Ευθύνες έχει όλη η ηγετική ομάδα

Της Μαρίας Γιαννακάκη (Ομιλία στην κεντρική επιτροπή)

Άκουσα με μεγάλη προσοχή τις εισηγήσεις και με λύπη διαπιστώνω ότι δεν έχουμε καταλάβει τίποτα. Δεν πρόκειται για «εξαιρετικά αρνητική εκλογική εμφάνιση», πρόκειται για συντριβή, αφανιστήκαμε. Συρρικνώθηκε ακόμη κι αυτό που θεωρούσαμε σκληρό πυρήνα του χώρου, κι αυτό οφείλεται στην έλλειψη ξεκάθαρων πολιτικών. Οφείλεται στις αμφισημίες μας, στη συνεχή αλλαγή γραμμής, στα αντικρουόμενα μηνύματα που εκπέμπαμε, στο γεγονός ότι εντός και εκτός βουλής, οι πολιτικές που ασκούσαμε δεν ήταν τα μικρά ρυάκια που θα συνέκλιναν στο μεγάλο ποτάμι της διακριτής πολιτικής της Δημοκρατικής Αριστεράς. Δεν παράγαμε πολιτική, διαχειριζόμασταν ατυχώς πολιτική που παρήγαγαν οι άλλοι, και καταλήξαμε στο να μην υπάρχει κανένας λόγος να μας ψηφίσει κάποιος. Η ΝΔ ζήτησε την ψήφο των πολιτών προτάσσοντας το success story, το ΠΑΣΟΚ προτάσσοντας την επιβίωση της κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ την ανατροπή των υφιστάμενων πολιτικών και υποσχόμενο την άμεση επιστροφή στο 2008. Εμείς; Ποιο ήταν το διακριτό μας στίγμα, αυτό που δεν θα μπορούσε κανένα άλλο κόμμα να προτάξει;

Ευθύνες έχει όλη η ηγετική ομάδα και εξηγούμαι:
Η ΚΟ, η οποία έχει απομείνει πλέον γυμνή και η οποία αρνείται να δεχθεί τις δικές της ευθύνες, όπως αρνήθηκε να αναλάβει και να δώσει τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών, για να διατηρήσει αλώβητο το προφίλ της, για την επόμενη μέρα της συντριβής που έβλεπε να έρχεται. Ακούσαμε ότι η ΚΟ έκλαιγε για το τι αναγκαζόταν να ψηφίσει επί τρικομματικής. Λυπάμαι, συντρόφισσες και σύντροφοι, αλλά τέτοιες τοποθετήσεις είναι η απόλυτη απαξίωση των πολιτών που μας έστειλαν στη Βουλή τον Μάιο του 2012.

Η ΕΕ οφείλει να υποβάλει σύσσωμη την παραίτησή της. Δεν αμφιβάλλω ότι ήταν δύο ταχυτήτων, όμως ακόμη και αυτοί οι οποίοι δεν άνηκαν στην κλειστή ομάδα, αυτοί που τους ανακοίνωναν προειλημμένες αποφάσεις, φέρουν την ευθύνη που το ανέχτηκαν. Ας παραιτηθούν λοιπόν, για να διευκολύνουν την ΚΕ. Κανείς δεν εμποδίζει τα μέλη της ΕΕ, αφού αναμετρηθούν με τον εαυτό τους, να ξαναθέσουν υποψηφιότητα στην επόμενη ΚΕ.

Πρόεδρε, εγώ δε ζήτησα δημοσίως την παραίτησή σας, ούτε τη βραδιά των εκλογών, ούτε τις δύο επόμενες ημέρες, από σεβασμό στο πρόσωπο του προέδρου του κόμματός μου. Πρέπει να επιμείνετε σε αυτήν, για να διαφυλάξετε την υστεροφημία σας, γιατί τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Αρνηθείτε να ακούσετε αυτούς, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η δική τους πολιτική και κομματική επιβίωση, την οποία έχουν άρρηκτα συνδέσει με τη δική σας παρουσία στην ηγεσία του κόμματος. Όμως Πρόεδρε, σας ζητώ να μείνετε ως υπηρεσιακός και να μας οδηγήσετε συντεταγμένα σε Συνέδριο, ως εγγυητής της ενότητας του κόμματος.

Αναφορικά με το Συνέδριο: Όποιος έχει επαφή με τις οργανώσεις και τα μέλη μας, ξέρει πως δεν υπάρχουν οργανώσεις, πρόκειται για ένα καθημαγμένο κόμμα, μια μαγική εικόνα, και γι΄ αυτό φταίμε εμείς. Συνέδριο δεν μπορεί να γίνει τώρα. Να πάμε σε Συνέδριο τον Σεπτέμβριο. Εξάλλου, εκκρεμεί ακόμη καταστατικό Συνέδριο, που λέγαμε πως θα κάναμε τον Σεπτέμβριο, αν δε μας προλάβουν οι εκλογές. Μιλάμε φυσικά για έκτακτο Συνέδριο, γιατί διαρκές δεν μπορεί να εκλέξει νέα όργανα.

