Για την ευρωπαϊκή Ελλάδα

Του Ανδρέα Παπαδόπουλου, www.protagon.gr

Ταξιδεύω στην Ελλάδα, περιοδεία υποψηφίου ευρωβουλευτή, πέντε πόλεις τη μέρα. Χιλιάδες χιλιόμετρα, με «οδηγό» τον Ψαριανό, κουβέντες με ειλικρινείς ανθρώπους και κλεφτή ματιά στην αθηναϊκή επικαιρότητα περιμένοντας την πόλωση. Πάντα καλλιεργείται προεκλογικά τεχνητή άνοδος της πολιτικής θερμοκρασίας στην τελική ευθεία. Κι όπως ο πυρετός είναι μάχη του οργανισμού κατά των μικροβίων, έτσι κι η πόλωση είναι μάχη της περιχαράκωσης κατά της ελευθερίας σκέψης. Αρχίσαμε λοιπόν! Απειλές αποσταθεροποίησης, κίνδυνοι αστάθειας, δακρύβρεχτες (μερκελικά δάκρυα) συνωμοσίες στις Κάννες, δηλώσεις Πάγκαλου (σωβινιστικές), υπέρβαρες αιχμές (χιουμοριστικές) Γλέζου, του οποίου οι δηλώσεις συστηματικά αργότερα «διορθώνονται», κι άλλες δηλώσεις (εισοδημάτων) «διορθώνονται», του ηγέτη της δημοσιογραφικής αντίστασης. Α, ο Μίκης φέτος δε στηρίζει κανέναν, αλλά τελικά κάποιον στηρίζει, η τρομοκρατία ξανά στο πολιτικό κάδρο, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούν την ίδια Ελλάδα παίζοντας με επίθετα (παλιός, παμπάλαιος, προαιώνιος, νέος, αιώνιος έφηβος)…Στο κόμμα μου βαραίνει... η σκιά του Παπανδρέου! Δεν θέλω να μιλήσω για θέσεις και στελέχη, αλλά για πρόσωπα και την αξία της εκτίμησης. Λοιπόν, η πολιτική εκτίμηση είναι πιο σταθερή απ' τις φιλίες. Είναι πιο συνειδητή, μοιάζει με εμπορική πίστη (χτίζεται με τον χρόνο, αξιολογείται με τις κρίσεις και δοκιμάζεται καθημερινά). Ακόμη κι αν πολιτεύεσαι με άλλο κόμμα, η εκτίμηση εμπλουτίζεται, δεν καταρρακώνεται.

Στην ελληνική πολιτική σκηνή, βέβαια, συχνότερα ακούς «είναι φίλος μου!» παρά «τον εκτιμώ». Γιατί στην πολιτική -και στη ζωή- το εκτιμώ δείχνει κρίση, συνοδεύεται από ένα επειδή (θέσεις, έργο, χαρακτήρας…). Ενώ το «είμαι φίλος» δείχνει θετική διάθεση άνευ αιτιολόγησης.

Κι όμως, μια πολιτική φιλία μπορεί να γεννηθεί από συγκυρίες και να τελειώσει με μια διαφωνία. Μια πολιτική φιλία μπορεί να είναι ανισότιμη, εξουσιαστική, καιροσκοπική ακόμη και ανέξοδη. Αντίθετα, η εκτίμηση υποδηλώνει  έναν κοινό τόπο μετά από αξιολόγηση (ιδεών, αξιών, συμπεριφορών), δηλώνει  όμως και απόσταση ασφαλείας. Η εκτίμηση είναι προϊόν σκέψης, κρίσης, το «είναι φίλος μου» δείχνει οικειότητα, μπορεί απ' το νηπιαγωγείο, το facebook, ή τη συνενοχή.

Υπεραπλουστευτικά, συνθηματικά, θα 'λεγα πως, αν οι φιλίες υπηρέτησαν το πελατειακό, η εκτίμηση υπηρετεί την αξιοκρατία. Μ' αυτήν την έννοια, αισθάνομαι πιο ασφαλές και …ευρωπαϊκό το κριτήριο της εκτίμησης.

Μίλτο, Σταύρο, Βάσω, Παντελή, Αφροδίτη, (κύριε καθηγητά) Παναγιώτη, σας εύχομαι καλή επιτυχία, επειδή σας εκτιμώ. Για τις ιδέες και την πολιτική σας σκέψη, τον χαρακτήρα, την ανιδιοτέλεια, τον πολιτικό πολιτισμό σας.

Γρηγόρη, Πολίνα, Άρη, Χαρά, Γιάννη, Γιώργο, Ξένε, Κατερίνα, Παναγιώτη, Ντίνα, Φίλιππε, Γωγώ, Νότη, Έλσα, Νάνσυ, Ειρήνη,  Κώστα, Τάνια, Νίκη, Συμεών (μετά τις εκλογές σε όλους και όλες προσωπικά), η στήριξή σας με τιμά γιατί σας εκτιμώ. Για την καθαρή κριτική σας ματιά, την ανιδιοτέλεια της προσφοράς, τη γενναιότητα των στόχων.

Δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι για τη Νέα Ελλάδα, εγώ πάντως νομίζω πως με το σημείωμα αυτό αναφέρθηκα στις πολιτικές συνεργασίες που χτίζονται με αξίες για την ευρωπαϊκή Ελλάδα.

*Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη ΔΗΜΑΡ.