7 Ελληνικά Παραμύθια

Του Φώτη Γεωργελέ, Athens Voice

1. Η τρόικα ζητάει νέα μέτρα. 

Τίποτα δεν ζητάει η τρόικα. Η τρόικα μόνο μετράει. Θα ’χουμε έλλειμμα και το 2014; Τότε από κάπου πρέπει να καλυφθεί. Σ’ αυτό τον πεζό κόσμο έτσι γίνεται. Όταν ξοδεύεις παραπάνω από όσα εισπράττεις και κανείς δεν σου δανείζει, από κάπου κόβεις. Όταν έχεις 24 δις παραπάνω έξοδα από έσοδα και κανείς δεν σου δανείζει, επιβάλλεις λιτότητα. Εκτός αν είσαι ο Χάρι Πότερ και φέρνεις πετρέλαιο από τον Τσάβες και δανεικά από τη Ρωσία και την Κίνα. Αν έχουμε δίκιο και δεν υπάρχει έλλειμμα το 2014, τότε δεν θα χρειάζονται νέα μέτρα. Αν έχει δίκιο ο Στουρνάρας και έχουμε έλλειμμα μόνο 500 εκατομμύρια, τότε θα πάρουμε εύκολα μέτρα. Αν το έλλειμμα φτάσει τα 2,9 δις, τότε το πράγμα δυσκολεύει. Η συζήτηση για το αν θα πάρουμε μέτρα και όχι γιατί έχουμε ακόμα έλλειμμα, είναι άλλη μια παραπειστική συζήτηση από αυτές που συνηθίζουμε σ’ αυτή τη χώρα.

2. Γιατί θα ’χουμε πάλι έλλειμμα το 2014; 

Γιατί ο ισοσκελισμός του προϋπολογισμού δεν γίνεται με βιώσιμο τρόπο. Γιατί δεν εφαρμόζουμε όσα συμφωνούμε και ψηφίζουμε. Δεν κλείνουμε τις χρεοκοπημένες κρατικές επιχειρήσεις, εφαρμόζουμε το ενιαίο μισθολόγιο μόνο στο μισό δημόσιο, υπολογίζουμε 630 εκ. από την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης αλλά εξοικονομούμε μόνο τα μισά γιατί στο μεταξύ έχουμε βγάλει 150.000 επιπλέον σε πρόωρη σύνταξη με 7-8 πλασματικά χρόνια. Γιατί ακόμα ψάχνουμε αυτούς που θα μετατεθούν από τη μία υπηρεσία στην άλλη και δεν τους βρίσκουμε. Γιατί έχουν απολύσει μόνο 230 «επίορκους», τι κομψή λέξη. Γιατί σε κάποιον που απουσίαζε 6 χρόνια από την υπηρεσία του τού επέβαλαν 3μηνη στέρηση αποδοχών. Γιατί δεν μειώνουμε πραγματικά το κόστος του δημοσίου αλλά προσπαθούμε να το καλύψουμε με υπερφορολόγηση, η οποία έχει πάψει να αποδίδει. Τα «μνημόνια» ήταν μια κλασική περίπτωση αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Αρνούνται να κάνουν ό,τι πρέπει και μετά λένε: Είδες που ήταν λάθος η συνταγή;

3. Ναι, αλλά και η Γερμανία πρέπει να καταλάβει ότι η λιτότητα είναι αδιέξοδη.

