Βίοι αντίθετοι σε διπλανά αμφιθέατρα

Του Αποστολου Λακασα,Καθημερινή, 10/6/2011

Οταν ο θυρωρός του κτιρίου των Προπυλαίων -γύρω στις 10.30 το βράδυ της Τρίτης- κάλεσε ευγενικά τον κόσμο της ημερίδας να αποχωρήσει από το προαύλιο, η κουβέντα για την οικονομική κατάσταση της χώρας συνεχιζόταν με ένταση τέσσερις ώρες μετά την έναρξή της, στις 6.30 μ. μ. Θα μπορούσε να αποτελέσει ευτυχή συγκυρία για διάλογο το γεγονός ότι σε διπλανή αίθουσα των Προπυλαίων, με μισή ώρα διαφορά, η Σύνοδος Πρυτάνεων οργάνωσε εκδήλωση για τα ΑΕΙ. Και όμως οι δύο εκδηλώσεις δεν «συναντήθηκαν» ποτέ.

Η εκδήλωση της Συνόδου πήγε... άπατη

. Αποτέλεσμα, οι συμμετέχοντες να αποχωρήσουν νωρίς νωρίς, αφού το κοινό είχε φυλλορροήσει πολύ νωρίτερα. Κάποιοι θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν τη χαμηλή συμμετοχή ως τιμωρία για τον ξύλινο λόγο που παρουσιάζουν οι ηγεσίες των ιδρυμάτων. Ενας λόγος χωρίς αυτοκριτική, χωρίς διάθεση συνεργασίας για την εξεύρεση λύσεων, ο οποίος ακυρώνει και τα αιτιολογημένα επιχειρήματα των ΑΕΙ κατά της στάσης του υπουργείου Παιδείας. Κάποιοι, όχι όμως οι πρυτάνεις!

Τεχνικές Μπιρσίμ...

Η πρόσκληση που είχα λάβει για την ημερίδα της Συνόδου, η οποία καλούσε σε «Κοινή δράση για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου» (αυτός ήταν ο τίτλος της) μιλούσε για έναρξη στις 7 μ. μ. στο Αμφιθέατρο Δρακόπουλου των Προπυλαίων. Οταν πλέον έφθασα, γύρω στις 7.30, λόγω των κυκλοφοριακών προβλημάτων γύρω από την πλατεία Συντάγματος, στο Αμφιθέατρο Δρακόπουλου γινόταν το αδιαχώρητο. Εκτός των 100 καθημένων, άλλα περίπου 50 άτομα στέκονταν όρθια στους διαδρόμους και στις δύο εισόδους της αίθουσας, παρακολουθώντας τους ομιλητές: Γιάννης Βαρουφάκης, Αρίστος Δοξιάδης, Χρυσάφης Ιορδάνογλου, Γιώργος Σταθάκης υπό τον συντονισμό του Βασίλη Πεσμαζόγλου. Κατάλαβα ότι είχα κάνει λάθος. Η εκδήλωσή της Συνόδου των Πρυτάνεων είχε άλλους ομιλητές (Κωνσταντίνο Τσουκαλά, Στέφανο Πεσμαζόγλου και πρυτάνεις) και είχε αρχίσει στο ακριβώς διπλανό Νέο Αμφιθέατρο, όπου και κατευθύνθηκα... Ούτε 50 άτομα, αραιά κατανεμημένα σε σκηνικό που παρέπεμπε στις αξεπέραστες τεχνικές του Τάσου Μπιρσίμ, για να εμφανισθεί ογκώδης μια ξέπνοη συγκέντρωση.

«Στην αντίστοιχη εκδήλωσή μας είχαμε περισσότερο κόσμο» πέταξε το καρφί του, μιλώντας στους συναδέλφους του, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Γιώργος Παναγιωτάκης. Δεν ήταν οργανωτικό το πρόβλημα. Παρά τον μεστό λόγο των δύο προσκεκλημένων ομιλητών, η αίθουσα φαινόταν ότι «είχε κουραστεί» γρήγορα.

Ο πρύτανης του ΑΠΘ κ. Γιάννης Μυλόπουλος εκτίμησε ότι «το υπουργείο Παιδείας χρησιμοποιεί την οικονομική κρίση για να καθυποτάξει τα ΑΕΙ». «Το προσδοκώμενο αποτέλεσμα της κυβέρνησης είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο να πάψει να είναι δημόσιο» εκτίμησε ο κ. Τσουκαλάς, ενώ ο κ. Πεσμαζόγλου έκανε λόγο για «εντονότατο επαρχιωτισμό στο όνομα ενός ευρωπαϊκού ανοίγματος». «Η στρατηγική της νίκης του δημόσιου πανεπιστημίου συναρτάται με τη σχέση του πανεπιστημίου με την κοινωνία. Από εδώ λείπει η νεολαία, από εδώ λείπει η κοινωνία», παραδέχτηκε η αντιπρύτανης του ΕΜΠ κ. Τόνια Μοροπούλου, αφού προηγουμένως, κατά την άνοδό της στο πόντιουμ, είχε εισπράξει ένα «Μπράβο Τόνια» από τον θεατρικό και αεικίνητο πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θεοδόσιο Πελεγρίνη.

Eτερόκλητο κοινό

Αντίθετα με την εικόνα του Νέου Αμφιθεάτρου, η εκδήλωση με θέμα «Τι κάνουμε - Ελλάδα 2011: Διλήμματα και Προοπτικές» στο διπλανό Αμφιθέατρο Δρακόπουλου συνέχιζε να συγκεντρώνει κόσμο. Ετερόκλητο κόσμο: άλλους που ήθελαν να τιμήσουν τη μνήμη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη -άλλωστε ήταν η πρώτη δημόσια εκδήλωση που οργάνωσε το Κέντρο Πολιτικού Προβληματισμού Μ. Παπαγιαννάκης-, άλλους που ήλθαν για να ακούσουν τις απόψεις των ομιλητών, άλλους που ήθελαν να αντικρούσουν τις απόψεις των ομιλητών. Συνισταμένες της συζήτησης ήταν η ρευστότητα και το πρωτόγνωρο της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα και η Ευρωζώνη, η ανάγκη εσωτερικών μεταρρυθμίσεων, το μεγάλο κόστος εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Στο επίκεντρο βρέθηκε και το κείμενο που υπεγράφη από 32 προσωπικότητες των γραμμάτων, των τεχνών και της επιστήμης, καθώς πολλοί εξ αυτών ήταν στην αίθουσα. «Εχω ένα μπλογκ όπου καταγράφω τις απόψεις μου», μου λέει ο Αρίστος Δοξιάδης, μετά την ολοκλήρωση της εκδήλωσης. «Να σας διακόψω; Μπορώ να ρωτήσω κάτι;» ρωτάει τον οικονομολόγο μια κυρία, τη στιγμή ακριβώς που ο θυρωρός του κτιρίου των Προπυλαίων άρχισε να καλεί τον κόσμο της ημερίδας να αποχωρήσει...