Εκλογές πάλι, λοιπόν;

Της Νιόβης Παυλίδου

Μια περίοδος πενταετούς  λιτότητας είναι βαρύς απολογισμός για όσους βάλαμε πλάτες  να εξασφαλιστεί η κυβερνησιμότητα της χώρας. Στωϊκά προσπαθούμε να αναγνωρίσουμε  την άκρη του δύσβατου δρόμου δίδοντας χρόνο στο όποιο κυβερνητικό σχήμα να σταθεροποιήσει αναπτυξιακές προοπτικές. Κι όμως με αφορμή την εκλογή προέδρου δημοκρατίας  η χώρα εισέρχεται, πάλι,  σε περίοδο εκλογικών διαδικασιών! Ποιός τις ήθελε; Η αξιωματική αντιπολίτευση; Σε δεκάδες δημοσκοπήσεις εδώ και μήνες οι πολίτες με σταθερή πλειοψηφία δηλώνουν ότι δεν θέλουν εκλογές. Οι πολίτες ζητούσαν λύσεις προβλημάτων και όχι αλλαγή προσώπων. Φαινόταν λογική και ευρέως αποδεκτή η πρόταση για συναινετική εκλογή προέδρου και εκλογές στο τέλος του 15. Κι όμως στη διάρκεια των ψηφοφοριών και μέσα στην αθλιότητα του πολιτικού σκηνικού, το κλίμα γύρισε. Όλοι είναι έτοιμοι για την επαναδιάταξη. Αυτή η κυβέρνηση δεν προχωράει πια! Εκλογές λοιπόν; Ας ξεκαθαρίσει το τοπίο. Εκλογές. Ο καθείς στο μετερίζι του. Απόφαση πρώτη: Νικητής πρέπει να είναι η ψυχραιμία.  Απόφαση δεύτερη: Απολύτως  υπεύθυνες επιλογές για τον καθένα μας. Μη γεμίσει ο τόπος «κομμένα χέρια» την επόμενη μέρα. Δεν οδηγεί πουθενά το εθνικό αυτό σπορ.

Η πόλωση του δικομματισμού είναι προ των θυρών και μάλλον θα δώσει τον κυρίαρχο τόνο. Τρίτος ισχυρός πόλος στον χώρο του μεταρρυθμιστικού κέντρου και της κεντροαριστεράς  δε στάθηκε δυνατό να διαμορφωθεί συλλογικά. Γιατί;  Θα αναλυθεί αργότερα, τα γεγονότα τρέχουν, αλλά νομίζω έγινε σαφές ότι η σύγκλιση του χώρου δε μπορεί πλέον να γίνει στη βάση μόνο προγραμματικών κειμένων «κλασσικού τύπου». Η εμπιστοσύνη σε πρόσωπα,  διαδικασίες  και πρακτικές έχει ανεπανόρθωτα διαρραγεί. Εσφαλμένες πρακτικές διακυβέρνησης άφησαν πληγές που δεν επουλώθηκαν και δεν απαλύνονται σήμερα,  που η  συγκολλητική ουσία της εξουσίας στέρεψε ανεπιστρεπτί για τα κόμματα που κυβέρνησαν επί μακρόν. Οι ρωγμές στον χώρο της κεντροαριστεράς είναι πολύ βαθύτερες, και στην πολιτική ηγεσία και στην εκλογική βάση, απ΄ ό,τι πιστεύαμε μόλις ένα χρόνο πριν, όταν καλοπραίρετα ξεκινούσε η προσπάθεια των 58. Οι ρήξεις, που ακόμη δεν έγιναν, θα είναι επώδυνες.

