Οι βλαβερές συνέπειες πρόωρων εκλογών

Του Τάσου Τέλλογλου, www.protagon.gr
Οι προηγούμενες εκλογές του 2012 κόστισαν 25 δισ. στη χώρα - από εκείνα που δεν είχε. Πόσο θα στοιχίσει η ιδέα του ΣΥΡΙΖΑ να συνδέσει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας με εκλογές; Άγνωστο. Θα έπρεπε να έχει μάθει από τους Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, το 2009, όταν πήγαν κατευθείαν στα «βράχια» επειδή δεν ηθελαν να συνενοηθούν τότε με τον Καραμανλή και τη Ν.Δ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι στην Ευρώπη μιλούν για μια άλλη πολιτική αλλά ποια μπορεί να είναι αυτή σε μία ηπειρο που δεν έχει αρκετούς εργαζόμενους πλέον επειδή γερνάει, σε μία ηπειρο που με το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ δαπανά πάνω από το 50% των κοινωνικών πόρων, σε μία Ευρώπη με ακριβό νόμισμα, ακριβή ενέργεια, μειωμένο προϋπολογισμό έρευνας και επιχειρήσεις (δεν μιλάω για τις ελληνικές) που το βάζουν στα πόδια από αυτήν; Όμως οι κύριοι του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν συγκρούονται για αυτά. Η χώρα σέρνεται έρμαιο σε μια πολιτική σύγκρουση που, στην καλύτερη περίπτωση, θα οδηγήσει σε όσα έγιναν το 2009 με τον Γιώργο Παπανδρέου. Εδώ ο Σαμαράς έχει δίκιο: Δεν χρειάζεται να κινδυνολογήσει ο ίδιος για να φτάσει το επιτόκιο του 3τούς ομολόγου στο 9%. Όμως έχει άδικο όταν μέμφεται για όσα δεν έγιναν το τελευταίο εξάμηνο αποκλειστικά τους ξένους, που θεωρεί ότι τον άδειασαν και αδιαφορούν για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Η κυβέρνησή του έκανε πολλά, αλλά λιγότερα από εκείνα που μπορούσε και έπρεπε να κάνει, η Ελλάδα βελτίωσε την ανταγωνιστικότητά της αλλά στο βασικό της πρόβλημα τη λειτουργία και την ποιότητα των θεσμών που οδήγησαν στην οικονομική κρίση, έκανε ελάχιστα βήματα μπροστά.

Η κυβέρνηση έχει δίκιο όταν λέει ότι η ασθενική ανάκαμψη μπορεί να καταστραφεί από μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο με τρεις γύρους εκλογών για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις που σκέφτονται κάποιοι στη Συγγρού και την Κουμουνδούρου... Τον Μάρτιο η χώρα πρέπει να πληρώσει ομόλογα από χρήματα που δεν έχει. Στις 28 Φεβρουαρίου λήγει η δίμηνη παράταση του προγράμματος. Έτσι όπως τσακώνονται αυτοί, αν δεν εκλέξουν Πρόεδρο στο τέλος της ενδοξης αυτής διαδικασίας, η χώρα θα έχει γίνει περίγελως, κανείς δεν θα θέλει να τη βοηθήσει -γιατί αλλωστε;- και το χειρότερο από όλα θα την πληρώσουν οι κοινωνικά πιο αδύνατοι, ενώ οι τελευταίες οικονομίες της μεσαίας τάξης θα «καίγονται».
Τα δύο μεγάλα μπλοκ του πολιτικού φάσματος, η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να συνενοηθούν για έναν οδικό χάρτη που -όποιος και αν κερδίσει- θα διασφαλίζει ότι θα πάμε με ασφάλεια στον Μάρτιο.