Τι μέλλει γενέσθαι: Να σταματήσει τώρα κάθε συζήτηση για προεκλογικές συνεργασίες, ουδείς ενδιαφέρεται για ένα κόμμα που μετά τη συντριβή του, το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να γίνει παρακολούθημα άλλων. Να ξαναδιαβάσουμε την ιδρυτική μας διακήρυξη, για να θυμηθούμε τους λόγους για τους οποίους δημιουργηθήκαμε πριν από τέσσερα ακριβώς χρόνια. Γιατί φύγαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ του 2010, που ήταν πολύ καλύτερος από τον ΣΥΡΙΖΑ του 2014, τι καινούριο ευαγγελιζόμασταν ότι θα φέρουμε στην πολιτική ζωή, το πολιτικό σύστημα και να αναλογιστούμε γιατί αποτύχαμε.
Να συνεννοηθούμε για βασικά ζητήματα και ερωτήματα, πχ τι μεταρρυθμίσεις θέλουμε; Τι σημαίνει για μας –κάτι που ακούστηκε πολλές φορές σήμερα- «προοδευτική διακυβέρνηση» του τόπου; Τι σημαίνει Αριστερά; Γιατί, συγχωρήστε με, αλλά ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ των ονείρων μας, δεν είναι Αριστερά.

Να ορίσουμε τον δικό μας πολιτικό χώρο, που για μένα είναι η αριστερή σοσιαλδημοκρατία σε συμπόρευση με την πολιτική οικολογία. Και δε χρειάζεται να ανακαλύψουμε από την αρχή τον τροχό, η αριστερή σοσιαλδημοκρατία πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της, πριν την τελευταία 20ετία, κατά την οποία υιοθέτησε τις πιο νεοφιλελεύθερες πολιτικές, και που ήταν αυτή που έδωσε στην Ευρώπη το κράτος πρόνοιας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου.
Να προχωρήσουμε στην αναδιοργάνωση του κόμματος, κοινώς, να αλλάξουν τα πάντα. Πήγαμε στις ευρωεκλογές χωρίς να συνεδριάσει ούτε μια φορά ο τομέας της εξωτερικής και ευρωπαϊκής πολιτικής, εμείς που ισχυριζόμαστε ότι έχουμε την ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στο σκληρό πυρήνα της πολιτικής μας.

Να δημιουργηθούν θεματικές οργανώσεις, στις οποίες θα συμμετέχουν και μη μέλη του κόμματος, να δημιουργήσουμε πραγματικά το κόμμα των φίλων και μελών και όχι να θεωρούμε τα μέλη μας ως εκλογικό μηχανισμό. Να βγούμε στην κοινωνία και να βρούμε κοινωνικά ερείσματα στην πραγματική ζωή και στους χώρους εργασίας και όχι να ακούμε στην ΚΕ τοποθετήσεις τύπου «να καταργηθεί ο συνδικαλισμός».

Να εκπονήσουμε προτάσεις, στοχευμένες, κοστολογημένες και χρονικά προσδιορισμένες, κι όχι εκθέσεις ιδεών.

Να ξεκαθαρίσουμε τις σχέσεις μας με την Προοδευτική Συνεργασία, εγώ βέβαια θα περίμενα αυτούς τους ανθρώπους σήμερα στην ΚΕ κι όχι να μαθαίνω τι ψήφισαν από τα κανάλια. Ελπίζω να μας έχουν απομείνει κάποιοι από αυτούς, γιατί δε θα έχουμε τι να κάνουμε τον 3ο όροφο που ανακαινίσαμε.
Με έκπληξη παρακολουθώ στα ΜΜΕ –και φυσικά δεν αναφέρομαι στους συντρόφους της μειοψηφίας, αυτοί τα λένε εδώ και μήνες, μπορεί να διαφωνώ μαζί τους αλλά γνωρίζω εδώ και καιρό τις απόψεις τους- στελέχη να διατυπώνουν εντελώς διαφορετικές απόψεις από αυτές που διατύπωναν πριν από 10 ημέρες, με τον ίδιο ζήλο και ευφράδεια. Να μιλούν για συμπορεύσεις με την Ελιά, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ. Και καλώ αυτούς, όχι τη μειοψηφία, να μου εξηγήσουν πού έχουν δει προεκλογική συμμαχία με κομματικούς σχηματισμούς, που άλλοι είναι εντός κι άλλοι εκτός κυβέρνησης.

Αναφορικά με το Ποτάμι, δεν μπορώ να τοποθετηθώ. Περιμένω το Συνέδριό τους και μετά θα το κάνω. Μέχρι στιγμής έχω δύο θετικά στοιχεία: το πρώτο είναι η ένταξή τους στην Ευρωβουλή στην Προοδευτική Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών και το δεύτερο η κριτική στάση που έχουν κρατήσει απέναντι στις ασκούμενες πολιτικές της κυβέρνησης.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, δε θέλω να πιστέψω ότι βρισκόμαστε ενώπιον ειλημμένων αποφάσεων για τη δημιουργία, προεκλογικά, ενός μορφώματος που θα χωρά τους πάντες, από την Χαριλάου Τρικούπη έως την Κουμουνδούρου, γιατί φοβάμαι ότι στην προσπάθειά του να χωρέσει τους πάντες, δε θα χωρέσει πολλούς από εμάς. Θα τους πάτε ένα αδειανό πουκάμισο.