Αθήνα - Κάιρο, μ' ένα παπούτσι πάνινο...

ΤΟ ΒΗΜΑ ΣΗΦΗΣ ΠΟΛΥΜΙΛΗΣ | Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Μάλλον δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει γύρω μας και ποιες αλλαγές κυοφορούνται... Ενας ολόκληρος κόσμος καταρρέει και εμείς απλώς παρακολουθούμε τις εξελίξεις λες και πρόκειται για ένα επεισόδιο κάποιου συνηθισμένου τηλεοπτικού σίριαλ. Μόνο που οι ανατροπές που συντελούνται σε όλη σχεδόν τη νότια λεκάνη της Μεσογείου δεν συνεπάγονται απλώς το γκρέμισμα κάποιων αντιδραστικών και ημι-ολοκληρωτικών καθεστώτων, αλλά οδηγούν στη ριζική αναδιαμόρφωση των γεωπολιτικών ισορροπιών στην ευρύτερη περιοχή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για εμάς...

Συμμαχίες και συμφέροντα που είχαν διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες, είναι υπό κατάρρευση ή στην καλύτερη περίπτωση παραμένουν μετέωρες, με το μέλλον τους άδηλο. Και είναι προφανές ότι δεν έχουμε δει ακόμη το έργο στην πλήρη εξέλιξή του. Αν το ντόμινο της εξέγερσης, που ξεκίνησε από την Αλγερία, πέρασε στην Τυνησία, απλώθηκε στην Αίγυπτο, έφθασε στην Υεμένη και στην Ιορδανία, συνεχιστεί, μπορεί να έχουμε, τηρουμένων των αναλογιών, ένα νέο 1989 στην περιοχή μας... Σε μια περιοχή με έντονο το ισλαμικό στοιχείο και με δεδομένη τη στρατηγική σημασία της, λόγω και των ενεργειακών αποθεμάτων, μπορεί να καταλάβει κανείς τι θα σημάνει αυτή η γρήγορη ανατροπή μιας σειράς καταπιεστικών καθεστώτων.

Γιατί, όπως έχουμε δει και στο παρελθόν, δεν είναι δύσκολο αυτή η δημοκρατική έκρηξη, λόγω της πλήρους απουσίας πολιτικών δομών, να οδηγήσει πολύ γρήγορα σε θεοκρατικές φονταμενταλιστικές λύσεις... Το κρίσιμο ερώτημα για μας είναι αν απέναντι σ' αυτή τη γενικευμένη αλλαγή ισορροπιών υπάρχει μια στοιχειώδης ελληνική στρατηγική. Αν μπορούμε, με λίγα λόγια, ν' αποφύγουμε σε πρώτη φάση τις όποιες δυσάρεστες παρενέργειες, όπως είναι ένα πιθανό νέο κύμα μεταναστών, και αν έχουμε τη δυνατότητα σε δεύτερη φάση να αξιοποιήσουμε προς το συμφέρον μας αυτή την έκρηξη αστάθειας στην περιοχή. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια, για μια τέτοια προοπτική, είναι να μην είμαστε και εμείς μέρος του προβλήματος. Κάτι που πρακτικά σημαίνει να ξεπεράσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται τη δική μας κρίση, για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τις όποιες ευκαιρίες μάς προκύψουν...

Μας δίδεται όμως και μια επιπλέον ίσως δυνατότητα, να χρησιμοποιήσουμε ένα ακόμη επιχείρημα στις διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη με τους εταίρους μας, για να αντιμετωπίσουμε την κρίση του χρέους. Σ' ένα κλίμα γενικευμένης αστάθειας στην περιοχή, η Ευρώπη έχει κάθε λόγο να διαφυλάξει τη σταθερότητα στην Ελλάδα αλλά και στην ευρωζώνη γενικότερα, δίνοντάς μας την ανάσα που χρειαζόμαστε. Αρκεί βέβαια να αντιληφθούμε πρώτοι εμείς _ και κυρίως το πολιτικό σύστημα _ αυτή την ευκαιρία, ν' αφήσουμε κατά μέρος τις σκιαμαχίες και τις συγκρούσεις που δεν οδηγούν πουθενά αλλού παρά στην αναπαραγωγή της κρίσης. Με τόση αβεβαιότητα γύρω μας, δεν χρειάζεται να προσθέτουμε κι άλλη από μόνοι μας...