Του Κώστα Κάρη, Αυγή, 6.1.11
Έγραφα χθες για την επιμονή υψηλόβαθμων χρηματιστών του διεθνούς κεφαλαίου να προτείνουν ανοικτά και δημόσια την έξοδο της Ελλάδας - και άλλων χωρών από το ευρώ - και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους της. Η πρόταση είναι σαφής: μέσω της μεγάλης υποτίμησης του νομίσματος να επιβληθεί μεγάλη μείωση της αμοιβής της εργασίας και επομένως του κόστους παραγωγής, με στόχο την ανάπτυξη της εξαγωγικής δραστηριότητας, του τουρισμού κ.λπ. Προφανώς αυτή η επιλογή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αριστερή και γι' αυτό θα πρέπει να επανεκτιμήσουν τη θέση τους πολιτικές δυνάμεις και πολιτικά πρόσωπα της αριστεράς που έως τώρα βλέπουν την έξοδο από το ευρώ ως τον πυρήνα της αριστερής τους πολιτικής πρότασης. Θα είναι ένα καλό βήμα. Δεν αρκεί όμως. Υπάρχει άλλη διέξοδος από αυτή που μας προτείνουν όσοι σκέφτονται από τη σκοπιά των συμφερόντων του διεθνούς κεφαλαίου;
Ή αλλιώς, υπάρχει χώρος για αντιμετώπιση της κρίσης με “σκληρό” νόμισμα; Ας σκεφτούμε μια αναλογία με ένα άλλο νόμισμα. Έστω ότι μιλάμε για μια μικρή πολιτεία των ΗΠΑ, που κατάφερε με ελλείμματα και πολλά χρέη να οδηγηθεί σε αδιέξοδο, οι τράπεζες δε χρηματοδοτούν το χρέος της, η κεντρική κυβέρνηση της δανείζει χρήματα αλλά της θέτει σκληρούς όρους για τα ελλείμματα, τις πολιτικές της κ.λπ. Η πολιτεία θα καταστραφεί; Όχι. Θα μπει βεβαίως σε περίοδο ύφεσης. Η μέση αμοιβή της εργασίας - μισθωτής και μη - θα μειωθεί με πολλούς τρόπους, και με την αύξηση της ανεργίας, αλλά σε ποσοστά πολύ μικρά συγκριτικά με την επιλογή της υποτίμησης. Δύο θα είναι τα κρίσιμα θέματα: αν θα βοηθηθεί η πολιτεία αυτή με μικρότερα επιτόκια από την ομοσπονδιακή τράπεζα, με μείωση του χρέους κ.λπ. και πώς θα χρηματοδοτήσει την αναπτυξιακή της ανάκαμψη κάνοντας νέες επιλογές, προς τους τομείς που έχει συγκριτικό πλεονέκτημα. Βεβαίως θα υπάρξουν και εκείνοι που θα μιλάνε για έξοδο από το δολάριο, αλλά δεν θα γίνει - δεν είναι ρεαλιστική πρόταση και οι κίνδυνοι υπερβαίνουν τα αναμενόμενα οφέλη.
Με δυο λόγια, αυτά είναι τα θέματα και για την Ελλάδα. Υπάρχει η μεγάλη διαφορά της πολιτείας των ΗΠΑ από την Ελλάδα - πέραν των θεμάτων άμυνας κ.λπ. - που κάνει την εικόνα λιγότερο απειλητική στη μικρή αυτή πολιτεία των ΗΠΑ: Η μεγάλη κινητικότητα επιχειρήσεων, κεφαλαίων και εργαζομένων στην υπερατλαντική ομοσπονδιακή χώρα. Θα συνεχίσουμε μετά τα Φώτα.
Φυσικά παρόμοιες καταστάσεις δημιουργήθηκαν σε ορισμένες πολιτείες. Αλά αντιμετωπίστηκαν και έξυπνα από ορισμένους κυβερνήτες. Στις πολιτείες Kentucky, Tennessee, Alabama, Mississippi, South Carolina, Georgia και Texas,για να προσελκύσουν τις Ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες, προσέφεραν σοβαρές φοροαπαλαγές και εγγύηση μη ύπαρξης συνδικαλισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάστε το άρθρο στο http://www.newsweek.com/2008/12/12/southern-comfort.html
Και οχι, δεν υπήρχε κανενα συγκριτικό πλεονέκτημα από άποψης εμπειρίας. Το εργατικό δυναμικό εκπαιδεύθη εκ του μηδενός.
Οποιος κυβερνήτης έχει κότσια μπορεί.