Τα διλήμματα, το μνημόνιο κι ο κυρ-Γιάννης

Τρίτη, 2 Νοεμβρίου 2010 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ

ΤΗΣ ΚΑΚΗΣ ΜΠΑΛΗ

Ολα τα 'χε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε. Εν προκειμένω, η… απειλή των πρόωρων εθνικών εκλογών. Αυτές τις μέρες ακούσαμε όλα τα κλισέ που επαναλαμβάνονται κάθε τρεις και λίγο στη χώρα, που είναι μαλωμένη με τον ορθό λόγο: ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ότι τη λύση τη δίνει πάντα ο κυρίαρχος λαός. Βέβαια, κανείς από την πολιτική ελίτ της χώρας δεν κάνει τον κόπο να ορίσει, πρώτον, τι θα είναι το αδιέξοδο και, δεύτερον, πώς φαντάζεται την όποια λύση που θα προτείνει προς έγκριση στον κυρίαρχο λαό. Και μέσα σ’ αυτήν την κινδυνολογία από την κυβέρνηση, την αερολογία από την αξιωματική αντιπολίτευση και τις επαναστατικές κορόνες άνευ επαναστατικού υποκειμένου από την Αριστερά, ξεχνιούνται δύο πολύ σημαντικά πράγματα.

Πρώτον, ότι δε ζούμε μόνοι μας σ’ αυτόν τον κόσμο, άρα τα όσα λένε στα κανάλια είτε οι Πάγκαλοι είτε οι Σαμαράδες τα ακούνε και οι απέξω και τα ερμηνεύουν χωρίς το φίλτρο της ελληνικής μπουρδολογίας -χωρίς να ξέρουν, δηλαδή, το ανέκδοτο με το λαγό και το λιοντάρι. Οπότε, είτε πανικοβάλλονται είτε βρίσκουν την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν. Και στις δύο περιπτώσεις η αντίδρασή τους είναι σε βάρος μας.

Δεύτερον, ξεχνάμε ότι αυτήν την Κυριακή ψηφίζουμε για δημοτικούς άρχοντες και περιφερειάρχες, γι' αυτούς που θα διαχειριστούν από την επόμενη Πρωτοχρονιά την καθημερινότητά μας, τα σκουπίδια μας, τα σχολεία μας, τα νοσοκομεία μας, την περιφερειακή μας ανάπτυξη -ανέκδοτο έχει καταντήσει αυτή η έκφραση- το παρόν και το άμεσο μέλλον μας, δηλαδή. Και θα κληθούν να το κάνουν ανεξάρτητα από το αν θα γίνουν ή όχι πρόωρες εκλογές, ανεξάρτητα από το αν θα τηρήσουμε ή όχι το μνημόνιο, ανεξάρτητα από το αν θα βαρέσουμε ή όχι φαλιμέντο. Οπότε, πηγαίνοντας προς τις κάλπες ο καθένας από εμάς πρέπει να σκεφτεί ποιος θα είναι καλύτερος για δήμαρχος, με ή χωρίς μνημόνιο.

Στη Θεσσαλονίκη μπαίνει κι ένα δίλημμα παραπάνω, έπειτα από 24 χρόνια κυριαρχίας του συστήματος Κούβελα, Κοσμόπουλου, Παπαγεωργόπουλου. Θέλει η πόλη ένα δήμαρχο, ουσιαστικό συνεχιστή μιας αποτυχημένης -και ενίοτε διεφθαρμένης- πορείας, χωρίς καμία περγαμηνή προσφοράς έξω από τον κομματικό σωλήνα; Ή θα δώσει μια ευκαιρία στον κυρ-Γιάννη, που έχει πολλά στη ζωή του κάνει -άρα και λάθη- ν’ ανοίξει τα παράθυρα της κλειστοφοβικής «μητρόπολης των Βαλκανίων»;