Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Ο Καμμένος!

Του Γιώργου Καρελιά, www.protagon.gr

Έχουν περάσει περισσότερα από 20 χρόνια από τότε που ο Θόδωρος Πάγκαλος έκανε μια παροιμιώδη δήλωση εναντίον της Γερμανίας. Την είχε αποκαλέσει «οικονομικό γίγαντα με μυαλό μικρού παιδιού» (ή κάπως έτσι, έχει περάσει πολύς καιρός, ξέρω ότι ο ίδιος την έχει αμφισβητήσει) και είχε προκαλέσει πολιτικό σάλο. Η αντίδραση της Γερμανίας ήταν οξύτατη (καγκελάριος ήταν ο Χέλμουτ Κολ) και ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου αντελήφθη ότι δεν θα περνούσε έτσι. Γι’ αυτό υποχρέωσε τον Πάγκαλο να ζητήσει συγγνώμη και το θέμα έληξε. Γιατί θυμηθήκαμε αυτό το περιστατικό, τι σχέση έχει με τα σημερινά; Εχει και παρέχει. Ιδού γιατί. Πριν από είκοσι μέρες, όταν ακόμα επικρατούσε φουλ αντιγερμανικό κλίμα στην κυβέρνηση Τσίπρα (δεν είχε πάει ακόμη στο Βερολίνο ο πρωθυπουργός), ο σημερινός υπουργός Αμυνας, Πάνος Καμμένος, έκανε τη γνωστή δήλωση:  «αν οι Ευρωπαίοι ζορίσουν την Ελλάδα, θα δώσουμε χαρτιά στους παράνομους μετανάστες για να πάνε στο Βερολίνο. Κι αν μεταξύ αυτών ήταν και κάποιοι τζιχαντιστές, την ευθύνη θα έχουν οι Ευρωπαίοι» (εδώ). Δήλωση πρωτοφανής για υπουργό κανονικής ευρωπαϊκής χώρας, απείρως χειρότερη από εκείνη την παλιά του Πάγκαλου. Ο Πάγκαλος έκανε μια προσβλητική δήλωση, ο Καμμένος μια απειλητική δήλωση; Τι έκανε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας; Τίποτα. Η κυβέρνησή του δεν εξέδωσε ούτε μία αποδοκιμαστική δήλωση.
Το αντίθετο, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έδειχναν μια χαιρέκακη (έναντι της Γερμανίας) ικανοποίηση από το «κατόρθωμα» του υπουργού Αμυνας. Μόνο ένα-δυο σχόλια στην «Αυγή» ήταν αποδοκιμαστικά για τη δήλωσή του.
Βλέπω σήμερα τις αντιδράσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και υπουργών, για τα εθνικιστικά συνθήματα που φώναξαν κάποιοι βατραχάνθρωποι στην προχτεσινή παρέλαση (εδώ). Θεωρώ το θέμα ήσσονος σημασίας. Με την εξής έννοια: αυτή η κατηγορία των στρατιωτών έτσι εκπαιδεύεται, αυτά τα συνθήματα φωνάζει διαχρονικά, τα φώναζαν και πέρσι και πρόπερσι και, κατά τούτο, είναι λίγο υποκριτικές οι αντιδράσεις των πρώην κυβερνητικών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.α).
Όμως, υποτίθεται ότι σήμερα έχουμε κυβέρνηση ενός αριστερού κόμματος, τα στελέχη του οποίου έβγαζαν τα προηγούμενα χρόνια σπυράκια, όταν άκουγαν τέτοια συνθήματα. Τώρα τα ακούνε στη «δική τους» παρέλαση. Αλλά ας μην παριστάνουν τους έκπληκτους. Ποιος θα τα εμπόδιζε; Τον Καμμένο έχουν υπουργό Αμυνας.
Ο Τσίπρας έπεσε στην ανάγκη του Καμμένου, επειδή δεν είχε αυτοδυναμία στις εκλογές. Κατανοητό. Αλλά ήταν ανάγκη να τον κάνει υπουργό Αμυνας; Και στο υπουργείο Ναυτιλίας έχει παράτες.
Όταν ο Καμμένος απείλησε τους Ευρωπαίους ότι θα τους στείλει παράνομους μετανάστες και τζιχαντιστές (αυτή η δήλωσή του έφτασε ως το αμερικανικό Κογκρέσο, εδώ) ουδείς τον αποδοκίμασε. Ενώ ο Τσίπρας θα έπρεπε να τον υποχρεώσει να ανακαλέσει, όπως υποχρέωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου τον Πάγκαλο. Ετσι κάνουν οι υπεύθυνοι πρωθυπουργοί.
Ο Καμμένος δεν είναι σημερινός, δεν είναι tabula rasa. Έχει παρελθόν. Έχει πει τα πιο απίθανα πράγματα. Είναι ικανός να πει τα πάντα, για να προβληθεί. Όταν απειλεί τη Γερμανία με τζιχαντιστές, σιγά που θα τον πειράξει επειδή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρονται για τα εθνικιστικά συνθήματα, που φώναζαν οι βατραχάνθρωποι.
Θα τον λουστούν τον Καμμένο, αφού αποφάσισαν να του δώσουν μια τόσο καίρια θέση στην κυβέρνηση. Τα εκ των υστέρων κλαψουρίσματα για τα ανδραγαθήματά του, δεν έχουν ιδιαίτερη αξία.
Ο τίτλος του άρθρου τίθεται καθ’ υπερβολήν. Ασφαλώς κυβερνάει ο Τσίπρας. Αλλά από τη στιγμή που ένας υπουργός λέει και κάνει ό,τι του κατέβει, χωρίς να υπολογίζει τις επιπτώσεις, ο τίτλος έχει μεγάλη δόση αλήθειας.
Επιμύθιον: να μη διαμαρτύρονται οι του ΣΥΡΙΖΑ για τη δράση του Καμμένου. Απλώς να τον χαίρονται, ως συγκυβερνήτη…