O κόσμος της Σοφίας

Της Ξένιας Κουναλάκη, Καθημερινή

Πάνω που νομίζαμε ότι είχαμε ξεμπερδέψει με τη θεωρία των δύο άκρων, ήρθε η Σοφία Βούλτεψη να την επαναφέρει. Εχει, λέει, ένα πάκο χαρτιά με συμπτώσεις απόψεων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Χ.Α. «Είναι μεγάλη ντροπή το γεγονός ότι συμπεριφέρεται με επιπόλαιο τρόπο και υβρίζει και είναι ντροπή ότι όλως τυχαίως, για μία ακόμη φορά, χρησιμοποιεί τις ίδιες εκφράσεις με τη Χρυσή Αυγή», είπε χθες η κυβερνητική εκπρόσωπος, εξισώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και ένα κόμμα, που κατηγορείται ως εγκληματική οργάνωση, με περίπου ολόκληρη την κοινοβουλευτική του ομάδα προφυλακισμένη. Στη συνέχεια κάλυψε πλήρως τον Αδωνι Γεωργιάδη για την τουλάχιστον ατυχή δήλωσή του ότι αν βγει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα μεταφέρει τις καταθέσεις του στο εξωτερικό. Και χαρακτήρισε «γκεμπελική» την αποσπασματική επίκληση της επίμαχης αποστροφής από στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. (Την ίδια στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης, υπουργός και αυτός της κυβέρνησης, είπε απλώς για τις δηλώσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου: «Το τι επιλέγει κανείς να κάνει σε προσωπικό επίπεδο, ενδεχομένως πρέπει να το κρατάει για τον εαυτό του και να μην το δημοσιοποιεί»).

Σε πρόσφατο άρθρο του ο σκιτσογράφος της «Καθημερινής» Ανδρέας Πετρουλάκης, προσπαθώντας να ερμηνεύσει την αμετροέπεια της κ. Βούλτεψη έγραψε: «Πιθανώς πάλι έτσι να αντιλαμβάνεται τη δημόσια παρουσία της. Σαν πρωινό τηλεφώνημα στη συννυφάδα της, σαν θυμωμένη αφήγηση στο κομμωτήριο, σαν μαλλιοτράβηγμα με τη γειτόνισσα». Δεν συμφωνώ με αυτήν την καρικατούρα, αν και είμαι σχεδόν βέβαιη ότι εξαιτίας αυτής της σχηματοποίησης επελέγη από κάποιους spin doctors του Μαξίμου για κυβερνητική εκπρόσωπος. Μπορώ να τους φανταστώ να καταρτίζουν τον κατάλογο του ανασχηματισμού και να λένε καγχάζοντας: «Βάλε τη Βούλτεψη, κάνει γκελ στον κόσμο, τα λέει χύμα, θα σπάσει τα νεύρα του ΣΥΡΙΖΑ» κ.λπ. Κατά τη γνώμη μου το φαινόμενο Βούλτεψη απηχεί κάτι ευρύτερο, που συναντάται σε πολλές διαφορετικές εκδοχές στην ελληνική κοινωνία: την ανασφάλεια του μεσαίου στελέχους, που μόλις λάβει λίγη εξουσία φροντίζει να επιδείξει υπερβάλλοντα ζήλο προς τα πάνω και αμέτρητο τσαμπουκά προς τα κάτω. Το είδαμε στην περίπτωση της ΝΕΡΙΤ.
Υποπτεύομαι ότι ουδείς της έδωσε εντολή να κόψει τον Αλέξη Τσίπρα από τη ΔΕΘ. Το έκανε για να γίνει αρεστή στον πρωθυπουργό. Στο διάβα της προκάλεσε τις παραιτήσεις σύσσωμης της ηγεσίας της ΝΕΡΙΤ και κάνα δύο μελών του Εποπτικού, δηλώνοντας προκλητικά ότι εκείνη δικαιούται να παρεμβαίνει στην... ανεξάρτητη δημόσια τηλεόραση και να μιλάει με όποιον θέλει, ακόμη «και με τη γάτα του Θωμόπουλου» (σ.σ.: διευθυντή ειδήσεων του καναλιού).
Στον «κόσμο της Σοφίας» όλα αυτά είναι θεμιτά και επιτρέπονται. Στον κόσμο του Μαξίμου ακόμη θεωρούν τη Σοφία κατάλληλη ως εικόνα της κυβέρνησης;