Γιατί αποχαιρέτησα τη Δημοκρατική Αριστερά

Του Νίκου Φωτίου, φιλολόγου
Την Πέμπτη 3/7 κατέθεσα την παραίτησή μου και την αποχώρησή μου από τη ΔΗΜΑΡ. Θεωρώ οφειλόμενη μια δημόσια εξήγηση εφόσον συμμετείχα στη Δημοκρατική Αριστερά από την ίδρυσή της, υπήρξα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και, ως πρόσφατα, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής Θεσσαλονίκης. Εκτιμώ ότι η Δημοκρατική Αριστερά απέτυχε πλήρως να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της α) για συμβολή στην «έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια», β) για ένα μεταρρυθμιστικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας με δικαιοσύνη, ανάπτυξη και αλληλεγγύη και γ) για τη συγκρότηση «προοδευτικού μεταρρυθμιστικού πόλου». Η αρχικά γενναία απόφαση για συμμετοχή στην κυβέρνηση («Εντολή για λύση») δεν είχε τη συνέχεια που θα επιβεβαίωνε τον ισχυρισμό ότι η ΔΗΜΑΡ αποτελεί χρήσιμη δύναμη. Ειδικότερα: Η ΔΗΜΑΡ απέτυχε να εξασφαλίσει το πολιτικό προσωπικό και το σχέδιο, προκειμένου να παραγάγει ή/και να επιβάλει αξιόλογο μεταρρυθμιστικό έργο. Υπέκυψε στον κυβερνητισμό εγκαταλείποντας πρόωρα κάθε προσπάθεια να θεσμοθετηθούν διαδικασίες διαφάνειας και αξιοκρατίας (4-2-1). Ούτε την παρουσία της στην τρικομματική κυβέρνηση υπερασπίστηκε, ενώ αποχώρησε με αναξιόπιστες δικαιολογίες. Στη συνέχεια αρνήθηκε τον διάλογο με όμορες δυνάμεις, επιμένοντας αλαζονικά ότι είναι ο κορμός ενός ανυπόστατου «τρίτου πόλου».

Παράλληλα, τα τελευταία δύο χρόνια κορυφώθηκε η εσωκομματική διαδικασία, κατά την οποία τις ευθύνες για την πορεία του κόμματος τις πήρε όλες πάνω του ο πρόεδρος με ένα στενό επιτελείο στελεχών. Ο κόσμος της ΔΗΜΑΡ τους εξασφάλισε ισχυρότατες πλειοψηφίες και παντοδυναμία, η οποία, όμως, εξελίχτηκε γρήγορα σε προσωποπαγή εξουσία με σοβαρότατες παραβιάσεις της εσωκομματικής δημοκρατίας.
Το «θολό στίγμα» που εκπέμφθηκε ήταν σαφέστατο και παγιώθηκε από την παντοδύναμη ηγετική ομάδα ως σταθερό φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό.
Αυτή η πολιτική, αυτή η λειτουργία και αυτά τα πρόσωπα δοκιμάστηκαν στην κοινωνία στις εκλογές και απέτυχαν.
Τι όφειλε να ακολουθήσει
Πλήρης ανάληψη πολιτικών ευθυνών από τον πρόεδρο και την ηγετική ομάδα.
Άμεση σύγκληση συνεδρίου με μεταβατική ηγεσία και με μοναδικό θέμα την «Επεξεργασία θέσεων και προτάσεων για τον διάλογο περί συγκρότησης του δημοκρατικού μεταρρυθμιστικού χώρου».
Εκτιμώ ότι δεν υφίστανται πλέον οι προϋποθέσεις «επανεκκίνησης». Δεν υπάρχουν οι ανθρώπινοι πόροι, το σχέδιο, το ακροατήριο. Ούτε η «παράδοση των κλειδιών» στην εσωκομματική «αντιπολίτευση» είναι λύση ούτε οι αλληθωρισμοί προς ΣΥΡΙΖΑ.
Η προοπτική βρίσκεται στη συμμετοχή στον διάλογο και στην ώσμωση με άλλες φιλοευρωπαϊκές, προοδευτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, που έχουν οντότητα και δυνατότητες να συγκροτήσουν ένα αξιόπιστο πολιτικό σχέδιο για την επόμενη μέρα αλλά και να συμβάλουν στη συγκρότηση ενός σχήματος που -υπό προϋποθέσεις- μπορεί αποτελέσει ισχυρό παίκτη ή εταίρο στις περαιτέρω πολιτικές εξελίξεις (Ελιά, Ποτάμι, Οικολόγοι, ίσως μεταρρυθμιστικές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, πολιτικές ομάδες, συλλογικότητες και κινήματα πόλης, προσωπικότητες).
Οι παραπάνω δυνάμεις οφείλουν να συμμετάσχουν ταχύτατα σε έναν ειλικρινή διάλογο με ανοιχτή τη μορφή του πολιτικού σχήματος, το πρόγραμμα, την ηγεσία και με το δυνατόν σαφέστερη την πολιτική και την κοινωνική στόχευση. Σ’ αυτή την κατεύθυνση σκοπεύω να εργαστώ και προσωπικά.