Το τέλος μιας φθίνουσας πορείας για τα πανεπιστήμια – η ήττα της Αριστεράς

 Του Ιωακείμ Γρυσπολάκη, www.metarithmisi.gr

Σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα Η ΑΥΓΗ (21/7/2014) με τίτλο «Μια σοβαρή ήττα της Αριστεράς στα Πανεπιστήμια» ο καθηγητής του ΕΚΠΑ και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Γαβρόλγου προσπαθεί να αναζητήσει τα αίτια της ήττας της Αριστεράς (εννοεί τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού η Αριστερά των νεανικών μας χρόνων ουδεμία σχέση έχει με την σημερινή αυτοαποκαλούμενη Αριστερά) στα πανεπιστήμια. Αυτό με χαροποιεί, αφού είναι σαφής ένδειξη ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο, μετά την ανατροπή της επί δεκαετίες κατεστημένης δικτατορίας των συνδικαλιστών και κομματαρχών, μιας ανατροπής που οφείλεται στον νόμο 4009/2011, άρχισε επιτέλους να ξαναβρίσκει τους στόχους του και να επανέρχεται στην αφοσίωσή του στην αριστεία, στην έρευνα και στη διδασκαλία. Ο κ. Γαβρόγλου, έχοντας σπουδάσει σε πολύ καλά πανεπιστήμια της αλλοδαπής, γνωρίζει τι σημαίνει πανεπιστήμιο, ποιος είναι ο ρόλος του, ποιοι οι στόχοι του και ποιος ο τρόπος με τον οποίο θα τους επιτύχει Τον προτρέπω δε να διαβάσει τις εξωτερικές αξιολογήσεις ορισμένων τμημάτων ελληνικών πανεπιστημίων, που διαπρέπουν στο ευρωπαϊκό και στο παγκόσμιο στερέωμα. Μία επίσκεψη στην ιστοσελίδα της Α.ΔΙ.Π. αρκεί, για να διαβάσει τα επιτεύγματα προς όφελος της κοινωνίας και τις καινοτόμες ιδέες που μετεξελίχθηκαν σε προϊόντα για να δημιουργηθούν επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας.

 Είμαι βέβαιος ότι ενδόμυχα θα συμφωνήσει μαζί μου πως το πανεπιστήμιο δεν είναι χώρος επαναστατικής γυμναστικής, κάλυψης εγκληματικών ενεργειών ή άσκησης βίας. Ως παράδειγμα πανεπιστημιακών τμημάτων, που σεβάστηκαν το ρόλο τους και συνδράμουν στην ανάπτυξη της χώρας, αναφέρω ενδεικτικά τα Τμήματα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και Ηλεκτρονικών Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Πολυτεχνείου Κρήτης, ενώ επισημαίνω την συμβολή τόσο του ΤΕΙ Καβάλας όσο και της Σχολής Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης στη λειτουργία Μεταπτυχιακού Προγράμματος ειδίκευσης στη Μηχανική Πετρελαίων. Βέβαια, θα μου πει ο κ. Γαβρόγλου ότι αυτά τα τμήματα δεν παράγουν επαναστατική θεωρία, ούτε επαναστάτες, που αύριο θα οργανώνουν διαδηλώσεις, πορείες, απεργίες και καταστροφές στα καταστήματα των επαίσχυντων καπιταλιστών.

Είναι, λοιπόν, ελπιδοφόρα, το γεγονός ότι ένα στέλεχος της Αριστεράς (όχι της Αριστεράς των νεανικών μας χρόνων και των ονείρων μας, αλλά μιας ανισόρροπης και έξαλλης αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς), που έχει βιώσει το διαλυμένο πανεπιστήμιο, έχει συμβάλλει με τις απόψεις του στην κυριαρχία των συνδικαλιστών και στην φιλοσοφία των καταλήψεων προς όφελος . . . του λαού,, δηλώνει απογοητευμένος.

Η ελληνική κοινωνία λειτουργεί πανεπιστήμια για να μορφώνει τους νέους, να εκπαιδεύει στελέχη, που θα προωθήσουν την οικονομία, την τεχνολογία, τον πολιτισμό, τον ανθρωπισμό και να μεταγγίζει τα ερευνητικά επιτεύγματα στους φορείς της κοινωνίας, μεταξύ των οποίων και οι επιχειρήσεις, που θα δώσουν εργασία στους νέους και έσοδα στην κοινωνία.

Όταν το 2006 δήλωνα δημοσίως στα ΜΜΕ ότι οι καταλήψεις είναι αντισυνταγματικές, αφού διαλύουν την ερευνητική και εκπαιδευτική διαδικασία, ότι το ακαδημαϊκό άσυλο θεσμοθετήθηκε για την προστασία της διδασκαλίας και της έρευνας και όχι των εγκληματιών και των καταστροφέων δημόσιας περιουσίας, ότι οι φοιτητές έρχονται στα πανεπιστήμια για να σπουδάσουν και όχι για να διοικήσουν, η ηγεσία του ΣΥΝ με διέγραψε, αναφέροντας στην ανακοίνωσή της ότι είναι ντροπή για το Πολυτεχνείο Κρήτης να έχει πρύτανη αυτόν που υποστηρίζει τα ανωτέρω.

Όμως η δικαίωση ήλθε όχι για εμένα μόνον, αλλά για όλους εκείνους τους πανεπιστημιακούς που υποστήριζαν τις θέσεις, που διατύπωνα δημοσίως, αλλά φοβόντουσαν ή ντρεπόντουσαν να τις διατυπώσουν από το φόβο είτε της συνήθους δημόσιας διαπόμπευσης είτε της ωμής βίας. Προσωπικά βίωσα κατ’ επανάληψη και τα δύο (λεκτική και σωματική βία), αλλά αν χρειαζόταν θα επαναλάμβανα όσα έπραξα τότε ως πρύτανης.

Και κάτι τελευταίο. Η συμμετοχή των μελών ΔΕΠ στις εκλογές Συμβουλίων και πρυτάνεων με τον νόμο Διαμαντοπούλου (4009/2011) κυμάνθηκε από 70% έως και 96% σε κάποια πανεπιστήμια. Αυτό και μόνον, όπως εξομολογείται στο άρθρο του ο κ. Γαβρόγλου, αποτελεί ένδειξη θετική. Αποδεικνύει ότι η πανεπιστημιακή κοινότητα στην τεράστια πλειοψηφία της δεν δέχεται πλέον την υπονόμευση της ακαδημαϊκής νομιμότητας και των ακαδημαϊκών αξιών. Δεν είναι δυνατόν να επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ την διακυβέρνηση της χώρας και η πλέον πρόσφατη θέση του για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση να ανάγεται στον Αύγουστο του 2012, η οποία θέλει να καταργήσει τον νόμο Διαμαντοπούλου (4009/2011) και να επαναφέρει τον νόμο Γιαννάκου (3549/2007), για την μη εφαρμογή του οποίου είχε δώσει μάχη το 2007, κλείνοντας επί δίμηνο τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ της χώρας.

O Ιωακείμ Γρυσπολάκης, είναι καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης