Βλέπετε κι εσείς στον ύπνο σας τον Ζντάνοφ;

 Του Κωνσταντίνου Ζούλα, Καθημερινή

Αν σας ρωτούσε κάποιος «πέραν της οικονομίας, ποιοι είναι οι δύο πιο προβληματικοί τομείς της χώρας που τα κόμματα θα όφειλαν να έχουν διαμορφώσει εδώ και χρόνια ένα στοιχειώδες, έστω, πλαίσιο κοινής πολιτικής συμφωνίας;». Είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι θα αναφέρατε αυθόρμητα την Παιδεία και την Υγεία. Διότι απλούστατα όλοι γνωρίζουμε ότι -αν ο μη γένοιτο- προκύψει μια σοβαρή ασθένεια σε κάποιον συγγενή μας, θα προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο να νοσηλευτεί σε ιδιωτικό νοσοκομείο, ενώ εδώ και δεκαετίες όλοι φυσικά έχουμε συνειδητοποιήσει όχι μόνον την κατάντια των σχολείων και των πανεπιστημίων, αλλά κι ότι η φράση «δωρεάν Παιδεία» είναι στην Ελλάδα το συντομότερο ανέκδοτο. Τώρα λοιπόν που συνομολογήσαμε τα αυτονόητα, ας απαντήσουμε ειλικρινά και σε ένα δεύτερο ερώτημα. Είναι λογικό ένας πρωθυπουργός που υποτίθεται ότι προετοιμαζόταν επί χρόνια να κυβερνήσει, να αλλάζει σε επτά μήνες τους υπουργούς του και στα δύο αυτά υπουργεία; Η απάντηση είναι και εδώ προφανής και δυστυχώς θλιβερή. Το επιβεβαίωσε η επανάληψη της συνεργασίας με τους ανερμάτιστους ΑΝΕΛ και η «νέα» κυβερνητική «σύνθεση». Δεν υπάρχει πλέον λόγος να παραμυθιαζόμαστε. Ο κ. Αλ. Τσίπρας, όπως ακριβώς δεν είχε κανένα σχέδιο στην οικονομία και πίστευε μέχρι πρότινος τις μπαρούφες του κ. Βαρουφάκη, έτσι ακριβώς δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι σκοπεύει να πράξει για όλο το φάσμα των σοβαρών προβλημάτων της χώρας. Θα σταθώ στον χώρο της Παιδείας και θα σας διηγηθώ δύο πρόσφατες ιστορίες. Οταν ορκίστηκε υπουργός ο κ. Αρ. Μπαλτάς ζήτησαν ραντεβού μαζί του για να του εκθέσουν μια σειρά προτάσεών τους οι εκπρόσωποι των ιδιωτικών σχολείων.

Ξέρετε τι τους είπε όταν μπήκαν στο γραφείο του; Αντί μιας καλημέρας ο κ. Μπαλτάς εκστόμισε το εξής απίστευτο: «Δεν θα σας κλείσω αμέσως, αλλά θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου, ώστε σε λίγο καιρό να μην υπάρχει λόγος να υφίστασθε». Εμειναν άφωνοι οι άνθρωποι - δεν είχαν καταλάβει ότι είχαν ραντεβού με τον Ζντάνοφ.

Λίγο καιρό αργότερα και ενώ ο κ. Μπαλτάς είχε αποκαλέσει ρετσινιά την αριστεία και είχε αρχίσει να ξηλώνει τον νόμο Διαμαντοπούλου, τον κ. Τσίπρα επισκέφθηκε ο Στ. Θεοδωράκης. Κι όταν άρχισε να ρωτά επίμονα τον πρωθυπουργό «τι ακριβώς κάνετε στην Παιδεία;» επισημαίνοντάς του «πόσο αναγκαίο είναι να συνεχιστεί η διακομματική συμφωνία τουλάχιστον στην εκπαίδευση» ο κ. Τσίπρας όχι μόνον φάνηκε να αγνοεί πλήρως τις επιλογές Μπαλτά, αλλά φέρεται να είπε μια εξίσου απίστευτη ατάκα: «Ντάξει μωρέ, δίκιο έχεις, θα κάνουμε διαβούλευση και θα τα δούμε όλα αυτά κάποια στιγμή».
Επικαλούμαι τα δύο αυτά περιστατικά για να καταδείξω την ελαφρότητα των ανθρώπων που μας κυβερνούν σε σχέση με το μέγεθος των προβλημάτων που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Κι είναι πραγματικά να απορεί κανείς, καθώς ο πρωθυπουργός είναι ένας νέος άνθρωπος. Δεν αντιλαμβάνεται άραγε ότι ειδικώς στον τομέα της πολύπαθης Παιδείας θα έπρεπε να τοποθετηθεί ένας καταρτισμένος άνθρωπος, που να έχει ήδη μελετήσει τα επιτυχημένα εκπαιδευτικά συστήματα του εξωτερικού, να έχει γνώση και άποψη για όλες τις βαθμίδες και κυρίως να μπορεί να προτείνει λύσεις εθνικού χαρακτήρα; Μπορεί ο Νίκος Φίλης να τα κάνει όλα αυτά όταν οι μόνες προσλαμβάνουσές του αρχίζουν και τελειώνουν στην έκδοση της Αυγής; Δεν έχει δει ο κ. Τσίπρας έστω ένα βίντεο θεατρικής παράστασης του ανεκδιήγητου Θεοδ. Πελεγρίνη; Τι ακριβώς περιμένει και τον διόρισε υφυπουργό Παιδείας; Ή μήπως θα πληροφορηθεί πάλι εκ των υστέρων ότι η θεολόγος Στ. Ξουλίδου, την οποία ο κ. Καμμένος επιθυμεί να του επιβάλει ως γ.γ. Παιδείας, έχει αφιερώσει τη «διατριβή» της «στον Αμερικανοεβραίο Χένρι Κίσινγκερ που θέλει να μας αφελληνίσει»;
Φίλες και φίλοι όσα παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες, δείχνουν ότι η κυβέρνηση όχι μόνον δεν έχει καταλάβει τι της συνέβη το τελευταίο 7μηνο, αλλά ότι τελεί σε πλήρη άγνοια για το τι την περιμένει τους επόμενους μήνες. Η δε Ν.Δ. αντί να συνειδητοποιήσει έστω τώρα ότι υπέστη μια νέα συντριβή, διότι κανείς δεν είχε αντιληφθεί τι ακριβώς θα έκανε ως κυβέρνηση, νομίζει ότι το πρόβλημά της είναι ο επικεφαλής της. Και όχι ότι εξακολουθεί να ετεροπροσδιορίζεται από τα Μνημόνια κι ότι το βαθύτερο πρόβλημά της είναι ότι δεν είχε και δεν έχει κανένα δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Με όλα τούτα, δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε σας, αλλά τις τελευταίες μέρες μεταξύ ύπνου και ξύπνιου κάνω την ίδια τρελή σκέψη. Οταν ξυπνήσω να βρίσκομαι με την οικογένειά μου σε μια άλλη χώρα. Οποιαδήποτε άλλη χώρα κι ας μην ξέρω καν τη γλώσσα της.