Η πολιτική των «φευγάτων»

Του   Γιώργου Σιακαντάρη, NEA

Υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται συχνά με απαξίωση σε χαρτογιακάδες - τεχνοκράτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για ανθρώπους αλλά για αριθμούς. Τα προβλήματα είναι υπόθεση της πολιτικής και όχι υπόθεση αριθμών, υποστηρίζουν. Αν το πρόβλημα ήταν ακαδημαϊκής φύσεως και μόνο, μπορεί και να μην ήταν θέμα. Είναι όμως υπόθεση ζωτικής σημασίας για το μέλλον της χώρας. Διότι το ζήτημα δεν είναι η απαξίωση των τεχνοκρατών, αλλά η απαξίωση της πολιτικής στο όνομα της Αριστεράς. Από την εποχή του Μακιαβέλι, η πολιτική είναι η επιστήμη των γεγονότων. Η μετάβαση από τις προνεωτερικές στις νεωτερικές κοινωνίες έγινε μέσα από την κριτική της μεταφυσικής λογικής που αδιαφορούσε για τα γεγονότα, τα στοιχεία και την τεκμηρίωση. Κυβερνητικοί και κομματικοί παράγοντες στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι πολιτική σημαίνει αδιαφορία για τα γεγονότα. Αν αυτά δεν διευκολύνουν τις ιδεοληψίες σου, τόσο το χειρότερο γι' αυτά. Αυτό μάλλον θα το αντιλήφθηκε και ο Γιάννης Δραγασάκης, όταν ήρθε αντιμέτωπος με την κριτική της Πρόεδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία κατηγόρησε την κυβέρνηση για αναξιοπιστία και εγκατάλειψη των δεσμεύσεων της Θεσσαλονίκης. Ο όλος ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο ο Στάθης Λεουτσάκος, ισχυρίζεται ότι η Θεσσαλονίκη είναι πολιτική, τα δε γεγονότα χαρτογιακάδες. Το να θέλεις να κοροϊδέψεις, υποστηρίζοντας ένα ανεφάρμοστο πρόγραμμα, το οποίο με την πολιτική σου το έκανες ουτοπικό, θεωρείται πολιτική. Το να είσαι «φευγάτος» από την πραγματικότητα, που με την πολιτική των πρώτων σου 100 ημερών την έκανες ακόμη χειρότερη, αυτό είναι πολιτική. Η συστηματική δίωξη της πραγματικότητας από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Ρούντι Ρινάλντι, τον Αλέξη Μητρόπουλο και πολλούς άλλους θεωρείται Αριστερά. Και όμως η ιστορία της φιλοευρωπαϊκής Αριστεράς είναι μια κοινή πορεία με τη γνώση. Γι' αυτήν, πάντα, πολιτική σήμαινε γνώση και συστηματική δράση.

Ο πρώτος κίνδυνος για τη χώρα είναι να πιστέψουν κάποιοι πολίτες πως για όλα φταίνε οι χαρτογιακάδες. Ο δεύτερος, να πιστέψουν κάποιοι άλλοι πως η ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική δεν φταίει σε τίποτα. Ο τρίτος, να πιστέψουν όλοι πως αυτό που μας κυβερνά είναι Αριστερά και δεν υπάρχει άλλη. Ο συνδυασμός των τριών ακινητοποιεί το καράβι. Τα βράχια της περιφρόνησης στη γνώση έχουν ήδη ακουμπήσει τα ύφαλά του. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της περιβόητης «πολιτικής διαπραγμάτευσης».

Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας