Για μια χούφτα ψήφους

 Του Ανταίου Χρυσοστομίδη, Αυγή, 07.11.10

Τι κατάφερε ο πρωθυπουργός με το δίλημμα που έβαλε στο εκλογικό σώμα; Τι το τόσο τραγικό θα συμβεί αν το ΠΑΣΟΚ χάσει κάποιες ποσοστιαίες μονάδες; Γιατί μια ενδεχόμενη ψήφος διαμαρτυρίας για μια πολιτική που δεν είναι δίκαιη και που δεν βάζει να πληρώσουν οι έχοντες θα πρέπει να θεωρηθεί ως γενική απόρριψη μιας αντικειμενικής κατάστασης; Οι ξένοι δεν ξέρουν ότι τα μέτρα που παίρνονται είναι αντιλαϊκά; Ένα κακό εκλογικό αποτέλεσμα θα αποδυνάμωνε πράγματι την κυβερνητική αξιοπιστία στα συμβούλια των Βρυξελλών; Προφανώς ο πρωθυπουργός ξέρει πράγματα (π.χ. ορισμένα γκάλοπ) που εμείς δεν γνωρίζουμε. Με μια πρώτη εκτίμηση, όμως, θα έλεγε κανείς ότι το μόνο που κατάφερε ο κ. Παπανδρέου είναι να χειροτερέψει το κλίμα, που ήταν ήδη στραβό, θεόστραβο.

Δεν έφτανε η κακή ψυχολογία με τα οικονομικά προβλήματα, δεν έφτανε η ύφεση που καλπάζει, δεν έφτανε η αίσθηση ότι δεν υπάρχει πια κράτος, δεν έφτανε η μηδαμινή προσοχή που έδειχνε ο κόσμος στα αυτοδιοικητικά θέματα (αύριο θα χτυπάμε όλοι μαζί το κεφάλι μας με κάτι αστέρια που θα εκλεγούν, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...), το μόνο που μας έλειπαν είναι οι θεωρίες καταστροφής και συνωμοσίας.

Και η κίνηση Παπανδρέου αναζωπύρωσε θεωρίες, φοβίες, πανικούς, τρομολαγνείες. Από παντού ακούς όποιο σενάριο μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους -η συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. είναι το πιο light απ' όλα.

Μα συμφέρουν τον κ. Παπανδρέου όλα αυτά;

(Άλλωστε, αν ήταν τόσο μεγάλο το άγχος του ΠΑΣΟΚ για τα σημερινά αποτελέσματα, γιατί δεν υποστήριξε με μεγαλύτερη θέρμη υποψήφιους σαν τον Καμίνη και τον Μπουτάρη, των οποίων η στήριξη, ακριβώς επειδή δεν ανήκουν στο βαθύ ΠΑΣΟΚ, ήταν σχεδόν τυπική;)