Ο Εμπρησμός της Αthens Voice. Γιατί δεν συγκλονιστήκαμε;

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, www.protagon.gr
Είναι μιθριδατισμός;  ́Εχουμε τόσο πολύ εξοικειωθεί με τη βία;  Έψαχνα όλη μέρα το διαδίκτυο και παρακολουθούσα τα ηλεκτρονικά μέσα και ειλικρινά εντυπωσιάστηκα από τις τόσο φτωχές αναφορές στον εμπρησμό των γραφείων της Αthens Voice. Η εγκληματική πράξη είναι δεδομένη από την έκθεση της Πυροσβεστικής. Το γεγονός της τρομοκρατικής επίθεσης στα γραφεία μιας εφημερίδας, μιάς δηλαδή δημοσιογραφικής στέγης, και η ολοχερής καταστροφή τους δεν χωρά αμφισβήτηση. Και όμως η μέρα στο υπόλοιπο δημοσιογραφικό συνάφι πέρασε σαν να είχε πάρει φωτιά κάδος απορριμάτων στα Εξάρχεια. Την προσπάθεια φίμωσης μιάς ελεύθερης δημοσιογραφικής φωνής δεν τη βλέπουν οι συνάδελφοι; Η απόπειρα τρομοκράτησης του Τύπου όταν δεν συμφωνούμε με αυτά που γράφει δεν τους κάνει να ανατριχιάζουν; Η Athens Voice και ο εκδότης της δεν είναι αυτό που λέμε βολικές περιπτώσεις. Δεν πήγε ποτέ με το συρμό και δεν συγχρονίστηκε σε καμιά στιγμή με το τυφλό αντιμνημονιακό μέτωπο που ήταν το mainstream στη χώρα μας την τελευταία τετραετία. Αυτό που νομίζουμε ότι αποτελεί το κοινό αίσθημα τα χρόνια της κρίσης δεν κολακεύτηκε και δεν εξευμενίστηκε από τον Φώτη Γεωργελέ και την εφημερίδα του σε καμιά φάση της κρίσης. Δεν υποδαύλισε το μίσος και την οργή που γέννησε η κρίση, αλλά προσπάθησε να βρει τις ορθολογικές παραμέτρους που την ερμήνευαν.

Ο λόγος του δε υπαγορεύτηκε ποτέ από το θυμικό, έγραφε τις σκέψεις του με νηφαλιότητα και επιχειρήματα, όσο αντιδημοφιλείς και αν ήταν. Οι εχθροί του πολλοί. Κάποιοι τον είχαν απειλήσει. Για ένα διάστημα κυκλοφόρησαν φωτογραφίες του στους τοίχους των Εξαρχείων με απειλητικούς υπότιτλους εν είδει προγραφής. Ο αμετάπειστος Γεωργελές συνέχισε απτόητος να γράφει αυτά που πιστεύει και φαίνεται ότι η μόνη λύση για κάποιους φασίστες ήταν να καταστρέψουν την εφημερίδα του.
Και το έκαναν. Ανέβηκαν στον τρίτο όροφο της παλιάς πολυκατοικίας των Εξαρχείων που στεγάζει τα γραφεία της, έσπασαν το τζάμι της πόρτας και πέταξαν μέσα εμπρηστική ύλη. Στο σκοτεινό μυαλό τους μπορεί και να έκαναν αντίσταση στη Μέρκελ. Μπορεί οτιδήποτε άλλο. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθείς να βρείς το νήμα που σε συνδέει με ταραγμένα εγκληματικά μυαλά για να ερμηνεύσεις τις πράξεις τους. Αρκεί να γίνει συνείδηση όλων εμάς των υπολοίπων ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τη Δημοκρατία και τις αξίες της, ότι όποιοι και αν είναι εμείς ξέρουμε ότι είναι φασίστες. Και αν υπάρχουν συνάδελφοί μου που μέσα τους βρίσκουν δικαιολογίες για την πράξη αυτή, και αν υπάρχουν κάποιοι που είναι πρόθυμοι να αρχίσουν τις γνωστές σχετικοποιήσεις (εδώ ο κόσμος αυτοκτονεί κλπ), λυπάμαι αλλά έχουν χάσει την επαφή με τον πυρήνα της δημοσιογραφίας, δηλαδή την ελευθερία της έκφρασης και διακίνησης των ιδεών.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών