Μοιράζοντας το πλεόνασμα

Του Γιάννη Παντελάκη, www.protagon.gr

Ανεξάρτητα από το αν θα συμβούν όλα αυτά ή όχι, τα κυβερνητικά σχέδια για τους αποδέκτες του πλεονάσματος, είναι από μόνα τους αποκαλυπτικά. Δείχνουν τη μικροκομματική νοοτροπία που δεν θέλει να εγκαταλείψει αυτούς που μας κυβερνούν. Η ιεράρχηση που γίνεται, είναι ενδεικτική. Θέλουμε να έχουμε μαζί μας τους δικαστικούς και τους ένστολους, για ευνόητους -παλαιάς κοπής και λογικής- λόγους. Και ως «κερασάκι», σε μια επίδειξη υποτιθέμενης ευαισθησίας, πετάμε και ένα μικρό κομματάκι στους χαμηλοσυνταξιούχους! Η κοινή λογική λέει, ότι τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης δεν είναι οι δικαστικοί (οι οποίοι, άλλωστε, βγάζουν συχνά αποφάσεις με τις οποίες αυτοδικαιώνονται). Ούτε και οι ένστολοι, οι οποίοι έχουν μια κακοαμοιβόμενη δουλειά, αλλά δεν παύουν να έχουν μια σίγουρη δουλειά. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι σίγουρα, αλλά οι δύο άλλες κατηγορίες, σίγουρα όχι.

Ακόμα δεν το είδαμε (το πλεόνασμα) και ήδη έχει αρχίσει η μοιρασιά του. Η υπαρξή του και το ακριβές ποσό δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα από την Eurostat. Η τελευταία, δια του επικεφαλής της (Βάλτερ Ραντερμάχερ), το αμφισβητεί («Δεν υπάρχουν ακόμη ανθεκτικοί αριθμοί για το έλλειμμα και το ύψος του χρέους για το 2013»). Η τρόικα ζητά να καθορίσει η ίδια το αν και πώς αυτό θα μοιραστεί. Κι όμως, η ελληνική κυβέρνηση, ήδη εδώ και καιρό, διοχετεύει πληροφορίες στα μέσα ενημέρωσης για το πού θα διατεθεί αυτό. Και εδώ, στις κυβερνητικές σκέψεις για την μοιρασιά δηλαδή, υπάρχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον με σημασία.
Αυτό που λένε από την πλευρά του υπουργείου Οικονομικών, είναι πως το μεγαλύτερο μέρος του πλεονάσματος θα μοιραστεί σε δικαστικούς, ένστολους και χαμηλοσυνταξιούχους. Με αυτή τη σειρά. Μάλιστα, η μερίδα του λέοντος θα πάει στους πρώτους, θ' ακολουθήσουν, με μεγάλη απόσταση αναλογικά, οι στρατιωτικοί-αστυνομικοί και το μικρότερο μέρος θα πάει σε όσους παίρνουν χαμηλές συντάξεις.
Ανεξάρτητα από το αν θα συμβούν όλα αυτά ή όχι, τα κυβερνητικά σχέδια για τους αποδέκτες του πλεονάσματος, είναι από μόνα τους αποκαλυπτικά. Δείχνουν τη μικροκομματική νοοτροπία που δεν θέλει να εγκαταλείψει αυτούς που μας κυβερνούν. Η ιεράρχηση που γίνεται, είναι ενδεικτική. Θέλουμε να έχουμε μαζί μας τους δικαστικούς και τους ένστολους, για ευνόητους -παλαιάς κοπής και λογικής- λόγους. Και ως «κερασάκι», σε μια επίδειξη υποτιθέμενης ευαισθησίας, πετάμε και ένα μικρό κομματάκι στους χαμηλοσυνταξιούχους!
Η κοινή λογική λέει, ότι τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης δεν είναι οι δικαστικοί (οι οποίοι, άλλωστε, βγάζουν συχνά αποφάσεις με τις οποίες αυτοδικαιώνονται). Ούτε και οι ένστολοι, οι οποίοι έχουν μια κακοαμοιβόμενη δουλειά, αλλά δεν παύουν να έχουν μια σίγουρη δουλειά. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι σίγουρα, αλλά οι δύο άλλες κατηγορίες, σίγουρα όχι.
Τα μεγάλα θύματα της κρίσης, είναι άλλα. Είναι κυρίως οι άνεργοι, οι περισσότεροι από ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων ζουν(;) με μηδενικό εισόδημα. Οι περισσότεροι, είναι πια μακροχρόνια άνεργοι και δεν παίρνουν καν το πενιχρό επίδομα ανεργίας. Από τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης είναι οι νέοι που δεν βρίσκουν δουλειά, σε ποσοστό που πλησιάζει το 60%. Τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης είναι οι γυναίκες, με ποσοστά ανεργίας που ξεπερνάνε το 32%.
Ο κατάλογος των μεγαλύτερων θυμάτων της κρίσης χωράει πολλούς ακόμα, πάρα πολλούς. Και μέχρι να φτάσουμε σε δικαστές και ένστολους, μεσολαβούν πολλές κατηγορίες. Η κυβέρνηση, ωστόσο, θέλει ν' αλλάξει αυτή τη σειρά. Θέλει να ξεκινήσει ανάποδα. Και αυτό είναι ένα θέμα...