Και εδώ ήρθε Το ΠΟΤΑΜΙ. Καινούρια μονοπάτια για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Κύριοι άξονες συμπόρευσης δεν είναι οι κλασσικοί ιδεολογικοί προσδιορισμοί, αριστερά, δεξιά, κέντρο. Βασικές πρακτικές θα αποτελούν τη συγκολλητική ουσία, όπως, ειλικρίνεια και διαύγεια στη διακυβέρνηση,  αποτελεσματικότητα στη διοίκηση, δικαιοσύνη στην κοινωνική ζωή. Το Ποτάμι διαμόρφωσε και διαμορφώνει το δικό του δρόμο, δύσκολα αλλά σταθερά. Να αλλάξουν όλα χωρίς να γκρεμιστεί τίποτα άτσαλα και άδικα. Με κύριο άξονα την συσπείρωση νέων πολιτικών δυνάμεων, με πρόσωπα και στελέχη που έχουν να επιδείξουν ολοκληρωμένη προσωπική πορεία ζωής και μπορούν να πείσουν για τις καλές προθέσεις συστράτευσής τους στην κοινή υπόθεση. Το Ποτάμι δεν προχώρησε απρόσκοπτα. Λοιδωρήθηκε, υποτιμήθηκε, πιέστηκε. Αλλά, παρά τις προφανείς και δικαιολογημένες αδυναμίες κάθε καινούριου, χάραξε δρόμο προς την ωρίμανση των απόψεων και συνεργασιών του, χωρίς να γείρει έντρομο σε εύκολες συνεργασίες για καλύτερα εκλογικά αποτελέσματα. Κέρδισε την εμπιστοσύνη μεγάλου τμήματος της κοινωνίας  ότι μπορεί, τολμά και μένει συνεπές στους στόχους του. Αυτή η εμπιστοσύνη θα προστατευτεί με κάθε θυσία. Η διεύρυνση σε συναφείς πολιτικούς χώρους θα έρθει προσεκτικά, όπως η σύγκλιση με τη ομάδα των μεταρρυθμιστών που συνεισφέρουν με την εμπειρία της «αριστεράς που τολμά».

Όσοι συμπορευόμαστε με Το Ποτάμι πιστεύουμε στην ώθηση που θα δώσει για  μεταρρυθμίσεις.  Η κυβέρνηση παρουσιάστηκε τελευταία πολύ  κουρασμένη για να ανταποκριθεί στις ευθύνες της.  Ο τρόμος του πολιτικού κόστους και οι ματιές  στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ μόνο αδυναμίες, διαφωνίες και συγκρούσεις επέφεραν στους κόλπους της,  αποδυναμώνοντας την επιλογή αναπτυξιακών προοπτικών. Οι εξυπηρετήσεις συντεχνιακών απαιτήσεων βάρυναν πάλι πολύ στις επιλογές της.

Ναι, δεν κρύβεται πλέον ότι είμαστε υποχρεωμένοι να κολυμπήσουμε στα βαθιά. Απαιτείται πολύ καθαρός λόγος για να γίνουν βήματα προς τα εμπρός. Σταθερός, χωρις παλινδρομήσεις. Όχι διατύπωση προθέσεων. Όχι κατασκευασμένα επιτεύγματα. Πράξεις με αποτελέσματα που να γίνονται αισθητά στην καθημερινότητα του πολίτη. Και γνώσεις, ικανότητες  για ιχνηλάτιση του δρόμου προς την έξοδο. Υπάρχουν λύσεις πάντα. Δύσκολες, αλλά υπάρχουν.

Ο μήνας των εκλογών δεν θα είναι εύκολος. Υπήρξαν είδη δείγματα φθηνής πολιτικής  αντιπαράθεσης. Αλλά, παρόλες τις δυσκολίες, παρόλο τον κατακερματισμό δυνάμεων, όσοι πραγματικά επιθυμούμε την χώρα όρθια με τις δικές της δυνάμεις, με αξιοκρατία, δικαιοσύνη, διαφάνεια και αποτελεσματικότητα στην κοινωνική ζωή θα βρεθούμε στην ίδια πλευρά της όχθης. Όσοι ακολουθήσουν το γλυκό μονοπάτι του λαϊκισμού, ανεξάρτητα από τον πολιτικό χώρο που εντάσσονται, θα είναι συνοδοιπόροι  στην καταστροφή.

Μη ξεχνάμε. Αυτοί  πρέπει να αποτύχουν, για να πετύχει η χώρα.

Απόφαση πρώτη: Ψυχραιμία.  Απόφαση δεύτερη: Υπεύθυνη επιλογή!