Η ψυχολογική φάση της άρνησης

Του Γρηγόρη Νικολόπουλου, http://www.reporter.gr/

Έχουμε ώς χώρα, αλλά και ώς άτομα, επενδύσει πολλές προσδοκίες στις ευνοικές αοφάσεις των πιστωτών μας για τη σωτηρία της οικονομίας μας. Αντίθετα, εμείς οι ίδιοι, δεν προσπαθούμε αρκετά. Αν ρωτούσαμε έναν ψυχίατρο για την κατάσταση μας θα μας έλεγε οτι βρισκόμαστε στη φάση της άρνησης. Denial λέγεται αυτή η φάση στην διεθνή ψυχιατρική ορολογία. Είναι η φάση κατά την οποία ο ασθενής δεν αποδέχεται την κατάσταση του. Έτσι και εμείς, δεν αποδεχόμαστε την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας. Δεν αποδεχόμαστε οτι ζούμε με δανεικά και όχι με χρήματα που παράγουμε. Δεν αποδεχόμαστε οτι δεν αρκούν οι ώρες και το αποτέλεσμα της εργασίας μας για να ορθοποδήσουμε. Δεν αποδεχόμαστε οτι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με το 60% όσων ξοδεύουμε σήμερα. Δεν αποδεχόμαστε οτι το πάρτι τελείωσε και οτι οι ξένοι θα σταματήσουν να μας προσφέρουν ελεημοσύνη για να διασκεδάζουμε.

Οι λόγοι για τους οποίους δεν το αποδεχόμαστε είναι πολλοί. Ένας είναι οτι έτσι μάθαμε, έτσι συνηθίσαμε, έτσι πορευόμαστε τριάντα τουλάχιστον χρόνια τώρα και είναι δύσκολο να αλλάξουμε.

Ένας άλλος είναι οτι οι πολιτικές μας ηγεσίες «κερδοσκοπούν» με το ψέμα. Μας παραμυθιάζουν όλοι και μας χαιδεύουν τα αυτιά για να κερδίζουν ψήφους. Για να μη μας στεναχωρήσουν. Λένε διαρκώς οτι βλέπουν φώς στην άκρη του τούνελ, ενώ δεν είμαστε σε τούνελ αλλά σε αδιέξοδη σπηλιά. Κάποιοι καλούν το λαό να ξεηκωθεί και να τα κάψει όλα. Για να κερδίσει τι; Τη φτώχεια και τη μιζέρια.

Άλλοι, παληκαράδες μιλάνε για επαναδιαπραγματεύσεις με τους πιστωτές. Δεν υπάρχει τέτοια δυνατότης. Η μόνη δυνατότης διαπραγμάτευσης που υπάρχει είναι να τους πούμε εμείς οτι θα πτωχεύσουμε και δεν θα πληρώσουμε τα χρέη μας. Και εκείνοι θα μας αφήσουν στην τύχη μας, να παλεύουμε με τα ελλείμματα μας μέχρι να φάμε ο ένας τον άλλο. Θα μας κρατήσουν μέσα στην ΟΝΕ και στο ευρώ και εμείς θα προσπαθούμε να μοιράσουμε τα ευρώ που ...λείπουν. Φυσικά δεν θα μας δανείζει κανείς και οι μισθοί και οι αξίες θα καταρρεύσουν, το κράτος θα πληρώνει τις συντάξεις με ομόλογα και οι περιουσίες μας θα απαξιωθούν. Η Αργεντινοποίηση λοιπόν θα είναι το αποτέλεσμα των λεονταρισμών.

Άλλοι πάλι υποστηρίζουν οτι πρέπει να γυρίσουμε στη δραχμή. Αυτή θα είναι η ολική καταστροφή, μια καταστροφή που εξυπηρετεί μόνο κάποιους εξαγωγείς και εφοπλιστές. Οι υπόλοιποι θα περάσουμε αυτόματα στον τρίτο κόσμο. Η δραχμή την πρώτη μέρα που θα αντικαταστήσει το ευρώ θα υποτιμηθεί. Τα χιλιάρικα θα γίνουν όπως τα κατοχικά χαρτονομίσματα. Οι πωλητές δεν θα δέχονται το νόμισμα στις συναλλαγές και θα ζητάνε ευρώ. Θα μπούνε συναλλαγματικοί περιορισμοί για να μη φύγουν τα λεφτά απο τη χώρα. Δεν θα μπορούμε να σηκώσουμε πάνω απο ορσμένα λεφτά την ημέρα απο τις τράπεζες. Και μια και το έφερε η κουβέντα... ποιές τράπεζες; Όλες θα γίνουν κρατικές χωρίς πρόσβαση χρηματοδότησης στις διεθνείς αγορές και χωρίς να μπορούν να χρηματοδοτήσουν κανέναν εδώ. Το τραπεζικό σύστημα δεν θα λειτουργεί και εμείς θα θαυμάζουμε τα οικονομικά επιτεύγματα της ...Παλαιστίνης. Αυτή θα είναι η κατάσταση μας αν γυρίσουμε στη δραχμή.

Οι πολιτικές ηγεσίες λοιπόν ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τα παραμύθια που μας πουλάνε και εμείς ευθυνόμαστε που τους ακούμε ενώ έχουμε τρανές αποδείξεις οτι οι άνθρωποι μόνο για την πάρτη τους ενδιαφέρονται και ποσώς τους ενδιαφέρει αν πτωχεύσει η χώρα και πεθάνουμε όλοι της πείνας.

Και τώρα ζούμε περιμένοντας τις αποφάσεις των ευρωπαίων, ελπίζουμε στην παρέμβαση των αμερικανών υπέρ μας και αδρανούμε αρνούμενοι να προσπαθήσουμε. Τι περιμένουμε; Θα μας επιμηκύνουν το χρέος; Ναι. Θα μας μειώσουν το επιτόκιο; Ναι. Και λοιπόν; Αυτά θα φέρουν μια μείωση του βάρους της οικονομίας στο μέλλον, ΑΝ και μόνο ΑΝ στο μεταξύ εμείς μειώσουμε τις δαπάνες μας. Αυτό ακριβώς είναι που δεν θέλουμε να κάνουμε. Θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε όπως μάθαμε, αρνούμενοι την πραγματικότητα. Αυτό δεν γίνεται όμως. Η πραγματικότητα είναι εδώ και θα παραμείνει, εκτός αν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να μας δώσουν άλλα 100 δις – που και αυτό αναβολή της πτώχευσης θα είναι αν εμείς δεν συμμαζευτούμε. Και δεν φαίνεται και πολύ πιθανό ούτε να μας δώσουν επιπλέον 100 δις, ούτε να συμμαζευτούμε.