Η χρεοκοπία μέσα στο ευρώ

 Τoυ Τάσου Τέλλογλου, www.protagon.gr
«Κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου και των φορολογικών υποχρεώσεων, ούτε μπορεί ορισμένοι να δανειοδοτούνται πέρα και πάνω από τις δυνάμεις τους». Νόμιζα ότι το έλεγε για τον ελληνικό λαό ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παπάς, το ‘λεγε όμως για τους υπερχρεωμένους εκδότες. Καλό είναι, αρκεί να το θυμίζει πότε-πότε και στους ψηφοφόρους του. Σε αντίθεση με τη διαβεβαίωσή του ότι «ουδείς θέλει ατύχημα» με κατά τύχη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, όλο και περισσότερα στελέχη της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα φαίνεται να «πειραματίζονται» με την ιδέα να μην πληρώσει η χώρα μια δόση. Την αρχή έκανε ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ακολούθησαν ο Βούτσης, ο Σκουρλέτης και πάει λέγοντας. Η επανάληψη είναι εξαιρετικά πυκνή για να είναι τυχαία. Η κυβέρνηση είναι φανερό και από τις δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ -παρά τις διαψεύσεις- όπως ο ευρωβουλευτής Κ. Χρυσόγονος («αν δεν βελτιωθεί η συμφωνία τον λόγο θα έχει ο λαός») ότι δεν είναι διατεθειμένη να εφαρμόσει τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου. Η συμφωνία αυτή περιλαμβάνει το ασφαλιστικό, την αλλαγή στον ΦΠΑ αλλά και ζητήματα της αγοράς εργασίας που δεν έχουν εξειδικευτεί ακόμα. Η κυβέρνηση λέει σε όλους τους τόνους, δια του υπουργού Οικονομικών, ότι θα εφαρμόσει εκείνα τα σημεία της συμφωνίας που θεωρεί συμβατά με το πρόγραμμά της. Εάν δεν εφαρμόσει δεν θα πληρωθεί. Η ίδια υπολόγιζε ότι με την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα να πληρώνει τις τράπεζες και με εκείνη να τις βάζει να αγοράζουν έντοκα γραμμάτια, το πρόβλημα θα ξεπερνιόταν ως τον Ιούνιο. Τότε θα μπορούσε να αποφεύγει να πληρώσει δόσεις, κατά προτίμηση τη δόση του Ιουλίου στην ΕΚΤ, να ενεργοποιηθούν οι ρήτρες που κάνουν όλο το χρέος απαιτητό (cross default) και να επιχειρήσει -χρεοκοπώντας «μέσα στο ευρώ»- να θέσει το ζήτημα του χρέους.

Η γαλλικής έμπνευσης αυτή ιδέα δεν «περπατάει». Καθώς η ΕΚΤ, «ψυλλιασμένη» από τις κυβερνητικές δηλώσεις, δεν «πιάστηκε» κορόιδο να πληρώνει ένα κράτος που μετά από 4 μήνες θα κάνει (προγραμματισμένη) στάση πληρωμών. Έτσι, μια όχι ασήμαντη ομάδα μέσα στην κυβέρνηση, που πιθανά να καθορίζει και την πολιτική της, σκέφτεται να επιταχύνει το σενάριο του Ιουνίου συγχωνεύοντας τη φάση Α (συμφωνία «γέφυρα») με τη φάση Β (χρεοκοπούμε και ζητάμε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους). Η Ευρωζώνη δεν έχει μηχανισμό που να προβλέπεται στην περίπτωση χρεοκοπίας κράτους μέσα στο ευρώ. Έτσι, ορισμένοι νομίζουν ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία λύση στα πλαίσια του λεγόμενου κλαμπ των Παρισίων, όπου δανειστές κάθονται με τους πιστωτές και συμφωνούν στην αναδιάρθρωση του χρέους.
Το σχέδιο αυτό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, για τον πολύ απλό λόγο ότι το ευρωπαικό νόμισμα μάς ανήκει μόλις κατά 2% και 98% ανήκει σε άλλους. Δεν είναι ούτε το πέσο ούτε το ρούβλι. Το χρέος των χωρών της ευρωζώνης δεν είναι κοινοτικοποιημένο. Αν, δηλαδή, δεν πληρώσουμε το χρέος μας τότε, πολύ απλά, αυτό θα επηρεάσει τον Efsf που εγγυήθηκε με 29,5 δισ. το «κούρεμα» του 2012, το ισπανικό, το πορτογαλικό και το ιρλανδικό χρέος σε πρώτη φάση (κάτι βεβαίως που ονειρεύονται κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ). Για αυτό όταν κατά τα πρότυπα του κλαμπ των Παρισίων συμφωνήθηκε το 2012 το κούρεμα του ελληνικού χρέους Σόιμπλε και σία, διευκρίνισαν ότι αυτό γίνεται για πρώτη και τελευταία φορά.
Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την πολιτική ικανότητα να παρουσιάσει σε ένα εκλογικό σώμα που αποτελείται κατά 40% από χρεοκοπημένους (που όμως αισθάνονται κυρίως αδικημένοι) ότι η χρεοκοπία είναι μία τεράστια νίκη. Και εκεί αρχίζει η πολιτική.
Τι θα κάνει η αντιπολίτευση;
Στην αντιπολίτευση λένε ότι δεν μπορούν να αποτρέψουν τη χρεοκοπία αν η κυβέρνηση οδηγήσει σε αυτήν. Και όμως η εικόνα του Σαββατοκύριακου με την κυβερνητική πλειοψηφία να συνεδριάζει μόνη της στη Βουλή θα μπορούσε να είναι μία λύση αν και όταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης εκτιμούν ότι η χώρα πλησιάζει στη χρεοκοπία: Να αφήσει την πλειοψηφία μόνη της στο κοινοβούλιο αποχωρώντας από κάθε δραστηριότητά του. Φυσικά οι εκλογές που δεν θα αργούσαν θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια νέα πλειοψηφία των δυνάμεων που θεωρούν την ΕΕ μια «συμμορία εκβιαστών», «εχθρούς», «σταυροφόρους της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας». Τέτοιες εκλογές όμως θα γίνουν με τις τράπεζες κλειστές και με όλους τους Έλληνες να έχουν μπροστά τους τις συνέπειες. Ως το τέλος της διαδικασίας αυτής.