Απέναντι στη λογική Γλέζου

 Του Λευτέρη Κουσούλη, Athens Voice

Με αφορμή τις δηλώσεις του κ. Μανώλη Γλέζου, με τις οποίες επικρίνει την πρόσφατη συμφωνία στο Eurogroup, εγείρονται πολιτικά και ηθικά ερωτήματα. Θα αποφύγω την έμφαση που συνήθως γίνεται σε παρόμοιες περιπτώσεις περί σεβασμού –ακόμη και θαυμασμού κατά ορισμένους– στο πρόσωπό του. Είναι αυτονόητος ο σεβασμός σε κάθε πρόσωπο, είτε «πρώτο» είτε «έσχατο». Οφείλουμε τον ίδιο σεβασμό σε όλους. Όπως οφείλουμε να μην αιχμαλωτιζόμαστε σε θρύλους, ήρωες ή μύθους. Έτσι, αδυνατώ να κατανοήσω την πολιτική πρόταση και την πολιτική προτροπή της δήλωσης του κ. Γλέζου. Τι ακριβώς μας προτείνει; Να πάρουμε τα άρματα, να πέσουμε στον γκρεμό, να εκστρατεύσουμε κατά της Δύσης; Ποια είναι η ουσιαστική πολιτική του πρόταση; Να γίνει το κράτος ιδιοκτήτης της εργασίας και του προϊόντος της εργασίας των ανθρώπων; Να δημευθεί ο υπάρχων πλούτος, με ειδική αναφορά, όπως έχει ήδη κάνει στις καταθέσεις; Να υιοθετήσουμε, συνεπώς, άλλο μοντέλο πολιτικής λειτουργίας και διακυβέρνησης; Να προσανατολιστούμε στην επιλογή να γίνουμε μια περίκλειστη χώρα, απομονωμένη, φτωχή και υπερήφανη; Με πανίσχυρο κράτος, μεγάλες ανισότητες και ταξικό χάσμα; Πίσω από τις διακηρύξεις και τις οικονομικές προτάσεις υπάρχει πάντα ένα πολιτικό σχέδιο. Ο καθένας είναι, φυσικά, ελεύθερος να διατυπώνει τις προτάσεις του, έχει όμως υποχρέωση να μας ξεδιπλώνει το συνολικό πολιτικό του σχέδιο.

Όλα τα άλλα είναι αυτοδικαιωτικές μεμψιμοιρίες, σε μια εποχή που η ίδια η πραγματικότητα, όπως πάντα στην ιστορία, διατηρεί τον τελευταίο λόγο και η συνείδηση των ανθρώπων, αυτή και μόνο, είναι ο τελικός οδηγός της πορείας. Οι άνθρωποι πετυχαίνουν κάθε φορά αυτό που μπορούν, στη συγκεκριμένη ιστορική φάση, αποφεύγοντας παγίδες και ιδεοληπτικές επιλογές.
Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, έτσι εξελίσσονται τα πράγματα. Και σήμερα στην Ελλάδα, ασφαλώς και η απόφαση της κυβέρνησης να αναζητήσει έναν συμβιβασμό, μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι στη σωστή κατεύθυνση.

Προσπερνάμε, λοιπόν, και προχωράμε.