Του Γιώργου Καρελιά, www.protagon.gr
Ορισμένα πράγματα μπορεί να έχουν πολύ απλές εξηγήσεις, αλλά εμείς να ψάχνουμε για βαθύτερες αιτίες. Αναζητούμε το κάτι παραπέρα, αλλά η βασική αιτία είναι τόσο προφανής που τείνουμε να μην την πιστεύουμε. Στην πρόσφατη δεύτερη φάση της «δραστηριότητας» της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου, που τόσους εξόργισε, επιχειρήθηκε να δοθούν διάφορες εξηγήσεις. Θεωρώ εκτός τόπου και χρόνου τον ισχυρισμό ότι η νέα πρόεδρος της Βουλής κάνει ό,τι κάνει για να ευνοήσει την Χρυσή Αυγή. Είναι αδιανόητο. Επίσης, πρέπει να διαθέτει κανείς πολύ προχωρημένη φαντασία, για να πιστέψει ότι έχει ηγετικές βλέψεις και επιδιώκει από τώρα να εγγράψει υποθήκες. Μήπως η εξήγηση είναι πιο προφανής; Μήπως η κ. Κωνσταντοπούλου πάσχει από το σύνδρομο του μικροφώνου, της κάμερας, της δημοσιότητας; Ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία. Ο Αδωνις Γεωργιάδης, για παράδειγμα, τα τελευταία δύο χρόνια έδειξε να μην αντέχει ούτε μια μέρα χωρίς να εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή, να μιλήσει σε ραδιοφωνική ή να γράψει ένα μήνυμα στο τουίτερ. Ο Γιάννης Βαρουφάκης δεν έχει αφήσει εκπομπή για εκπομπή. Είναι τέτοιο το πάθος του για δημοσιότητα που δεν μπορεί ν’ αντισταθεί ούτε σε φωτογραφίσεις τύπου λάιφ στάιλ. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν έχει οδηγηθεί ακόμη ολοκληρωτικά σ’ αυτό το σημείο, αλλά το πάθος της για προβολή δεν κρύβεται. Τις προάλλες, έμεινε στο Κοινοβούλιο ως αργά τη νύχτα προκειμένου να φωτογραφηθεί για τις ανάγκες μια συνέντευξης σε περιοδικό. Το μικρόφωνο της προκαλεί άμετρη ευχαρίστηση, είναι εμφανές.
Δεν το αφήνει εύκολα. Οι ειρωνείες προς αρχηγούς και βουλευτές εξυπηρετούν την ανάγκη να βρίσκεται κάθε λεπτό στο προσκήνιο, να μην αφήνει τίποτα να πέφτει κάτω. Δεν συμπεριφέρεται ως πρόεδρος που επιδιώκει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, αλλά επιδιώκει να επιβληθεί επί των αντιπάλων και να διακριθεί, ως η απολύτως ξεχωριστή, μεταξύ των συντρόφων της. Και αυτό επιτυγχάνεται μέσω της διαρκούς επιδίωξης για προβολή.
Ο Αδωνις, ο Γιάνης, η Ζωή ανήκουν στην συνομοταξία των πολιτικών, που δεν μπορούν να αντισταθούν στην κάμερα και στο μικρόφωνο. Είναι τα ψώνια της δημοσιότητας. Και όταν αυτό συνδυάζεται με τον ακραίο ναρκισσισμό, οδηγεί συνήθως σε κωμικοτραγικά αποτελέσματα, μερικά από τα οποία ζούμε τις τελευταίες ημέρες.
Ορισμένα πράγματα μπορεί να έχουν πολύ απλές εξηγήσεις, αλλά εμείς να ψάχνουμε για βαθύτερες αιτίες. Αναζητούμε το κάτι παραπέρα, αλλά η βασική αιτία είναι τόσο προφανής που τείνουμε να μην την πιστεύουμε. Στην πρόσφατη δεύτερη φάση της «δραστηριότητας» της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου, που τόσους εξόργισε, επιχειρήθηκε να δοθούν διάφορες εξηγήσεις. Θεωρώ εκτός τόπου και χρόνου τον ισχυρισμό ότι η νέα πρόεδρος της Βουλής κάνει ό,τι κάνει για να ευνοήσει την Χρυσή Αυγή. Είναι αδιανόητο. Επίσης, πρέπει να διαθέτει κανείς πολύ προχωρημένη φαντασία, για να πιστέψει ότι έχει ηγετικές βλέψεις και επιδιώκει από τώρα να εγγράψει υποθήκες. Μήπως η εξήγηση είναι πιο προφανής; Μήπως η κ. Κωνσταντοπούλου πάσχει από το σύνδρομο του μικροφώνου, της κάμερας, της δημοσιότητας; Ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία. Ο Αδωνις Γεωργιάδης, για παράδειγμα, τα τελευταία δύο χρόνια έδειξε να μην αντέχει ούτε μια μέρα χωρίς να εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή, να μιλήσει σε ραδιοφωνική ή να γράψει ένα μήνυμα στο τουίτερ. Ο Γιάννης Βαρουφάκης δεν έχει αφήσει εκπομπή για εκπομπή. Είναι τέτοιο το πάθος του για δημοσιότητα που δεν μπορεί ν’ αντισταθεί ούτε σε φωτογραφίσεις τύπου λάιφ στάιλ. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν έχει οδηγηθεί ακόμη ολοκληρωτικά σ’ αυτό το σημείο, αλλά το πάθος της για προβολή δεν κρύβεται. Τις προάλλες, έμεινε στο Κοινοβούλιο ως αργά τη νύχτα προκειμένου να φωτογραφηθεί για τις ανάγκες μια συνέντευξης σε περιοδικό. Το μικρόφωνο της προκαλεί άμετρη ευχαρίστηση, είναι εμφανές.
Δεν το αφήνει εύκολα. Οι ειρωνείες προς αρχηγούς και βουλευτές εξυπηρετούν την ανάγκη να βρίσκεται κάθε λεπτό στο προσκήνιο, να μην αφήνει τίποτα να πέφτει κάτω. Δεν συμπεριφέρεται ως πρόεδρος που επιδιώκει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, αλλά επιδιώκει να επιβληθεί επί των αντιπάλων και να διακριθεί, ως η απολύτως ξεχωριστή, μεταξύ των συντρόφων της. Και αυτό επιτυγχάνεται μέσω της διαρκούς επιδίωξης για προβολή.
Ο Αδωνις, ο Γιάνης, η Ζωή ανήκουν στην συνομοταξία των πολιτικών, που δεν μπορούν να αντισταθούν στην κάμερα και στο μικρόφωνο. Είναι τα ψώνια της δημοσιότητας. Και όταν αυτό συνδυάζεται με τον ακραίο ναρκισσισμό, οδηγεί συνήθως σε κωμικοτραγικά αποτελέσματα, μερικά από τα οποία ζούμε τις τελευταίες ημέρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
O διάλογος προϋποθέτει τον σεβασμό της διαφορετικής άποψης. Γι' αυτό κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή χυδαίο σχόλιο θα διαγράφεται.