Το ενδεχόμενο μαζικής διαγραφής χρεών από την Ελλάδα θεωρεί πιθανό ο αρθρογράφος της Wall Street Journal, Άλεν Μάτιτς, σε άρθρο με τίτλο «Κι αν οι Έλληνες αποφασίσουν ότι δεν θέλουν να σωθούν;» όπου περιγράφει τί θα γινόταν αν οι Ελληνες αποφασίσουν ότι η έξοδος από το ευρώ είναι όχι μόνο δυνατή αλλά και επιθυμητή. Τότε ο πυρήνας της Ευρώπης οδηγούμενος από τη Γερμανία είναι σχεδόν βέβαιο, σύμφωνα με το άρθρο, ότι θα έκανε μεγάλες υποχωρήσεις συμπεριλαμβανόμενης και μαζικής διαγραφής ελληνικών χρεών. Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι αν θα μπορέσει η Ευρωζώνη να κάνει κάτι τέτοιο χωρίς να βρεθεί στη θέση της Ιρλανδίας, να λυγίσει δηλαδή υπό το συνθλιπτικό βάρος των χρεών τρίτων.Ο πυρήνας των χωρών της Ευρώζώνης θα πρέπει να «ζυγίσει» το κόστος του να αφήσει την Ελλάδα να πτωχεύσει σε σχέση με το κόστος διάσωσης του τραπεζικού τους τομέα. Η Ευρώπη δεν θέλει να είναι, όμως, υποχωρητική με την Ελλάδα όχι μόνο λόγω του μεγάλου κόστους αλλά και λόγω του ηθικού κινδύνου που δημιουργείται.
Θα πρέπει υπολογίσει ότι όχι μόνο η Ελλάδα αλλά και η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ισπανία θα ζητήσουν ανάλογες ελαφρύνσεις αν αυτό συμβεί με την Ελλάδα, και κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για την Ευρωζώνη. Όμως, όπως έχουν αποδείξει άλλες οικονομικές κρίσεις όταν κορυφώνεται το πρόβλημα η τυπικότητα και οι κανονές παρακάμπτονται.
Γι' αυτό, όσο περισσότεροι Ελληνες πείθονται ότι μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, τόσο καλύτερη διαπραγμάτευση θα πετύχουν με την Ευρώπη που θα πρέπει να τους αποτρέψει από το να το κάνουν.
Κι αυτό γιατί μπορεί οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί και οι Φιλανδοί πολιτικοί να ανησυχούν για το πώς θα παρουσιάσουν στους ψηφοφόρους τους την ανάγκη να παρέχουν ατελείωτα ποσά στην Ελλάδα, αλλά κάθε άλλη επιλογή θα είναι ακόμη χειρότερη.
Αντίθετα, για τους Ελληνες η έξοδος από το ευρώ μοιάζει περισσότερο επιθυμητή όσο η ύφεση γίνεται μεγαλύτερη για την παραμονή τους σε αυτό. «Το προ δεκαετίας παράδειγμα της Αργεντινής συγκεντρώνει όλο και περισσότερο ενδιαφέρον» υπενθυμίζοντας ότι, πριν κηρύξει στάση πληρωμών η Αργεντινή, η οικονομία της είχε συρρικνωθεί κατά 8,4% τα προηγούμενα τρία χρόνια.
Όμως σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία ο ρυθμός ανάπτυξης αναμένεται να ξεπεράσει το 7% του ΑΕΠ αυτή τη χρονιά. «Τρία χρόνια μετά την πτώχευση η Αργεντινή είχε ήδη επιστρέψει στους προ της κρίσης ρυθμούς ανάπτυξης. Η ελληνική οικονομία αντίθετα θα βρεθεί στα προ του 2008 επίπεδα ανάπτυξης στο τέλος του 2016».
Οι Γερμανοί(κυρίως)αλλά και οι άλλοι κεντρικοευρωπαίοι πρέπει να αντιληφθούν ότι άλλη διέξοδος από την Ευρωπαϊκή Συνανάπτυξη και την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, με ότι αυτό συνεπάγεται, δεν υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αναδίπλωση στα έθνη- κράτη και τα εθνικά νομίσματα είναι πρωτίστως καταστροφική για τους ίδιους.
Εντάξει, οι περιορισμένες(λίγες) κοινές Ευρωπαϊκές πολιτικές εφαρμόστηκαν με έναν στρεβλό τρόπο (ιδιαίτερα απ' την χώρα μας). Διαπιστωτικά έχουν τα πάντα ειπωθεί και αποκωδικοποιηθεί πλήρως.Είναι άλλο θέμα ο καταλογισμός των ευθυνών(και των πολιτικών ευθυνών).
Αλλά αυτό δεν αλλάζει. Έγινε. Υπάρχουν και δικές τους ευθύνες όταν αρκέστηκαν απλώς και μονομερώς στο άνοιγμα των αγορών τους και στην προώθηση των προϊόντων τους.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα και άμεσα, είναι μια Νέα Ευρωπαϊκή Αναπτυξιακή Πολιτική(ΝΕΑΠ),με νέους όρους και στόχους.
Όσο γρηγορότερα γίνει αντιληπτό και κατορθωτό αυτό,τόσο γρηγορότερα θα εμφανισθεί φως στο βάθος για την Ε.Ε.
Τι να κάνουμε αυτές είναι οι πλεονασματικές χώρες. Τι θα τα κάνουν τα πλεονάσματά τους? Θα τα κρατούν στα μπαούλα τους? Δεν τους βοηθάει αυτό.
Η λογική του win-win,νίκη-νίκη, πρέπει να επικρατήσει με νέους όρους βεβαίως και αμοιβαίες διασφαλίσεις.
Απλοελληνικά λέγονται επωφελής συνεργασίες,στη λογική της Ευρωπαϊκής Συνανάπτυξης, όμως.
Το κακομαθημένο Ελληνόπουλο, εκτός τόπου και χρόνου, πρέπει να απαλλαγεί από τις πολυποίκιλες φαντασιώσεις του, μυθοπλασίες και...'ονειρώξεις' του.
Αυτό βέβαια δεν το έχει αντιληφθεί ούτε το πολιτικό προσωπικό των δύο μεγάλων κομμάτων (φθαρμένο και ηθικά έκπτωτο), αλλά κύρια πρέπει να το αντιληφούν οι δημιουργικές δυνάμεις αυτού του τόπου.