευρό τους (ηθικά και οικονομικά). Έχουν ένα καταπληκτικό δίκτυο μεταξύ τους που κατέστη σαφές στην πρόσφατη μεγαλοπρεπή πορεία στην πρωτεύουσα. Έχουν μεγάλη επιρροή και κύρος στις περιοχές τους. Και επιπλέον το χτύπημα ήρθε σε μια περιοχή με παράδοση οργάνωσης και αντίστασης.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που εικάζουν πως η μετακαπιταλιστική εποχή, αν στο μεταξύ δεν υπάρξουν δραστικές αλλαγές από τα κάτω, θα γεννήσει διάφορες μορφές απολυταρχισμού σε όλο τον πλανήτη, ψήγματα των οποίων ήδη βιώνουμε (στην Λατινική Αμερική πιο νωρίς από ό,τι στην Ευρώπη, με τις ευλογίες και τη στήριξη του Δυτικού Κόσμου). Όσο οργανώνεται η αντίσταση, όσο αυξάνεται η οργή, όσο γίνεται σαφέστερο και στον πιο αδαή ότι το παρόν δεν είναι βιώσιμο (πόσο μάλλον το μέλλον), τόσο περισσότερο η αντιπροσωπευτική δημοκρατία «δικαιούται» να γίνεται απολυταρχική, τόσο πιο ξεδιάντροπη γίνεται την καταστολή, τόσο περισσότερο ενοχοποιεί και στιγματίζει ομάδες, και ολοένα και περισσότερο λέξεις όπως δημοκρατία, δικαιώματα, παροχές κλπ. μετατρέπονται σε ρητορική παράδοση χωρίς κανένα αντίκρισμα. Για τους φοιτητές της Αγιοτσινάπα η απάντηση πλησιάζει: ήδη επίσημα στόματα, που είχε γεννήσει ένα αλλοτινό φοιτητικό κίνημα (όπως πάντα), φωνάζουν πως η σχολή έχει ξεφύγει από τους αρχικούς της στόχους και πλέον παράγει χούλιγκανς. Είναι καιρός της να κλείσει.

Share this:

•