Ο Παναγιότατος και το Pride

 

Του Ηλία Κανέλλη, ΝΕΑ

Ο παππούλης Ανθιμος της Θεσσαλονίκης είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Πιο άγιος κι από Παναγιότατος, όπως πρέπει να τον προσφωνούν όσοι πιστοί τού απευθύνονται στα όρια της περιοχής όπου ασκεί το ποιμαντικό του έργο. Εχει μόνο ένα ελάττωμα. Ανακατεύεται με την πολιτική. Επειδή έρχεται από τα παλιά, δεν του αρέσουν αυτά τα καινούργια πράγματα της δημόσιας ζωής. Αυτός είχε μάθει ο μητροπολίτης, ο στρατηγός, ο νομάρχης κι ο δήμαρχος να είναι το κέντρο του κόσμου - και ο καινούργιος κόσμος έχει αφήσει πίσω, μεταξύ πολλών άλλων, και τον μητροπολίτη. Χθες συνάντησε τον συντηρητικό περιφερειάρχη Γιώργο Τζιτζικώστα. Και επειδή πίστεψε ότι αρκεί ένας συντηρητικός περιφερειάρχης για να αλλάξει η φορά της ζωής, επιτέθηκε στο αντίστοιχο του αθηναϊκού Gay Pride, Thessaloniki Pride, oι εκδηλώσεις του οποίου θα γίνουν Παρασκευή και Σάββατο στην πόλη του. Είπε «αίσχος», μίλησε για διαστροφή και απείλησε ότι θα κάνει μια ολονυκτία κατά των εκδηλώσεων. Και με παράπονο πρόσθεσε ότι δεν έχει επικοινωνήσει για το θέμα με τον Γιάννη Μπουτάρη. Και ορθώς. Αλλωστε, ο δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης τέτοιες εκδηλώσεις που γιορτάζουν και διεκδικούν ταυτόχρονα το δικαίωμα στη σεξουαλικότητα και στην αυτοδιάθεση του σώματος τις θεωρεί αυτονόητο δικαίωμα και εξίσου αυτονόητη διεκδίκηση, είναι λοιπόν εύλογο ότι όπως και ο αθηναίος συνάδελφός του θα παραστεί σε αυτές. Ξέρει, επίσης, ο Γιάννης Μπουτάρης (και προφανώς τα όργανα της πολιτείας που πρέπει να προστατεύουν την τάξη) ότι βασικοί αντίπαλοι του δικαιώματος της διαφοράς είναι κατά βάσιν οι χρυσαυγίτες κήρυκες της μισαλλοδοξίας, γι' αυτό και κατά τα φαινόμενα θα φροντίσει διακριτικά να περιφρουρήσει και τις γιορτές και την ασφάλεια της πόλης.

Το μικρό ελάττωμα του μητροπολίτη να πολιτικολογεί θα μπορούσε να είναι έναυσμα προς βίαιους εξτρεμισμούς από τους νεοναζί εχθρούς της δημοκρατίας, γι' αυτό και ας μείνει μια εκκεντρική ιδιορρυθμία, μια νησίδα αναχρονισμού σε μια ολονυκτία. Αυτά τα λύνει, όπως αποδεικνύεται, η ίδια η ζωή - κι ανάμεσά τους, την επιθυμία της Εκκλησίας να ανακατεύεται σε ζητήματα δικαιωμάτων, που πολλοί λειτουργοί της δεν κατανοούν.

Πάντως, πληροφοριακά και μόνο, όταν η θρησκευτική και η κοσμική εξουσία ήταν πολύ πιο αγκαλιασμένες, στον βυζαντινό Μεσαίωνα, σύμφωνα τουλάχιστον με τον καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ Τζον Μπόσγουελ, ο οποίος παραθέτει και ολόκληρα τα τελετουργικά κείμενα, η Εκκλησία, όπως άλλωστε συνέβαινε και στη Δύση, στο όνομα των αγίων μαρτύρων Σέργιου και Βάκχου ευλογούσε και γάμους ανάμεσα σε άνδρες (βλ. Τζον Μπόσγουελ, «Γάμοι μεταξύ ανδρών», μετάφρ. Νίκος Βλάχος, Ζαχαρόπουλος 2004). Πολύ αργότερα, η ανθρώπινη σεξουαλικότητα μετατράπηκε σε αφορμή μισαλλοδοξίας.