Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την οικονομία της χώρας μόνο με όρους λογιστικής.

Αποσπάσματα από την εισήγηση του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτη Κουβέλη, στην αυριανή συνεδρίαση της Πανελλαδικής Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος

Για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις: Η ΔΗΜΑΡ είναι σταθερά προσανατολισμένη  στην οικονομική και πολιτική ενοποίηση της ΕΕ σε ομοσπονδιακή κατεύθυνση. Η κρίση στην Ευρώπη αναδεικνύει δυναμικά την ανάγκη της οικονομικής ευρωπαϊκής διακυβέρνησης. Αυτή, όμως, η προσπάθεια εξόδου από την κρίση σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει  με βίαιο τρόπο, με τους  ασφυκτικούς όρους των δημοσιονομικών περιορισμών και της ριζικής ανατροπής του κοινωνικού ευρωπαϊκού προτύπου, όπως  προβλέπονται από το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που παρουσίασε η κ. Μέρκελ στη Σύνοδο Κορυφής. Η Συνταγματική κατοχύρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας αποτελεί  επικίνδυνη επιλογή,  με το δεδομένο ότι θα αποκλείει τη δυνατότητα άσκησης εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής. Η ΔΗΜΑΡ την απορρίπτει κατηγορηματικά.

Για την οικονομική πολιτική της χώρας

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την οικονομία της χώρας μόνο με όρους λογιστικής. Και μάλιστα με τη κλασική πρακτική όπου καλούνται να πληρώσουν το «λογαριασμό» οι ίδιοι και οι ίδιοι, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.

Η κοινωνία πρέπει να βγει από την κρίση όρθια. Αναγνωρίζουμε την ανάγκη μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών, μέτρων εκσυγχρονισμού και μεταρρυθμίσεων. Υπογραμμίζουμε, όμως, ότι η προοπτική αυτή δεν πρέπει να οδηγήσει στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής, δεν μπορεί να παραγνωρίζει τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, δεν μπορεί να περιορίζεται στις «υποχρεώσεις» προς τη χώρα των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων.

Η κυβέρνηση την ίδια ώρα που ακολουθεί αυτή την περιοριστική επιλογή με ορατές συνέπειες την ύφεση και την ανεργία, χάνει πολύτιμο χρόνο στο κρίσιμο ζήτημα της ανάπτυξης.

Απαιτούνται άμεσα ενισχυτικά μέτρα δημοσίων έργων και επενδύσεων για την επιτάχυνση της ανάπτυξης με έμφαση ιδιαίτερα στην πράσινη οικονομία και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Χωρίς αναπτυξιακή προοπτική είναι αδύνατον να υπάρξει ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας.

Για την εναλλακτική πρόταση εξουσίας και το ρόλο της Δημοκρατικής Αριστεράς

Η ΔΗΜΑΡ στοχεύει να αναδειχθεί ως κόμμα ευθύνης για την κοινωνία με προτάσεις και εναλλακτικό λόγο, να αμφισβητήσει το παραδοσιακό κομματικό σύστημα και το πρότυπο άσκησης και διαχείρισης της πολιτικής.

Η ΔΗΜΑΡ ασκεί προγραμματική αντιπολίτευση και είναι σταθερά αντίθετη στο δικομματικό σύστημα. Δεν επενδύει στα αδιέξοδα.

Στόχος της είναι να ετοιμάζει την επόμενη μέρα. Να διαμορφωθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις σε επίπεδο προγραμματικών θέσεων, πολιτικών προτάσεων, φερεγγυότητας προσώπων, για την υλοποίηση μιας εναλλακτικής προοπτικής προοδευτικής διακυβέρνησης μέσα από τη σύγκλιση ευρύτατων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Για τη δημιουργία ενός συνασπισμού δυνάμεων στρατευμένων στην υπόθεση της δημοκρατικής ανασυγκρότησης της Ελλάδας μέσα από βαθιές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας.

Αυτή η ευρεία συμπαράταξη δυνάμεων στο πολιτικό πεδίο πρέπει να  περιλαμβάνει τους χώρους της δημοκρατικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, της σοσιαλδημοκρατίας, τους προοδευτικούς πολίτες που κινούνται σε θέσεις συμβατές  με το σχέδιο αυτό. 

Για την ψήφο των μεταναστών 

Πόσο πολιτικά και κοινωνικά είναι συμφέρον να μην έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν στις τοπικές κοινωνίες, πολίτες που μετέχουν καθημερινά σ’ αυτές;

Πόσο κοινωνικά είναι συμφέρων ο αποκλεισμός της πολιτικής συμμετοχής αυτών των πολιτών, όταν ζητούμενο είναι η ουσιαστική συσσωμάτωσή τους στην ελληνική πραγματικότητα, η οποία δεν μπορεί, πλέον, να ορίζεται με το δόγμα των «κλειστών συνόρων» και με τη χώρα να μετέχει στο ολοκλήρωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Η αμυντική πολιτική έναντι της μεγάλης παρουσίας ξένων πολιτών στη χώρα μας τροφοδοτείται από την απουσία ουσιαστικής μεταναστευτικής πολιτικής

Αντιλήψεις που εισηγούνται και διεκδικούν το λαό ως άθροισμα των πολιτών με «κοινή καταγωγή αίματος» και όχι ως έκφραση της δυναμικής των πολιτών που γεννιέται και προκύπτει ως κοινή συνείδηση με όρους κοινωνίας πρέπει να απορριφθούν. Το όλο ζήτημα, στις πολλαπλές του διαστάσεις, εντάσσεται πλέον στην πολιτική αντιπαράθεση, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται για να υπηρετήσει ψευδεπίγραφα κομματικές σκοπιμότητες. Η έκβαση της αντιπαράθεσης θα εξαρτηθεί σημαντικά από την αντίδραση της ίδιας της κοινωνίας, που την πιέζουν φοβίες και προβλήματα που δημιουργεί η απουσία ουσιαστικής και ολοκληρωμένης πολιτικής.