Η κυριότητα των non papers

 Της Ξένιας Κουναλάκη, Καθημερινή

Είναι εντυπωσιακό πόσο γρήγορα διαχέονται τα non papers του Μαξίμου από τον Τύπο και τα social media στους υπουργούς της κυβέρνησης, που τα κάνουν κτήμα τους, τα υιοθετούν με τη ζέση με την οποία κανονικά θα έπρεπε να ενστερνίζονται τη συμφωνία. «Η Ελλάδα ήταν 200 χρόνια με δραχμή και μεγαλούργησε», είχε πει μόλις πριν από λίγες εβδομάδες ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης, όταν το φλερτ της κυβέρνησης με το Plan B κόντεψε να πάρει διαστάσεις γάμου. Δηλαδή, λίγο πολύ, δεν τρέχει και τίποτα αν βγούμε από το ευρώ. Δυσκολεύομαι, ομολογουμένως, να αντιληφθώ σε ποιους ακριβώς τομείς μεγαλούργησε η Ελλάδα τα τελευταία 200 χρόνια, προ ευρώ, από τις αρχές του 19ου αιώνα έως το 2000. Μήπως στις πελατειακές σχέσεις, τον νεποτισμό, τη διαφθορά και τη γιγάντωση του κράτους; Στην αναποτελεσματική γραφειοκρατία και τη στρεβλή ανάπτυξη, στον πληθωρισμό και τις ανισότητες, στην παραμέληση του κοινωνικού κράτους και την ενίσχυση της ιδιωτικής παιδείας και υγείας; Κι αν πράγματι δεν είχε και τόση σημασία η έξοδός μας από την Ευρωζώνη, τότε γιατί είδαμε την ύστατη στιγμή τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, μετά από έξι μήνες χαλαρής όσο και ατελέσφορης διαπραγμάτευσης, να αποδέχεται τα πάντα και να ζητά μάλιστα στήριξη από την αντιπολίτευση; Σύμφωνα με συνέντευξη του Νίκου Ξυδάκη, κακώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντιδρούν στη συμφωνία. Το κάνουν «διότι αισθάνονται ότι σύρονται σε μια πολιτική κατάσταση, σε ένα πολιτικό σκηνικό το οποίο δεν μπορούν να το ελέγξουν και από το οποίο να βγουν κερδισμένα.

Είναι τα ίδια κόμματα τα οποία το περασμένο διάστημα πίεζαν, ήταν μια πίεση με χαρακτηριστικά υστερίας ή απογνώσεως «φέρτε μια συμφωνία όποια να είναι να την υπογράψουμε». Οταν έρχεται αυτή η συμφωνία, την οποία η κυβέρνηση μπορεί να υποστηρίξει ότι έχει και καλύτερα χαρακτηριστικά από αυτά τα οποία υπήρχαν στο παρελθόν, διαμαρτύρονται ότι δεν μπορούν να την ψηφίσουν». Ποια ακριβώς είναι τα καλύτερα χαρακτηριστικά της νέας συμφωνίας, τα οποία επικαλείται ο κ. Ξυδάκης, στροβιλιζόμενος γύρω από τον εαυτό του; Μάλλον εννοεί τους μειωμένους στόχους του πλεονάσματος, την -κατά Μαξίμου- «ήπια προσαρμογή» (γέλια). Οι μειωμένοι αυτοί στόχοι δεν είναι απόρροια της εξάμηνης κατάρρευσης της οικονομίας και της επιβολής των capital controls, που προκάλεσε διάλυση του τραπεζικού συστήματος, εκτόξευση της ανεργίας ακόμη και στο 30% για φέτος, περαιτέρω φτωχοποίηση του πληθυσμού;

Τέλος, γιατί εκπλήσσεται ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού για τις διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης ότι δυσκολεύεται να ψηφίσει τη συμφωνία; Η ίδια η κυβέρνηση δεν επαναλαμβάνει διαρκώς ότι δεν συμφωνεί με τα επώδυνα μέτρα; Λογικό δεν είναι όταν η ίδια η κυβέρνηση αποκηρύσσει την κυριότητα (ownership) της συμφωνίας, να αρνείται να την υιοθετήσει η αντιπολίτευση, η οποία δεν έχει καν την ευθύνη της υπογραφής της;