Και; Πού είναι η υπόλοιπη πρόταση; Τι θα γίνει αν το καταλάβει η Γερμανία; Δηλαδή, αν πούμε ότι η λιτότητα είναι αδιέξοδη και το πει και η Μέρκελ, μετά θα εξαφανιστούν τα ελλείμματα; Δηλαδή, αν έχουμε και το 2014 έλλειμμα και δεν θέλουμε άλλη λιτότητα, τι θα γίνει; Ποια είναι η πρόταση που λείπει; Αν έχεις προσέξει, όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι που κατακεραυνώνουν τη λιτότητα κάθε μέρα, σταματάνε εκεί. Δεν ασχολούνται με πεζά πράγματα, με αριθμούς. Η υπόλοιπη πρόταση που λείπει, είναι: δώστε μας κι άλλα λεφτά. Γιατί 5 χρόνια δεν καταφέραμε να ’χουμε ένα κράτος που ξοδεύει όσα εισπράττει. Γιατί εμείς τόσα γουστάρουμε να χαλάμε. Αυτοί που λένε τέρμα η λιτότητα χωρίς να λένε και πώς δεν θα δημιουργούνται νέα ελλείμματα, ζητάνε απλώς το κόστος να το πληρώσουν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι και να το εξοφλήσουν τα παιδιά τους. Είναι, πραγματικά, μια πολύ προοδευτική προσέγγιση.

4. Η λιτότητα είναι άδικη και εξοντωτική. 

Φυσικά. Καλύτερα πλούσιος και υγιής, παρά φτωχός και άρρωστος. Το θέμα είναι ότι όταν χρεοκοπείς και δεν σου δανείζουν, κόβεις. Όσοι μιλάνε για λιτότητα γενικά, κρύβουν ότι η λιτότητα είναι εξοντωτική γιατί δεν είναι δίκαιη. Γιατί το κράτος μετακύλισε το κόστος του στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί οι φοροφυγάδες συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν, και πληρώνουν περισσότερα αυτοί που πληρώνουν πάντα. Γιατί τα ευνοημένα στρώματα της μεταπολίτευσης διατήρησαν τα προνόμια επιβαρύνοντας τα ασθενέστερα, που έχασαν δουλειά, κοινωνική περίθαλψη, τα πάντα. Δεν γίνεται να είσαι καλός με όλους. Οι σοβαροί δημοσιογράφοι που κατηγορούν σε όλους τους τόνους τη «λιτότητα», θυμίζουν όλο και περισσότερο πολιτικούς. Δεν θέλουν να γίνουν αντιπαθείς σε κανέναν. Έχουν βρει τη λυδία λίθο. Όλα θα μείνουν όπως είναι και κάποιοι θα πληρώνουν. Πάντα οι άλλοι.

5. Χρειάζονται λεφτά για ανάπτυξη. 

Άλλη μία εντελώς πρωτότυπη ανακάλυψη. Αλλά εμείς δεν χρειαζόμαστε τα λεφτά για την ανάπτυξη. Χρειαζόμαστε τα λεφτά για να κάνουν τα κόμματα τους επιχειρηματίες. Για να έχουμε κρατική «πολεμική», τρομάρα μας, βιομηχανία και δεκάδες άλλες χρεοκοπημένες κρατικές επιχειρήσεις. Σε δύο απ’ αυτές χτες μάθαμε ότι εξακολουθούν σήμερα να παίρνουν 15 μισθούς, ότι οι μισοί από τους εργαζόμενους βαφτίστηκαν διευθυντές, χωρίς να έχουν κάποιοι ούτε απολυτήριο λυκείου, ότι παίρνουν καταργημένα επιδόματα, ότι ο γενικός διευθυντής εισπράττει 7.063 μηνιαίως. Σε θυγατρική εταιρείας χρεοκοπημένης που η τρόικα θέλει να κλείσει και εμείς δίνουμε αγώνα να διατηρήσουμε. Μάθαμε ακόμα ότι από τις 10.000 offshore ελέγχθηκαν 34. Ότι σε ολόκληρα τμήματα του δημοσίου οι 20 ώρες υπερωρίες μάξιμουμ το μήνα δίνονται προκαταβολικά σε όλους, ανεξαρτήτως αν τις δούλεψαν ή όχι. Ότι μόνο το πρώτο εξάμηνο έδωσαν 500 εκ. για εφάπαξ σε όσους έβγαλαν πρόωρα στη σύνταξη. Ότι η task-force απηύδησε και μας έστειλαν αυτοί 100 ονόματα πιθανών φοροφυγάδων, μπας και φιλοτιμηθούμε. Έχουμε ελλείμματα όχι για να βοηθήσουμε την ανάπτυξη, αλλά για να διατηρήσουμε το ίδιο χρεοκοπημένο, ληστρικό, άδικο σύστημα. Όποιος λέει «όχι στη λιτότητα», μας κοροϊδεύει. Χρειάζεται και πολύ μεγάλη μάλιστα λιτότητα. Δίκαιη λιτότητα. Που θα την πληρώσουν οι βολεμένοι, ο ελληνικός παρασιτισμός.

