Ψάχνοντας μια ελπίδα

Του Μίλτου Κύρκου*, Εφημερίδα των Συντακτών

 Γεννήθηκα το 1959 στην Αθήνα. Παιδικά χρόνια, όπως όλα τα παιδιά της Αριστεράς, χωρίς έναν ή δύο γονείς. Δύσκολα, αλλά αγαπημένα και πολύ σημαντικά στη διαμόρφωσή μας. Σπουδές χημικού μηχανικού στη Ρουμανία επί Τσαουσέσκου. Εξι χρόνια υπαρκτού σοσιαλισμού επιβεβαίωσαν όλες τις αναλύσεις της ανανεωτικής Αριστεράς (και με το παραπάνω), ήταν δύσκολα αλλά κοινωνικά έντονα, επιστημονικά απαιτητικά (τη μετέπειτα διαφθορά την επιβάλαμε σε σημαντικό βαθμό εμείς) και πολύ ενδιαφέροντα, μέχρι και τη μοναδική στα σοσιαλιστικά χρονικά κατάληψη σχολής ζήσαμε. Επιστροφή στην Ελλάδα, εργασία ως μηχανικός, θητεία στη μητέρα Ελλάδα ως χειριστής ακτινολογικού μηχανήματος (έφτασα τόσο κοντά στο ιατρικό μου όνειρο) και μετά αλλαγή προσανατολισμών, γιατί η αγάπη μου στα επιτραπέζια παιχνίδια στρατηγικής και η καλή μου σχέση με τους νεότερους σε ηλικία με οδήγησε στον δρόμο που είμαι ακόμη: μαθαίνω τον κόσμο να αγαπάει το (κοινωνικότατο) επιτραπέζιο παιχνίδι και οργανώνω εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, που επιτρέπουν σε εκατοντάδες παιδιά και νέους να συμμετέχουν σε συναρπαστικές αλλά και ιδιαίτερα ξεχωριστές δράσεις.

Κορυφαία: ένα απόγευμα με τους Atenistas στην Κεραμεικού: εμείς, 6 παιχνίδια και μερικές δεκάδες παιδιά όλων των πολιτισμών, χρωμάτων και γλωσσών. Αποτέλεσμα: τα παιχνίδια ενώνουν και διαπαιδαγωγούν! Παράλληλα η ενασχόλησή μου με τους υπολογιστές, που άρχισε με τον SPECTRUM 48 (ποιον;) το 1982, συνεχίστηκε μέχρι σήμερα: είχα την τύχη να συνεργαστώ με πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους (κορυφαία: Αλεξάνδρα Ανδρούσου, πρόγραμμα Μουσουλμανοπαίδων) και να σχεδιάσω/υλοποιήσω πάρα πολλά εκπαιδευτικά και άλλα projects, τις περισσότερες φορές για παιδιά, μαθητές μεγάλους και μικρούς, όμως και για πολλούς άλλους αποδέκτες.

Τα τελευταία χρόνια ήμουν επιστημονικός συνεργάτης του ευρωβουλευτή Σπύρου Δανέλλη και γνώρισα από κοντά και την πραγματικότητα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αλλά και το πώς ένας ευρωβουλευτής μπορεί (εάν θέλει βέβαια) να οργώνει όλη την Ελλάδα για να ενημερώνει τους αγρότες για όσα τους αφορούν (και το πόσο το ελληνικό κράτος αδιαφορεί για όλα αυτά…).

Σχέση με την πολιτική είχα όπως φαντάζεστε από μικρός και είμαι τυχερός που έζησα από πολύ κοντά την πανέμορφη ιστορία της ανανεωτικής Αριστεράς. Εκεί έμαθα να μη με νοιάζει η ευρεία αποδοχή (όχι πως δεν είναι σημαντική!) αλλά κυρίως το να είμαι εγώ περήφανος για τις ιδέες και τις πράξεις τις δικές μου ή αυτών που με αντιπροσωπεύουν. Και ο Λ.Κ. και οι σύντροφοί του με έκαναν τόσες φορές περήφανο!

Αποφάσισα (για πρώτη φορά μετά τα φοιτητικά μου χρόνια) να συμμετάσχω στα κοινά με Το Ποτάμι γιατί είχα απόλυτη ανάγκη από μια ελπίδα και είχα χάσει την επαφή με την Αριστερά της ελπίδας που γνώρισα το 2012. Προσφέρθηκα να βοηθήσω και έκριναν ότι η υποψηφιότητα θα ήταν ο καλύτερος τρόπος.

Τους ευχαριστώ για την τιμή και τις έντονες στιγμές που θα περάσουμε, προσπαθώ να κλείσω τα αυτιά μου σε πολλά (καλοπροαίρετα, αλλά όχι μόνο) σχόλια και να συγκεντρωθώ στο να ενισχύσω και εγώ όσο μπορέσω την ελπίδα που δίνει Το Ποτάμι. Σοβαρά τώρα, βλέπετε άλλη επιλογή ελπίδας;

……………………………………………………………………………………………..

* Υποψήφιος για τις ευρωεκλογές με Το Ποτάμι