6. Όλα αυτά είναι προσχηματικά, το θέμα δεν είναι μερικά δισεκατομμυριάκια, η Ευρώπη θέλει να μας έχει σε μνημόνια. 

Ώπα, να και ο άρχοντας. Τα «δισεκατομμυριάκια» όταν τα πληρώνουμε εμείς είναι χαράτσια, ματώνει ο ελληνικός λαός, όταν τα πληρώνουν άλλοι είναι «-άκια». Η Ευρώπη δεν θέλει κανένα άλλο μνημόνιο. Γιατί αυτό σημαίνει κι άλλα δανεικά. Εμείς ζητάμε κι άλλα. Ήταν για 2 χρόνια, έγινε 4, πάμε για το πέμπτο και τελειωμό δεν έχει. Όλες οι υπόλοιπες χώρες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βγαίνουν από το πρόβλημα, εμείς κάνουμε ακόμα σημειωτόν. Κατηγορώντας τους Γερμανούς. Κι εκλιπαρώντας για τα λεφτά τους.

7. Δεν τους χρειαζόμαστε άλλο, θα βγούμε στις αγορές. 

Συγγνώμη, αυτές δεν ήταν οι «τοκογλύφοι»; Δεν ήταν οι γύπες των αγορών που πίνουν το αίμα των λαών; Τώρα είναι νίκη να πέσουμε πάλι στα χέρια τους; Εγκλωβισμένο το πολιτικό σύστημα στον «αντιμνημονιακό» αγώνα, προτιμάει να δανειστεί με 8,5% παρά με 1% που δανείζεται τώρα. Προκειμένου να απαλλαγεί από τα «μνημόνια». Για να μπορούν όλοι να λένε ότι έδιωξαν τις τρόικες, όχι μονάχα ο Τσίπρας στα όνειρά του. Και να χρεώσουν με τόκους τα παιδιά τους. Για να χρεοκοπήσουμε ξανά σε λίγο και να ξαναζητάμε να μας ξανασώσουν. Στην πραγματικότητα, πιστεύουν ότι θα απαλλαγούν έτσι από την επιτήρηση. Ότι θα μπορέσουν δηλαδή να ξανακάνουν ό,τι έκαναν πάντα. Να μοιράζουν, να ξοδεύουν, να λεηλατούν, να δανείζονται και να στέλνουν το λογαριασμό στους επόμενους. Πέφτουν έξω. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Με ή χωρίς μνημόνια, με τρόικες ή χωρίς, το σύστημα δεν διασώζεται. Μόνο αλλάζει. Αλλιώς θα βρισκόμαστε στον ίδιο πάντα φαύλο κύκλο. Το παιχνίδι της παραπλάνησης συνεχίζεται.

---

Tο νέο βιβλίο του Φώτη Γεωργελέ «Κρυμμένες αλήθειες και ψεύτικα διλήμματα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Με συλλογή άρθρων τα οποία αποτυπώνουν την Ελλάδα της κρίσης, μιλάνε με τόλμη για τα κακώς κείμενα της σύγχρονης νεοελληνικής πραγματικότητας και διακρίνονται για την διεισδυτικότητα και τη διορατικότητά τους.